Mojemu synowi zdarza sie nieświadomie (chyba) krzyknąć, martwie sie :(

zauwazylam ze moj 4 letni synek czasem nagle ni stad ni zowąd glosno krzyknie, po czym jest jakby zawstydzony, zaskoczony... Probowalam dowiedziec sie od niego czy ten krzyk jest mimowolny, ale synek za bardzo nie chce mowic o tym. Tak naprawde to dopiero 2 czy 3 razy to u niego zaobserwowalam, a ostatnio to ponad tydzien temu wiec jest to bardzo sporadyczne, chyba ze czesciej mu sie to zdarza gdy akurat nie slysze. Naogladalam sie w tv o zespole touretta i teraz martwie sie czy to nie jakies pierwsze objawy tej strasznej choroby. Poza tym co napisalam nie widze w jego zachowaniu nic niepokojacego. Dwa tygodnie temu urodzilo mu sie rodzenstwo, byc moze to wywoluje u niego jakis nadmiar emocji... nie wiem sama co o tym myslec...

mój kuzyn ma zespół touretta i jak miał niespełna 6 lat to pojawiło się u niego nagle coś podobnego, tylko krzyki. tez się wstydził tego. lekarze długo czekali z diagnozą, bo ponad rok - niby tyle potrzeba do pełnego zdiagnozowania G.T Potem pojawiły się z czasem inne tiki a obecnie kuzyn ma 17 lat i sa jeszcze natręctwa. szkoda mi go bardzo, bo on się z tym męczy i ciagle napotyka na niezrozumienie. Idź czym prędzej do lekarza i wyduś z syna czy to rzeczywiście bezwiedne Powodzenia

jest męcząca dla niego i otoczenia ale on z nią w miarę normalnie żyje, bo ma łagodny przebieg i stale jest na lekach

http://www.rodziceidzieci.com/gabinet/index_main.php?LeftColumn=categorySubDisp.php?IDCategory=&RightColumn=tiki.html

strasznie sie tym zmartwiłam... bede go teraz dobrze obserwowac, czytalam duzo o tej chorobie, ale glownie pisza ze to tiki sa pierwszymi najwiekszymi objawami, moj syn zadnych tikow ruchowych nie ma ani nic, nie mruga oczami, nie wzrusza ramionami, nie ma natrectw itp... Tylko te 2 razy (nie jestem pewna czy nie trzy ale na pewno nie wiecej) zdarzylo mu sie tak glosniej krotko krzyknac, nic wiecej...

Tak, prawdopodobnie malec znalazł sobie taki dziwaczny sposób na odreagowanie emocji i co tu dużo mówić, ważne że skuteczny. Oczywiście warto się tym zainteresować bo nigdy nie zostawia się dziecka samemu sobie z jakimis problemami ale też nie ma co popadać w paranoję . Możesz go często przytulać i okazywać że nadal jest ci bardzo potrzebny i przydatny (mali chłopcy jak mężczyźni lubią fakty naziemne bo one przemawiają do ich umysłu ;) ) więc staraj się go chwalić przy mężu (jak będzie okazja ) że na przykład świetnie sprawdza się w roli starszego brata i napewno maluszek jak dorosnie to będzie chciał to samo potrafić co starszy itp (pomysłów jest dużo) a mąż niech "przygarnie " go do siebie i znajdzie z nim wspólny "męski świat" i swoje czynności które może wyoknywać tylko tata i syn.

zdarza sie to tak rzadko w takich odstepach tygodniowych... jakby byl chory na ZT mialby ataki... tak mysle

liczenie i sumowanie rejestracji samochodowych by dawały odpowiednią liczbę, to też może być zaliczone do obsesyjnych myśli? albo stąpanie w odpowiedni sposób po płytach chodnikowych tak by nie nastąpić na linię pomiędzy nimi?

i czy ZT może pojawić się w rodzinie zupełnie spontanicznie? tzn. nigdy wcześniej nikt nie chorował, a nagle okazuje się, że dziecko cierpi na tę przypadłość?

Wbrew pozorom może to być także pewien rodzaj epilepsjji Lepiej udać die do lekarza a nie czekać

czyli jednak to wcale nie musi być ZT tylko po prostu takie myśli i już? bo jeśli przy tym nie ma żadnych innych tików, czy powtarzania wyrazów lub fraz, żadnych okrzyków, to wcale nie musi być ZT?

?