Boję się przyszłości

i tego czy znajdę pracę, w której zarabiałbym tyle aby móc normalnie żyć. Studiuje dziennie ekonomię na drugim roku, ale mam już 22 lata i w zasadzie jeszcze nigdy nie pracowałem. A niepracowałem bo trudno znaleźć taką pracę, którą dałoby się pogodzić ze studiami i która by mi odpowiadała. Wszędzie tylko call center i kelnerzy, a ja jestem nieśmiały. I nie chcę też pracować, bo wtedy pewnie nie mógłbym wyjechać na weekend czy święta. Czy przez to mogę mieć w przyszlości problemy ze znalezieniem pracy? Czy tak trudno jest znaleźć po studiach taką pracę po 8 godz. dziennie od pn do pt, w której będzie się zarabiać tyle aby starczyło na mieszkanie, jedzenie, rachunki i drobne przyjemności? No i jeszcze mierzi mnie sytuacja ta, że mam 22 lata i mieszkam z rodzicami. Czy w dzisiejszych czasach to normalne? Mieszkam w dużym mieście, gdzie studouje więc z jednej strony nie ma sensu sie wyprowadzać, ale z drugiej może powinienem sie usamodzielbnić? Co o tym wszystkim sądzicie?

siedze ale jestem kobieta pracy tez jako takiej nie mam nie martw sie teraz jest kazdy w trudnej sytuacji nie mysle o wyprowadzce bo mnie nie stac na to zrsztą i tak z matka mamy wynajete mieszkanie juz teraz płacimy 1400 zł za 2 pokoje troche dorabiamy troche brat pomaga bo jest w stanie bo mieszka w kanadzie mysle ze w jakis dzien spakuje szmaty i wyjade do niego ale zas matki opuszczac nie chce w cudzym mieszkaniu jesli godzisz s ie z rodzicami to mieszkaj jak najdłuzej z nimi bo mieszknie samemu trudno utrzymasz no chyba ze chcesz tylko pokój wynajac z kims ale wtedy jak nie jest sie osoba towarzyska lubiaca balangi piwka seks z kim popadnie to lepiej nii lap sie za to sory za tres pisma ale szybko pisze