Czy są tu mamy dzieci z Zespołem Aspengera?

Witam, bardzo proszę, jeśli jest tu taka mama, u której dziecko zdiagnozowano ZA, niech się odezwie, będę bardzo wdzięczna, zapraszam do rozmowy :)

chyba Aspergera

Tak, zgadza się, wybacz, literówka, bardoz często to robię, przez pośpiech.

Nie jestem mamą dziecka z ZA, ale mam bliskiej rodzinie osobę z tym zespołem

I możesz mi powiedzieć, jak to dziecko się zachowuje, wiesz coś na ten temat? Kiedy zostało zdiagnozowane ( ile miało lat ) na jakiej podstawie. Bardzo prosiłabym o informacje, jeśli można prosić.

moja kol. urodzi z zespolem edwardsa:(

a ja spędziłam 3 tygodnie w jednym pokoju z takim dzieckiem i szczerze współczuję. Dramat :o Ten którego ja znam próbował w łóżeczku wywalić w powietrze niemowlaka butlą gazową, spalił wielki las na śląsku i inne mniejsze pożary. PIroman do potęgi :o Inny, już dorosły tak sobie podporządkował matkę,że robi u niego za służącą i ani myśli go nie słuchać,żeby go nie zdenerwować. Nawet nalanie kompotu więcej niż 2 cm od góry to awantura na całego :( Nie przebiera się wogóle, a mama go nie może przecież zmusić, tyłek wyciera rękawem, bo papier ma zarazki, to do jedzenia podwija rękawy bo mówi,że żarcie śmierdzi :o Można takimi przykładami bez końca... życzę wytrwałości i nie dać się.

Ta osoba jest już dorosła, nie wiem dokładnie kiedy diagnoza została postawiona, ale na pewno w wieku szkolnym. Zdiagnozował psychiatra, po skierowaniu przez szkolnego pedagoga.

A jego zachowanie jest bardzo męczące. Jest bardzo przewrażliwiony na swoim punkcie, nie można mu zwrócić uwagi, każde nie takie spojrzenie odbiera jako "atak" na swoją osobę. jesteśmy wobec niego bardzo wyrozumiali, ale jest bardzo uciążliwy.

Dzięki Hania - Ania za odp Szkoda tylko, że w Twoim przypadku chodzi już o dorosłą osobę, mnie raczej chodzi o małe dzieci - 3 letnie

Jest też bardzo pamiętliwy, jeśli mu się powie, że odwiedzi się go np w czwartek , a się tego nie zrobi jest śmiertelnie obrażony.

Zespół Aspergera można tak naprawdę łatwo zdiagnozować, to są specyficzne zachowania. Poza złymi cechami nie można tym osobom ująć nadzwyczajnych zdolności. Dążą w jednej dziedzinie do doskonałości i jak się je dobrze pokieruje to będą w tej dziedzinie wybitni...

ale do domino z terssa - czy koleżanka wie, co się stanie z dzieckiem?

Przepraszam że tak z innej beczki ale mam jedno zdrowe kochane dziecko i człowiek jak widzi i słyszy ile chorych dzieci się rodzi teraz to aż boję się mieć drugie:( mamom chorych dzieci życzę dużo cierpliwosci i milosci:)

Niestety nie mogę nic powiedzieć na temat jego zachowania w dzieciństwie, wiem tylko, że nigdy nie miał kolegów i znajomych, był samotnikiem, miał problemy z nauką, zwykłe zrobienie zakupów było dla niego problemem.

Droga mamusiu ;) Więc ja też, jestem mamą jednego mam nadzieję, że zdrowego i bardzo kochanego dziecka, ostatnio jednak zaczęłam bardzo się martwić, mój synek zaczął mieć dziwne zachowania, dużo czytam..i choć nie chcę mu wciskać diagnozy i choroby na siłę, już na tym etapie wiem że jest coś nie tak. Synek nie potrafi się skoncentrować, wszystko jest na minutę, jest nadpobudlowy, ale nie zawsze, potrafi recytować bez zająknięcia, cały wiersz, śpiewać piosenkę, cały czas spaceruje w przedszkolu, ma kiepski kontakt z dziećmi. Odpowiada często zdaniami zasłyszanymi, mówi schematami. Też ma pamięć absulutną, aż mnie tym zaskakuje, ogólnie jest bardzo pogodnym i uśmiechniętym dzieckiem. Nie ma ma wielu objawów pasujących do Aspergera, ale ma wiele, nie ma ataków histerii, czy lęków, rzadko płacze, ciężko go zdenerwować.

Mam w rodzinie takie dziecko. zdiagnozowane w wieku 3 lat. Trudności społeczne, poza tym geniusz w naukach ściśłaych. czytał płynnie jako 4 latek, zadania matematyczne rozwiązywał na wysokim poziomie. Obecnie ma 10 lat i wygrywa olimpiady przedmiotowe na poziomie licealnym. Brał udział w terapiach i są efekty, chociaż rozwoj społeczny i emocjonalny trochę odbiega od normy, ale iloraz inteligencji bardzo wysoki.

a z jakiego województwa jesteś?

