problem z zaangazowaniem

im jestem starsza, tym trudniej jest mi sie zaangazowac w zwiazek. pamietam te szczeniece lata, kiedy bylam gotowa rzucac studia i wyjechac na drugi koniec swiata za owczesnym ukochanym, bez problemu... a teraz? mam faceta- inteligentny, zaradny, z ogromna pasją.. do tego przystojny jak marzenie. bardzo dobry dla mnie, wiem to i czuje na kazdym kroku.. a jednak.. kiedy pojawila sie szansa wyjazdu sluzbowego na min 3 lata, nawet przez chwile nie pomyslalam, ze nie powinnam jej przyjmowac. nie pomyslalam o nim i o "nas", nie pomyslalam zeby jechal ze mna. mysle ze nie jestem zla, po prostu z czasem zaczelam myslec tylko o sobie i o moich potrzebach. chce sie realizowac, bez poczucia ze kogos krzywdze. z biegiem czasu stalam sie bezduszna egoistką i najgorsze jest to ze wcale mi to nie przeszkadza.. i jak czasem czytam tu wypociny porzuconych kobiet, albo tych ktore nic nie robią tylko móżdzą jak ratować martwe zwiazki, szukaja winy w sobie.. zastanawiam sie kiedy i na skutek czego mi przeszlo.

popieram, żaden samiec nie może być priorytetem. też się nie angażuję, tylko się bawię, i bardzo mi to odpowiada

wlasnie mezczyzni i ich satysfakcja.. juz przestalo to byc priorytetem. swiete slowa. jest nas wiecej.. najwyrazniej.

też nie rozumiem kobiet, które stawiają faceta na pierwszym miejscu. biedne naiwniary :o gdyby wszystkie dziewczyny były takie jak my, świat byłby lepszy