No to mnie zaskoczył ;)

Witam :) Otóż mam w grupie takiego chłopaczka. Typowy outsider, cały czas trzyma się z boku, słucha muzyki, siedzi z książka, rzadko się odzywa. Z grupą prawie nie ma kontaktu, właściwie zagaduje do ludzi jedynie w celach informacyjnych, więc też prawie nikt nic o nim nie wie. Także i ja nie miałam okazji bliżej poznać M., co więcej, niespecjalnie też zwracałam na niego uwagę, mając za niegroźnego dziwaka pogrążonego w swoim świecie. Miałam wtedy zresztą swojego mężczyznę i inni niespecjalnie mnie interesowali. Tyle że z czasem mój związek okazał się totalnym niewypałem, ja zostałam sama, no i? Byłam singielką, olewałam facetów, no i kurcze... od dwóch dni znowu o kimś myślę ;) Tak, tak, właśnie o tym zamkniętym w sobie osobniku;) Wszystko dlatego, że w ten piątek bardzo pozytywnie mnie zaskoczył. Było okienko, siedziałam samotnie na korytarzu, a on tak z niczego podszedł do mnie uśmiechnięty od ucha do ucha i zaczął pytać co tam słychać itp. No wiecie, tak nie w jego stylu. Trochę się zdziwiłam, ale nie dałam tego po sobie poznać, i normalnie zaczęliśmy gadać. Niby o studiach, ale już wkrótce tematy zeszły na luźniejsze. Wymieniliśmy się też numerami telefonów. Pojechałam na weekend do domu i praktycznie zapomniałam o tej naszej pogawędce. Była sobota wieczór, gdy zadzwonił. Znowu był sympatyczny, co więcej, zaprosił mnie w przyszły weekend na koncert w jego mieście. Zgodziłam się. Przyznam jednak, że jestem ciut zaskoczona. Do tej pory nie okazywał mi większej sympatii, czasem miałam nawet wrażenie, że mu przeszkadzam, a teraz, tak nagle, mamy się spotkać poza uczelnią...

Co o czymś takim sądzicie?

Przełamał się.

Może i tak, ale wcześniej w ogóle nie dał mi odczuć nawet tego, że mnie lubi. Kilka razy miałam nawet wrażenie, że źle zrobiłam, że się do niego odezwałam i było mi przykro. Ludzie z grupy zresztą postrzegali gościa podobnie. Był po prostu uprzejmy, ale z nikim nie starał się nawiązać kontaktu.

W ogóle to nie mogę przestać o nim myśleć. Ujmuje mnie jego nieśmiałość, ten zakłopotany głos, zaczęłam się też mu uważnie przyglądać i doszłam do wniosku, że jest całkiem przystojny. Ale też nie chce sobie robić nadziei, traktują go ciągle jako kolegę...

Hmmm... napiszcie coś jeszcze. Co sądzicie o takich nieśmiałych, introwertycznych samotnikach?

Introwertycy są dziwni, tyle powiem...

Jak to rozegrać?

up