Br. No mój ma dopiero 13 miesięcy więc ciężko coś stwierdzić Narazie jest okazem zdrowia i proszę codzień żeby już tak zostało. Niestety jak jak mówisz niektóre choroby wychodza w czasie:( miejmy nadzieję że u ciebie nic poważnego nie będzie zostaje ci tylko lekarz i nadzieją że będzie dobrze.

z wielkopolski, więc syn także, zainteresowany jedną dziedziną wcześniej były to traktory, w wieku 2 lat znał wszystkie marki, sprzęty, wiedział co robią, jak to się dzieje, opowiadał i opowiadał, teraz to przeniosło się na pociągi :) Widzę, że też bardzo dużo potrafi z pamięci opowiadać, a jak kiedyś czytałam książkę i przekręciłam jedno słowo, to mnie poprawił i powiedział 5 zdań dalej. Ale martwi mnie schematyczność zachowań, skostniałość zdań na nieinteresujące go tematy, często posługuje się zdaniami zasłyszanymi, dialogi te same itp, musi czasami coś wielokrotnie powtórzyć, rutynowe zachowania iść na spacer ciągle w te same miejsca, oglądać ciągle te same bajki, czytać te same książki, ale nie jest tak ze wszystkim, powoli dociera do mnie,że mam dziecko z problemami rozwojowymi..i będę musiała jakoś sobie poradzić. :) Nie jest źle

Mamusia - Jeśli się okaże inaczej, świat się nie zawali, będę go kochać tak samo :) Tylko będzie trudniej z wychowaniem takiego szkraba, ale skoro przez te 3 lata sobie sama poradziłam, to i po jakiejkolwiek diagnozie sobie poradzę. Jeśli moje obawy się spełnia to tylko pożałuje , że wcześniej mnie nic nie niepokoiło, bo chciałabym jak najszybciej zacząć terapię, wiem ,że u takich dzieci każdy dzień z ćwiczeniami jest jak na wagę złota dla ich rozwoju.

na Śląsku,w Orzeszu jest taki ośrodek, gdzie przyjmują na 21 dniowe turnusy dzieci od 3 r.ż. Do chyba 10 lat te dzieci mogą być z rodzicami... Tam jest bardzo wielu dobrych specjalistów ze Śląska i diagnostyka jest kompleksowa (neurolodzy, psychiatrzy, psycholodzy, terapeuci, logopeda..) Nie ma rejonizacji, składa się wniosek i czeka. Może i w Wielkopolsce są podobne ośrodki, a jak nie to tu oczywiście nie ma rejonizacji... Dzieci mają dobrze zorganizowany pobyt, niestety dorośli nudzą się jak mopsy ;P Ale wyjeżdża się z kompletną diagnozą. Byłam tam z córką kilka lat temu.. polecam.. W innym przypadku jest to latanie od lekarza do lekarza i często tak bez konkretnego efektu, a na takim pobycie cały personel ma możliwość obserwowania dziecka w normalnym trybie życia..

Pozazdrościć takiej postawy u ciebie:) też bym kochała tak samo pewnie i mocniej:) przecież to dalej nasze dziecko:) życzę uśmiechu i cudownych chwil :) miłej nocki uciekam

Mogę wtrącić słówko - Bardzo Ci dziękuję, za te informacje, może jeszcze się przydadzą, najpierw wolę poczekać na opinię lekarzy, wiem, że będzie latanie, ale trudno, na pewno na jednym nie zakończę, chcę mieć 100 % pewności. Najpierw pediatra, później poradnia psychologiczno pedagogiczna, i jeszcze logopeda, pediatra za tydzień, pewnie otrzymam skierowanie do neurologa. To tylko parę dni a ja i tak się wściekam ,że muszę czekać.

Podnoszę, może dziś się znajdzie jakaś uprzejma Mamusia, która zechce porozmawiać o takich dzieciach w wieku ok 3 lat. Pozdrawiam

ale mam w rodzinie 6 latka, który jest bardzo nerwowy i ma przeróżne dziwne zachowania np od bardzo dawna nie trzeba przypominać mu o myciu rąk sam myje po przyjściu z dworu, po skorzystaniu z wc i jeszcze kilka razy w ciagu dnia, jak patrzy w oczy to tak ma taki jakby wredny uśmiech, albo omija wzrokiem zawsze musi być po jego myśli, jak uprze sie na jedna bajkę to rysuje ciągle prawie takie same obrazki, utożsamia się zawsze z negatywnymi postaciami przychodzi i opowiada o nich, tłumaczy choćby 10 razy, jesli u uwaga skupia się na kimś/ czymś innym to okropnie złości się, bywa agresywny, w zerówce nikt nie chce bawić sie z nim, ssie palca jak myśli że nikt nie widzi. Można by powiedzieć że jest przemadrzały i zawsze uważa, że ma racje nawet jak rozmawia z dorosłymi, nie można mu nic przetłumaczyć. Trochę to wszystko dziwne.