Jak wyjsc z tego letargu?

Moj dzien od kilku tyg. wyglada tak samo. Wstaje ok. poludnia a nawet pierwszej. Zjem cos, zrobie obiad, ogarne w domu z wierzchu.Ide po dziuecko do przedszkola. Po drodze jakies zakupy, plac zabaw.Wracamy do domu jak maz wraca z pray.Jemy obiad, posiedzimy. Czasami jakis spacer wieczorkiem. Potem kalacja , kapiel dziecka. Corka spi a ja do polnocy na kompie siedze. Rano wsatje razem z mezem on szykuje sie do pracy a ja dziecko do przedszkola. Wracam klade sie spac. I tak leci dzien za dniem.

a sex?

to nie kładź sie jak po odprowadzeniu dziecka. Po co to robisz?

nie mam ochoty. a jesli juz jest to raz na tydzien.

a ja zaprowadzam corke na 7 i co mam robic caly dzien?

może jestes na coś chora?JA od roku jestem osłabiona i nie wiem co mi jest

raczej nie.Robilam jakis czas temu badania i bylo ok. tarczyca ok. do tego dochodza ataki paniki i leku. zwykle po przepudzeniu rano. miewam trudnosci z wyjsciem z domu.

kuuu..., a mnie zawsze brakuje czasu, żeby zrealizować wszystkie zainteresowania, a taka ma życie za długie o 1/4 (skoro dodatkowo przesypia te swoje 1/4 życia) oddaj 1/4 życia komuś kto zrobi z niego użytek :-P

życie jak w madrycie, może czasem posprzątaj, pomaluj se pazury, wyskub brewki...

może rano spędź z godzinę z dzieckiem, zamiast ją prowadzić do przedszkola bladym świtem...

A dlaczego nie pracujesz? bo skoro dziecko w przedszkolu to Ty powinnaś być w pracy albo szukać pracy wertujac ogłoszenia a nie spać.

zrezygnowalam z pracy pod koniec lipca. I tak siedze w domu. ostatnio robilismy malowanie. jest torche pracy a ja nie robie nic. nie chce mi sie. codziennie sobie obiecuje ze wstane wczesniej i cos porobbie. na gadaniu sie konczy.

to może zrób badzania krwi pod kątem anemii. A jeśli nie to po prostu musisz przestawic sie na tryb zycia dzienny a nie nocny. Po odprowadzeniu dziecka weź się za obowiązki domowe, zakupy, gotowanie. Po odebraniu dziecka spędxcie na dworze trochę czasu, dotleń sie. Myślę ze po takim dniu ok godziny 22 powinnaś być padnięta. Albo zapisz sie na jakiś kurs czy coś takiego, moze coś Cię interesuje, bo strasznie marnujesz czas.

nie moge sie odnalesc. niewiem co mam ze soba zrobic. jak pracowalam czas mialam wypelniony po brzegi. a teraz - ciagle bym spala. biegem po pracy po dziecko- po drodze zakupy.DO domu- szykowanie obiadu, porzadki.

badania sa ok.Miesiac temu robilam.

z pracy?

mialam dosc atmosfery. traktowania ludzi jak smieci

może rutyna cię dobija...chciałabyś czegoś innego

Albo jakaś depresja, bo faktycznie dziwnie się zachowujesz. Wiadomo ze każdy potrzebuje odpoczynku ale nie codziennie nicnierobienie. A moze ciąża?

w ciazy nie jestem. biore tabsy. brak pracy mnie dobija.

myslam ze malowanie mieszkania mnie bedzie cieszyc ale gdzie tam. obojetne mi to. mimo ze ja chcialam.

To pewnie powinnaś udac się do psychologa jeśli Ci to nie minie, bo nie wiem co doradzić. Ja też nie pracowałam jakiś czs jak dziecko chodziło do przedszkola ale mialam zawsze jakieś zajęcia, zdarzało się jakieś lenistwo i spanie ale tak jak mówię zdarzało się.

chodzilam do psychologa ale nic mi to nie dawalo. po za tym nie mialam jak chodzic bo wizyty zawsze byly popoludniu a maz w pracy a ja z dzieckiem.

że ja nie mam dziecka ani męża tylko mieszkam jeszcze z rodzicami, to samo spanie do południa potem coś zjadłam albo wstawałam na obiad bo mama szła na 2 gą zmianę to obiad robiła wcześniej i resztę dnia potrafiłam nic nie zrobić tylko komp albo tv. I jedynym rozwiązaniem dla mnie okazało się pójście do pracy do ludzi kobieto ja odzyskałam radość życia i uważam że jeśli nie pójdziesz do pracy to nic ci nie pomoże, siedzenie w domu nawet jak się wykonuje domowe obowiązki ogłupia, człowiek wpada w rutynę, otępienie i wiem co mówie.

wiem. tak wyglada moje zycie odkad siedze w domu bez pracy.

up

raz na tydzien to super, u mnie jest raz na ruski rok

op