Randka internetowa - chyba pakuję się w g**no

Witam Zacznę od tego, że mam 30 lat. Jakieś dwa miesiące temu zarejestrowałem się na portalu randkowym. Pisałem tam z różnymi kobietami i miałem wykasować swoje konto, ale napisałem jeszcze do jednej kobiety, kilka lat młodszej ode mnie. Odpisała. Była to druga osoba z którą tak dobrze mi się pisało. Pisaliśmy nawet po kilka godzin dziennie przez około dwa tygodnie. Postanowiliśmy się spotkać i pójść do kina, bo ja i ona dawno nie byliśmy. Tak też się stało, oglądnęliśmy film i przegadaliśmy później jeszcze kilka godzin, aż nas z lokalu wyprosili bo już zamykali. Tak się rozgadaliśmy, chociaż ja obawiałem się tego bo jestem małomówny itd. Po około dwóch tygodniach spotkaliśmy się jeszcze raz i wtedy również spędziliśmy ze sobą 6 lub 7 godzin i co najlepsze ciągle rozmawialiśmy mimo moich obaw. Przyznam, że bardzo miło spędziłem czas i świetnie nam się rozmawiało na żywo, choć wydawało mi się że ja nie jestem dobrym mówcą. Przy niej ja to nie byłem ja, bo mieliśmy mnóstwo wspólnych tematów do rozmowy. Na drugim spotkaniu mieliśmy omówić kwestię pomocy świątecznej potrzebującym, bo zanim jeszcze pierwszy raz się spotkaliśmy to zapytałem czy nie chciałaby mi towarzyszyć w akcji zorganizowanej przeze mnie mającej na celu pomoc ubogim ludziom. Choć uważam, że jestem złym człowiekiem to postanowiłem zrobić w tym roku taki dobry uczynek. Teraz zbliża się Sylwester i z rozmów z nią wynika, że chciałaby spędzić go ze mną. ...i teraz najlepsze co napiszę. Te dwa spotkania to były odpowiednio pierwsza i druga randka w moim życiu. Nigdy wcześniej nie byłem na żadnych randkach ani nie byłem też w żadnym związku z kobietą. Ona o tym oczywiście nie wie. Tak naprawdę zarejestrowałem się tylko po to aby z kimś pogadać internetowo, a nie żeby znaleźć sobie dziewczynę. W dodatku pierwszą w moim życiu. Inną kwestią jest to, że pewnie jeśli spotkam się jeszcze kilka razy to będę musiał na którymś spotkaniu ją pocałować. Tylko, że ja nigdy tego wcześniej nie robiłem i nie potrafię. Nigdy też nie kochałem się z dziewczyną, ale mam nadzieję że tak daleko nie zabrniemy. Z natury jestem samotnikiem lubiącym samotnie iść przez życie i nie chcę z nikim być. Taką drogę w życiu wybrałem. Rodziny też nie planuję mieć, bo się zwyczajnie do tego nie nadaję. Jeśli ona chce się ze mną spotykać to możliwe, że się jej spodobałem i nie chce aby po kilku następnych spotkaniach zaczęła o mnie myśleć jako o potencjalnym partnerze. Tak sobie myślę, że brnąc w to coraz głębiej tylko pakuję się w coś w czym nie chce uczestniczyć, jednak z drugiej strony nigdy nie spotkałem kobiety z którą można tak swobodnie rozmawiać praktycznie o wszystkim. Co o tym myślicie? Czy pozwolić aby ta znajomość się rozwijała, choć nie mam żadnego doświadczenia w związkach i kontaktach z kobietami i mogę na tym tylko stracić, czy zakończyć to i trwać nadal w swoich postanowieniach?

rozumiem, że super się z nią dogadujesz, ale nie chcesz się angazowac bo nigdy nie miałeś dziewczyny?jesli nie zamierzasz zakladac rodziny to trzeba bylo w ogole sie nie umawiac, a zrobiles jej nadzieje na cos co nigdy nie bedzie - wy faceci tylko gracie na uczuciach kobiet...

odpowiedz sobie szczerze czy tylko boisz się, że się zbłaźnisz, czy rzeczywiście już zawsze chcesz być sam i nie interesuje cię ta kobieta? czy gdybyś miał gwarancję, że sie nie skompromitujesz swoim brakiem doświadczenia, to tez byś uciekał.

dodam, że do tego genialnego pomysłu, zeby zawsze już być samemu w każdej chwili możesz wrócić- nie ucieknie, a druga fajna babka, która chce z toba byc już sie może nie trafić.

mozesz stracic? czemu jestes taka ciota ?

dziewica jeszcze ---> ja jej nic nie obiecywałem. Chciałem się spotkać z kobietą i zobaczyć jak to jest na randce, bo nigdy wcześniej nie byłem. Ot, zwykła ludzka ciekawość. Ona też nie pytała mnie czy chcę mieć kiedyś rodzinę czy nie, więc jej nie mówiłem. Po drugie kto po dwóch spotkaniach pyta o takie rzeczy albo kto zakochuje się po dwóch randkach? Chyba tylko nastolatki. To były dwa spotkania mające na celu mile spędzić czas i tak też się stało. Oczywiście, że boję się kompromitacji przez mój brak doświadczenia. Przecież to chyba normalne. Od kogoś w moim wieku wymaga się dużo więcej w relacjach. Całe życie uciekam więc kolejna ucieczka aż tak wiele nie znaczy. Zdaję sobie sprawę, że ktoś taki może się już nie trafić i że mogę nie tyle stracić co zyskać.