mamusie CO BYŚCIE ZROBIŁY GDYBY WASZE DZiecko urodziło się z dałnem?

?

1) załamałabym się 2) szukałabym dla niego opieki bo nie byłoby mnie stać finansowo żeby się poświęcić dziecku które potrzebuje ciągłej uwagi i nie ma szansy na samodzielność 3) kiedyś sądziłam że pokochałabym takie jakie jest, widziała jego zalety, że jakoś ułożyłoby się ale teraz będąc już matką zdrowego dziecka, rozumiem jak trudne i kosztowne jest macierzyństwo i po prostu wiem że nie umiałabym się poświęcić niepełnosprawnemu dziecku a gdybym jednak to zrobiła to zniszczyłabym rodzinę bo nie mielibyśmy za co żyć

a co to jest dałn????? bo ja znam downa ,ale dałna nie

Ja niestety nie wytrzymałabym tego psychicznie. Kochałabym dziecko ale prędzej czy później zniszczyłabym siebie, meża, a wiec i dzieciństwo tego dziecka. Wiem to gdyż miałam okazję pracować z takimi dziećmi - krótko, gdyż to nie na moje "nerwy", strasznie wszystko przezywałam. Po tym skończyłam inny kierunek studiów, gdyż pedagogika opiekuńcza okazała się być w moim zasięgu tylko w teorii. Podziwiam rodziców, którzy mają siłę. Temat jest prowokacją, autorka szuka zaczepki.

Wiesz co? Wolę kurwa nie myśleć co bym zrobiła. Wolę się skupić na tym że mam zdrowe życie a nie gdybać "co by było". Ludzie pod wpływem stresu,rozpaczy,gniewu się zmieniają teraz twierdzisz tak a kiedy dopadnie Ciebie nie szczęście możesz zrobić zupełnie inaczej.

Gdyby mi się urodziło to bym kochała i wychowywała. ale nie mogę mieć dzieci :( dlatego adoptowaliśmy 7dniową Anulkę,która...ma zespół downa. Ania jest cudowną i kochaną dziewczynką. początki-te pierwsze 6lat były ciężkie bo ania choć bardzo sprawna umysłowo,to bardzo mocno upośledzona ruchowo. chodzić zaczęła mając 4lata. wcześniej całe dnie spędzałam na ćwiczeniach i rehabilitacji. do tego wada serca :( ale teraz Ania ma 17lat,kończy liceum. ma w planach studia matematyczne. jest geniuszem matematycznym. to są cudowne dzieci,jak każde inne.

nie dopusciłabym, by w ogóle sie urodziło.

adopcyjna mama...>gratulacje dla Ciebie,za odwage!Brawo ,lezka sie zakrecila ...

wiec zespół downa nie będzie dla nikogo zaskoczeniem-matka podjemuje decyzje czy jest na siłach wychować takie dziecko lub nie

domniemam zebym zrezkla sie praw rodzicielksich do dziecka z downem,nie wychowywalabym je Dziecko z downem kosztuje wielee poswiecen i wyrzeczen,nie sądze abym byla wstanie tego dokonac

Usunęłabym ciążę. Wiem to z całą pewnością. Zrobiłabym tak pomimo tego, że o dziecko starałam się 9 lat, na szczęście jest całkowicie zdrowe. Z tych słodkich, całuśnych i uśmiechniętych dzieciaczków z zespołem downa robią się dorośli ludzie, niedorozwinięci umysłowo, nierzadko mający problem ze swoją seksualnością, narzucający się innym lub dla odmiany agresywni :( Nie urodziłabym takiego dziecka ani nie adoptowała (problem sobie na głowę brać? Trzeba być desperatem)

nie wiem co bym zrobiła ...

Czy byłam desperatką? i tak i nie.od 17rż wiedziałam że swoich dzieci nigdy mieć nie będę,więc chciałam adoptować jak najmniejsze dziecko i udało się. czy osoby z zd są agresywne? spotkałam wiele takich dzieci w różnym wieku i agresja była u pojedynczych osób. jak i u zdrowych jest to samo. czy takie dziecko to uwiązanie i problem? nie sądzę. moja córka zarabia na swoje potrzeby korepetycjami z matematyki. choć sama jest jeszcze przed maturą to pomaga maturzystom i...studentom... także jest jak najbardziej zaradna życiowo i nie ma z nią problemów. co do kwestii emocjonalnych i seksualności. ania ma chłopaka-w pełni zdrowego i normalnego chłopca. seksu nie uprawiają póki co. większość z was ma jakąś tam stereotypową wiedzę i nią się posługuje. oczywiście są różne stopnie upośledzenia i takie mocno uposledzone umysłowo dziecko to spory problem,bo kiedyś rodziców zabraknie. choć osoby z zd na ogół dożywają max 50-60lat,więc jak mieli młodych rodziców to jest szansa że do końca życia będzie opieka.