czy to powód do niepokoju? juz nic nie rozumiem..

Przez caly czas obawiam się, że ktoś zmoich bliskich umrze..nie mogę tych myśli od siebie odpędzić. Boję się wychodzić z domu, spotykać ze znajmymi z jednej strony bardzo tego chcę, a gdy już ma dojść do spotkania, to wycofuję się. Kompletnie w siebie przestałam wierzyć...za wszystko siebie obwiniam. Spotykam się tylko z jedną dziewczyną(która jest moją przyjaciółką od liceum). Kiedy kończą się zajęcia albo pierwsza wybiegam z sali, albo ostatnia żeby z nikim nie rozmawiać..ciągle wydaje mi się, że wszyscy na mnie "źle" patrzą, że maja do mnie pretensje, że jestem gorsza...chciałabym z kims być..ale również strach mnie paraliżuje..Z coraz większą nienawiścią odnoszę się do ludzi.. Cierpię. żyje w emocjonalnej klatce negatywnych emocji ;(

z tą śmiercią mam tak samo,ciągle się boję,ze cos stanie się moim bliskim ,ale wiem,ze to spowodowane jest juz jedną wiadomoscia o smierci biskiej mi osoby

mi nikt nie zmarł dzięki Bogu..ale te myśli nie pozwalają mi poprawnie funkcjonować..każdy kontakt z ludźmi budzi we mnie ogromny strach...

do psychologa sie wybierz,to nie jest normalne

nie będę komuś opowiadać całego swojego życia..bo i tak tego nie zrozumie...żeby coś zrozumieć, trzeba tego doświadczyć..

no to sobie pocierpisz jezeli nie chcesz nikomu opowiadac,poczytaj sobie w necie tez o fobii spolecznej