chyba żyłam w patologicznej rodzinie, nie lubię mojego ojca, nie umiem żyć.

dziwne to.

ja też ale ja , nienawidzę ojca

i wciąż zatruwa mi życie

moi starzy myśla tylko o sobie. totalni egoiści. w ogóle przestałam sie do nich odzywać bo nawet nie mam o czym mówić.

ja też z ojcem nie umiem gadać,i jak tu żyć:/

tez tak mam niestety. Chyba udawac trzeba..

to jest totalnie dziwne uczucie. nie umiałam w odpowiednim momencie się odciąć. dziś załuję bardziej niż czegokolwiek. siedzenie z tymi ludzmi, którzy w głowach mają tylko tv i piwo na działce, odbywanie tych beznadziejnych rytuałów w stylu wigilia itp. to jest tak kompletna pomyłka. czuję sie jakbym byla za jakąś szybą a czas leci. tak mi źle. przestałam siebie szanować. bo jak szanować kogoś kto nie ma porządnej rodziny? dupa.