smierc to tylko kwestia czasu

Boicie się jej, czy może z niecirpliwoscią czekacie na nią? Mnie przeraża fakt, że po smierci nie zobaczę już osob, ktore kocham. Nie będę myslec, oddychac. Nigdy nie będę mogła podziwiac ziemskich krajobrazow, nie usłyszę spiewu ptakow. Po prostu mnie nie będzie. Odejdę w zapomnienie, a życie tu na ziemi dalej będzie się ciągnąc. Teraz sobie uswiadomiłam, jak kocham to życie, ktorego nienawidziłam. Zastanawiam się co muszą czuc dzieci, ktore przez chorobę skazane są na wczesną smierc? Umierają nie znając za dobrze tego życia, ale pewnie bardziej je kochają niż nie jedna zdrowa osoba. Te dzieci zdają sobie sprawę z przemijalnosci.. Boją się smierci, ktora z niewiadomych przyczyn własnie ich wybrała. Jak można się z tym pogodzic? Co muszą czuc rodzice z tych dzieci? :(