Jak bardzo pierwsze związki wpływają na dalsze życie?

Moja matka od lat próbuje mnie wysłać do terapeuty. Od 6 lat jestem sama i głęboko wierzę, że nigdy się to nie zmieni. Nie dlatego, że nie mogę, ale dlatego, że nie chcę. Mieszkam sama i raczej stronię od ludzi. O ile posiadam znajomych, o tyle ciężko mi o przyjaciół, nie mówiąc o facecie. Lubię swoją samotność, kiedyś myślałam nawet że moje podejście zbliżone jest do mizantropii. Jako nastolatka niewiele się różniłam, też byłam samotnikiem. W wieku 17 lat związałam się jednak z chłopakiem, który niedługo później zginął w wypadku samochodowym. Nigdy później już nie stworzyłam tak bliskiej relacji z nikim. Otoczenie traktuje mnie trochę jak upośledzoną. W pierwszym roku po jego śmierci stałam się czymś jak lokalną gwiazdą, każdy pytał jak się czuję i czy można mi pomóc. Teraz zostałam po prostu wyrzucona poza nawias, a tylko rodzina wróży mi samotność po grób jeśli nie zacznę się leczyć. I tu pojawia się pytanie. Czy pierwszy związek i strata z nim związana mogły tak silnie wpłynąć na moją niechęć do relacji międzyludzkich? Czy może to kwestia osobowości? Wydaje mi się, że zawsze byłam taka, a tylko otoczenie tłumaczy sobie moją "dziwaczność" wydarzeniami z mojego życia.