czy wy tez macie takie smutne zycie jak ja....?????trudna sprawa.

mieszkam z męzem i dzieckiem 2 letnia corka. mam wszystkiego dosc, codzienmnie tylko pranie prasowanie sprzatanie mycie garow gotowanie, odkurzanie itd.... moją jedyną rozwywką jest tv i komp i wyjscie na zakupy do jedzenia.... od kiedy urodzilam dziecko nie wiem dlaczego ale potracilam dotychczasowe moje kolezanki, one teraz chca sie spotkac okolo raz na miesiac, a kiedys zawsze mialy dla mnie czas, one nie mają obowiazkow dzieci mieszkaja z reodzicami...mimo to tlumacza sie brakiem czasu!!!! mąz nie chce sie zajmowac dzieckiem lub robi to tak na odwal... nie mamy zadnych wspolnych rozrywek, nie chcodzimy nigdzie sami nie mamy z kim zostawic dziecka zeby isc do kina itd. nie mamy zadnych znajomych. ktorzy by do nas wpadali:(... zycie jest smutne nudne .... codziennie to samo. np. gdy wchodze na facebooka zazdroszcze az innym moim znajomym te kobuiety nie pracuja wychowuja dziecko , dodają zdjecia ze byly z dzieckiem i mezem nad morzem, na basenie, nad jeziorem, ze gdzies na imprezie w knajpce ze urodziny ze znmajomymi w domu cokolwiek.. a my nic:L(............... smutno mi, mowilam to męzowi wiele razy , ale on to olewa:( czuje ze marnuje sobie zycie;(

ja mam to samo, tyle, że nie mam ani męża ani dzieci, więc na to nie ma reguły...

wez sprawy w swoje rece i sama zagospodaruj Wasz wolny czas :) jak maz wroci z pracy,to zbierz wszystkich i jedzcie na basen, na rowery, nad jezioro,albo chociazby w weekend a wycieczke do lasu- nie zawsze trzeba wylozyc kupe kasy,zeby sie dobrze bawic,najwazniejsze,ze bedziecie razem i porobicie cos innego,niz zwykle :)

jak tak czytam to trochę tak jakbym czytała o sobie, z tym że mnie to aż tak nie dołuje, bo nigdy specjalnie towarzystwa nie potrzebowałam. U mnie też mąż, dziecko, ciągle w domu jestem, a radość mi sprawia wypad na zakupy do marketu :D ale z drugiej strony nie ciągnie mnie żeby łazić po imprezach. Owszem do kina bym chętnie poszła, nawet dziecko bym mogła z babcią zostawić, ale jak przychodzi co do czego to mi się nie chce... Rozumiem twoje znużenie codziennością, ale też i nie umiem ci nic poradzić. Ja się do tego po prostu zaczęłam przyzwyczajać. Od roku piszę bloga, więc mam jakąś motywację, żeby choć cokolwiek zrobić i pokazać innym. Może ty też spróbuj? :)

smutne życie z dzieckiem i z mężem... ciekawe co powiedziałabyś gdybyś była sama od zawsze bez rodzicow,rodziny i bez szans na założenie swojej Rodzinki :( ciesz się tym co masz :)

AgataHa ma rację weź sprawy w swoje ręce.

Mam bardzo podobnie... Do tego mieszkam na zad.....u. Moje koleżanki z którymi się trzymałam mieszkają ok. 36 km ode mnie. Nie mają dzieci, czasu też nie odkąd ja mam dziecko :(

czy tez liczyć na grom z jasnego nieba bo czas leci, latka lecą a dzieci dziećmi wiecznie nie będą więc daj im coś od siebie i zrób też coś dla siebie. Wyjdź z nimi gdzieś, zorganizuj im czas. Moja siostra miała dwójkę chłopców rok po roku i męża którego w domu nie było bo pracował ale dziewczyna wiedziała jak żyć, brała maluchy i jeździła z nimi na basen, na rowery, do parku , gdziekolwiek byle by nie zgnuśniec w domu . Dziś chłopaki (nastolatki ) mówią że z mamą nigdy nie dało się nudzić bo zawsze coś wymyśliła i praktycznie dzięki niej coś z dzieciństwa mieli.

ja duzo czasu spedzam z corka 3,5. Ostnio wycieczki rowerowe. A tak to kaczki , golobki basen, plac zabaw.A nawet jezdzimy na stacje pkp bo corka uwielbia pociagi.

Rozumiem Cie autorko,ale nie mozna w ten sposob myslec,ze ma sie nudne zycie,dziewczyny dobrze radza wez sprawy w swoje rece i sroboj organizowac czas dla siebie i dziecka,jesli maz ma to gdzies to niech ma,ale Ty i dziecko zyjcie pelnia zycia.Jest tyle rzeczy ktore mozecie wspolnie porobic.Skoro ludzie nie chca wyjsc do Ciebie to Ty wyjdz do ludzi :)