Bajka.

Spotkali się. Świata poza sobą nie widzieli. Brakowało dla nich nocy, a dni były za krótkie. Wszystko zniknęło- dotychczasowe obowiązki, ważne przestało być ważne, bo ważniejsze były chwile z bratnią duszą. Razem z miłością rodziło się rozgwieżdżone niebo. Z każdym świtem miłość stawała się gorętsza jak wschodzące słońce. Wszystko zniknęło- nie było nic, a zaczęło się wszystko. Serca rosły tylko po to, by spotkać się w wierzchołkach chmur. Ona chciała się z nim zestarzeć. On nie chciał dorosnąć. Nie wierzył, że piękno widzi się sercem, przez pryzmat miłości, która nawet jeśli boli- jest czymś prawdziwym. Myślał, że to co ujrzał będzie trwać zawsze, bez względu na to czy z nią czy bez niej. Ona dorosła, zbudowała swój świat w rzeczywistości, choć nie był tak piękny bez niego. On otoczony był towarzystwem to Dzwoneczka, to innych wróżek. Jego świat już nie był taki piękny bez niej, bo jak to w Nibylandii bywa, wszystko jest na niby- niby-miłość, niby-szczęście, niby-przyjaźń...

A wystarczy dopisać cd.... On nie mógł dłużej tak żyć użył swojego zaczarowanego telefonu i zaprosił ja na gorącą czekoladę Ona po chwili namysłu zgodziła się pod warunkiem, że on przestanie się spotykać z Dzwoneczkiem która od jakiegoś czasu robiła wszystko aby Ona nie mogła się z nim skontaktować I jak to w bajkach bywa ja tam byłam, ale zła wiedźma udająca dzwoneczek wypędziła mnie z królestwa Ukrywam się teraz pod postacią człowieka i czekam kiedy on zabierze mnie z tego świata. ONA może być ?