Znów spotykam kogoś, kogo nie chciałam już nigdy widzieć

Jakieś półtora roku temu zauroczyłam się mocno w pewnym facecie ze studiów. Przez cały ten czas kryłam się z tym uczuciem, jedynie w głębi duszy marząc, że i on kiedyś dostrzeże we mnie kogoś bliskiego. Początkowo nawet tak myślałam - szukał mojego towarzystwa, był miły, często patrzył w moim kierunku. Ale potem stał się jakiś dziwny - raz sympatyczny i rozmowny, innym razem oschły i dający do zrozumienia "zostaw mnie samego". A ja cierpiałam, bo nie wiedziałam, co tak naprawdę o mnie myśli. Dlatego wycofałam się i zaczęłam go ignorować. Nadeszły wakacje i postanowiłam dać sobie spokój. Wyjechałam za granicę, trochę zarobiłam, nawiązałam nowe znajomości, zdarzyło mi się nawet poznać mężczyznę (Chorwata), który na jakiś czas zasłonił obraz tamtego.Wydawało mi się, że żyjąc w końcu po swojemu, spełniając swoje plany, nabiorę dystansu do przeszłości. Ale nie. Wróciłam na studia i okazało się, że nadal mam z tym problem. Myślałam, że on przeniesie się na magisterkę na inną uczelnię, że nie będziemy się widywać, a tu wychodzi na to, że jednak tak. Najgorsze jest to, że w ostatnim czasie stosunki między nami całkowicie zanikły, nie mówimy sobie nawet cześć, za to są niezręczne spojrzenia i jakaś złość z jego strony. Mam na szczęście świetnych ludzi w grupie, więc w ich towarzystwie czuję się ciut lepiej, ale ból pozostaje. Jedno jest pewne : musi mi przestać zależeć na kimś, kogo w dużej mierze sobie wyidealizowałam...

Czy ktoś z was też był skazany na widywanie kogoś, kogo za wszelką cenę chciał wykreślić ze swego życia?

ee nie Ty jedna tak masz/miałaś dopóki nie poznasz to niestety z tym zostaniesz

Tak!

i niebawem trzeba będzie znomu wrócić myslami to tego czego nie powinno być, ale cóż kolejny raz trzeba zamienić sie w kamień /beton/nie wiem metal :)

Trza na żywca wyrwac serce i zostawić je w beziecznym miejscu ,tym bardziej że ..ehhn

Wiem, dlaczego staram się tym nie przejmować. Co nie znaczy, że nie jest łatwo. Wszystko dlatego, że widziałam w nim kogoś wyjątkowego, a odrzucenie, jakiego doznałam, sprawiło, że poczułam się znowu tak jak zawsze - niechciana i niekochana. Niestety nigdy nie zaznałam jeszcze od nikogo miłości, nawet w domu tego nie dostałam, więc gdy kolejna osoba tak mnie potraktowała, uświadomiłam sobie, że jestem niepotrzebna.

Głowa do góry! Zle Ci sie wydaje ,tam gdzies w świecie jest ktos dla Ciebie , tylko trzeba czasu i cierpliwośc tego Tobie zyczę pzdr

Nie chcę już przeżywać czegoś takiego. Zawsze chciałam uciec przed miłością, wzbraniałam się jak tylko mogłam. Byłam chłodna, nie angażowałam się. Wiedziałam bowiem, że mam zbyt gorące serce i szybko ktoś stanie się dla mnie zbyt bliski. Tymczasem on nie pozwolił mi do siebie dotrzeć. Zamknięty w sobie, samotnik, chłodny, sprawił, że się zraziłam (a mam podobną naturę).

dziewcze zamknij temat, On nie jest Ciebie wart to tchórz , egoista i zapewne łajdaczysko z Hiv. Kobiety sa emocjonalne ..ale bądz rozsadna i nie daj sie , pewnie masz znajomych Ci znajomi maja tez zanajomych także trzeba wyjśc do ludzi i zapomnieć człowieka niegodnego

ja też zapomniałam

Kolejna nieszczęśliwa, bo nie umie okazać, że chłopak jej się podoba. I potem straszne nieszczęście gotowe, ojejkujejkujejku. Może pomyśl, że ludzie mają naprawdę problemy, choroby, utratę pracy itd i zdystansuj się, bo ten twój "problem" to naprawdę głupota.

[czesc ] w temacie