od roku co parę dni wysyłam jakąś wiadomość facetowi

Wiesz ja nigdy stalkerem nie bylam. ;) Jakby mnie facet pozegnal bez podania powodu, to bym pomyslala, ze mnie nie szanuje i cos kreci, wiec nie warto sobie glowy zawracac. Tego kwiatu to pol swiatu.

Jednak nie wiesz co to być zakochaną.

tego tez nie wiesz czy tym stalkerem kiedys nie bedziesz kochana

Nie wiem jak to jest byc nieszczesliwie zakochana. :) Jak widzisz, ze facet ma cie w dupie to po co za nim latasz? I wypisujesz glupoty? To cie to niego nie zblizy, przeciez to logiczne.

Jednak czujesz te więź -choćby była jednostronna. Sama musisz się wyciszać.Owszem dziękuje mu za to że to przebrnął.Z drugiej strony taka forma słodkiej zemsty.

nie wiem dlaczego, ale też tak robię. chyba chcę, żeby choć przez chwilę o mnie pomyślał...

auuutorko gdzie jesteś ?

Jakiej slodkiej zemsty skoro koles ma cie gdzies?

Ja też kiedyś robiłam podobnie :/ Ale to nic nie daje, naprawdę. Mam pytanie autorko spod jakiego znaku zodiaku jesteś?

moj nawet odpisywal na te teksty...

Wstydu nie macie i jestescie glupie, to jest wasz prawdziwy problem.

jestem :) to nie był dobry chłopak. I zachował się dość paskudnie, tchórzliwie. Zbliżenie z nim było przede wszystkim zbliżeniem wrażliwości, umysłów, ciał. Nawzajem się rozwibrowaliśmy. Wiem, że działa to na mnie wybitnie destrukcyjnie. To wcale nie jest zabawne. Myślę zresztą że jest to w głównej mierze miłość do samej siebie= to nie ja wymyśliłam, to jedna z definicji zakochania - zakochanie to bycie zakochanym w tym stanie fascynacji, właściwie więc fascynacja samym sobą. Myślę że karmię się tą romantyczną goroączką, po pierwsze aby nie czuć do niego złości, po drugie dlatego że dużo zdążyłam mu o sobie powiedzieć i teraz tymi wiadomościami deformuje to co zostało powiedziane, zniekształcam swój obraz. Próbuję dojść do siebie. Z jednej strony była to duża inspiracja, z drugiej destrukcja. Przykro mi że jestem wypełniona takimi emocjami, wolałam siebie w spokojniejszej wersji. żal mi tego że moje emocje w zasadzie też zmarnowały sie w jego rękach, znowu. Tak to jest gdy człowiek nie szanuje w odpowiednik stopniu cudu jakim jest jego życie. Rozpada się na drobne, niczym szczeniak .. I chyba byłam zakochana. chyba pierwszy raz w życiu. W zupełnie dziwny sposób, zupełnie absurdalny. Ale to mnie cieszy. Cieszy mnie to że na tym świecie są tak fajne osoby, które powodują ze chcę być tak bardzo lepsza. Pozdrawiam

Autorko jesteś może Skorpionem /!?!

Ale pierdolisz ;) zasada jest w prosta - ktos ma cie w dupie ty miej jego. Musicie byc slabe, ze na miejscu takiego frajera nie ma 10 innych chetnych ;)

"od roku co parę dni wysyłam jakąś wiadomość facetowi" to ja może trochę nie z tej beczki - bez rozterek miłosno przedpotopowych. Mam taką tradycję już od kilku lat co roku w sylwestra na nowy rok rozmawiam z koleżanką z za granicy - znamy się tylko przez literki i skypea. I zawsze każdego roku zapominam, że oni mają odliczanie godzinę wcześniej ;)

słabe? dobre słowo... coś w tym jest, chociaż wydaje mi się, że to te emocje, ten stan zakochania popycha nas do różnych dziwnych zachowań a potem brak tego stanu...

jestem koziorożcem :) Bardzo, bardzo za nim tęsknię. Chciałabym żeby do mnie przyszedł, żeby się nie bał, żeby mnie kochał. Żebyśmy się wspierali nawzajem. Czasami wydaje mi się ze moja wrażliwość i miłość jest jakimś objawem geniuszu. Bo to jest siła. Tylko trzeba umieć ją zrozumieć, zrouzmieć siebie, poukładać i żyć.

oki dziekuje za odp i pozdrawiam :)

ale musze się uspokoić. bo przecież konstruktywnie rozumiana miłość jest tylko wtedy gdy jest ona dla mnie zdrowa. a ja chcę umieć prowadzić zdrowe życie. Przecież czymś o wiele lepszym będzie zrozumienie i otwarcie na wrażliwość drugiej osoby, a przez to próby poukładania wspólnego życia razem. Wydaje mi się że ten stan zakochania jest też stanem pewnego odrzucenia prawdziwego uczucia, bo prawdziwe uczucie nie żyje fantazją na temat jakiejś osoby ale po prostu rozmowami i patrzeniem w jednym kierunku. :)

zgadza się. zaczniesz normalnie żyć, ale będziesz miała go w sercu. będzie niewypowiedzianym powodem, dla którego będziesz żyła.

nie no, doszłam jednak do wniosku że to nie jest zakochanie. ze to jest lekka fascynacja pomieszana z ogólnym zagubieniem wewnętrzym. żeby kochać trzeba być czystym wewnętrznie, poukładanym. zupelnie innym. wiec moze za rok. albo kiedyś.

ale z drugiej strony powracam do niego myślami cały czas, sama nie umiem tego nazwac. Aha, a te wiadomości, myślę że to też mój sposób na zamienienie naszego kontaktu na coś na kształt koleżeństwa. Jesli tyle pisze i pisze, gdzieś to się trywializuje, zmienia w codzienność. Chyba po prostu nie chcę się wstydzić jak go zobaczę. Nie chcę zeby wiedział ze mi na nim zalezało, wiec obracam to wszystko w żart, strugam wariata. normalnie - hamletyzuje. A powinnam być Ofelią. Eh. równouprawnienie.

smska np. ?

kurcze a może na prawdę go po prostu kocham. tak po prostu. i tak ma być!

jak wyżej

nie wiem, pewnie podobny bełkot jak to co piszę tutaj, czasami przerywany atakami furii. zawsze potem to wykasowuje.

Nasrane ;) co ci to da? Huja za przeproszeniem. Wez sie za jakiegos co cie chce.