Zniszczyłam sobie życie przez młodzieńcze błędy

wariata z ciebie i osoba ze słabym duchem. Myślisz że tylko ty masz problemy?? Ja mam maleńkie dziecko, mieszkam z nim sama, z pracy mnie zwolnili, studiuje zaocznie i mój mąż poszedł w długą z jakąś pindzią a jako bonus dostałam wezwanie do sądu bo zakochanym marzy się opiekować moim dzieckiem. Zastanów się dwa razy zanim zaczniesz widzieć swoje życie w czarnych barwach.

Masz 24 lata, a umysł zatrzymał Ci się na poziomie 12 latki. Zniszczyłaś sobie życie, bo masz dług w bibliotece i nie oddałaś książek na czas?! śmiesz kpić ze mnie i innych tu zebranych ?! Studenci przyszloscią narodu ?! Nie dziwie się, że nie masz chłopaka. Gdyby mi panna powiedziała, że jej życie legło w gruzach i płacze w poduszkę z powodu 500 zł i nie oddanych książek - zerwałbym z nią wszelki kontakt. poza tym - świetna prowokacja. Udało ci się, ale nie ze mną. Nie będę dalej w tej błazenadzie uczestniczył :)

Przepraszam, rzeczywiście bardzo gwałtownie zareagowałam, po prostu tak się tym wszystkim przeraziłam, że przez moment wydawało mi się, że już nic nie da się naprawić. Przypomniałam sobie mojego tatę i łzy napłynęły mi do oczu, bo on zawsze tak bardzo się stara, a ja to wszystko zniszczyłam...Ale wybaczcie, szurnięta jestem i tyle. Tak naprawdę martwię się z niepewności. Akronim - mam nadzieję :) Zacny z Ciebie gość, cieszę się, że jeszcze ze mną gadasz ;)

"Myślisz że tylko ty masz problemy?' histerykom lub osobom w depresji w ten sposób nie pomożesz, w końcu dla każdego jego problemy są najważniejsze

cackaniem się i słodkim pierdzeniem też niewiele się wskóra ;)

Masz coś z głową - tak, jestem popierdoloną wariatką i tyle. Ale wierz mi, chcę się zmienić. Cierpię z powodu tego, kim byłam przed laty i stąd też nie doceniam teraźniejszości.

a kim byłaś? chłopcem, sarną czy zwykłym kosmitą?

długi trzeba opłacić, to tylko papierki.

Nieodpowiedzialną gówniarą. Teraz z kolei jestem poważna i zamknięta w sobie. Napisaliście o chłopaku - nie mam, bo mam fobię społeczną i boję się wchodzić z ludźmi w jakieś głębsze relacje.

ja mam kredyt do spłacania a z pracy mnie wysiudali. Dziecko do wykarmienia, nie wiem czy utrzymam sie na uczelni, za nią też trzeba bulić a jeść się chce. Poza tym sprawy sądowe pochłoną mi pewnie krocie. Nie wiem gdzie ręce włożyć. Mąż mnie tak obsmarował jakbym była najgorszym człowiekiem na świecie a to on się łajdaczy a ja siedzę w domciu grzeczniutko.

"Poza tym sprawy sądowe pochłoną mi pewnie krocie" po co na sąd czekać? wystąp o ugodę do banku krwiopijcy

Spłacam je właśnie. Po prostu chciałam wiedzieć co z tą resztą, o której wyżej wspominałam. Zaczynam dorosłe życie i chciałabym, żeby było ono uporządkowane co do joty.

ciesz sie życiem i nie mysl o chłopakach. Oni szukają tylko łatwej rozrywki, jak trzeba być odpowiedzialnym, wziąć sie z życiem za bary to ani widu ani słychu. Teraz jest tyle możliwości... żyć nie umierać.

w życiu dorosłym w naszej pięknej polsce nigdy nie bedziesz miała życia uporządkowanego do joty. Nawet na to nie licz.

"Oni szukają tylko łatwej rozrywki, jak trzeba być odpowiedzialnym, wziąć sie z życiem za bary to ani widu ani słychu." nie ma to jak swoimi odosobnionymi złymi wyborami uzasadniać własne rady

sprawy sądowe z mężem krwiopijcą. Bank mi na rękę pójdzie ale i tak swoje wezmą banditeny.

Współczuję. Rozglądaj się za pracą, może akurat coś się trafi, grunt, żebyście dali sobie radę z dzieciątkiem, bo studia to wg mnie drugorzędna sprawa i najwyżej możesz je kiedy indziej skończyć.

widzisz Ada, jakoś tak innym zawsze łatwiej doradzić niż sobie

a dlaczego ja mam ponosić odpowiedzialność za wybory mojej połówki? ja sie z nim tylko związałam ale nie ponoszę odpowiedzialności za wszystko co on wyrabia. Czy uważasz że ludzie nie poszukują rozrywki w swoim życiu? że nie zwalają obowiązków na innych?

Pewnie nie będzie lekko, ale fajnie byłoby przynajmniej długów nie mieć. Staropanieństwo jakoś zniosę, cóż poradzić, niektórym samotność jest z góry pisana.

ja niczym kot zawsze spadam na cztery łapy. Wiem że będzie dobrze. Najważniejsze żeby zdrowie nam dopisywało, reszta się ułoży.

Jest dokładnie tak, jak piszesz, Akronimie.

pamiętaj że każda potwora znajdzie swego adoratora więc nie popadaj w frustracje ;)

"a dlaczego ja mam ponosić odpowiedzialność za wybory mojej połówki? ja sie z nim tylko związałam" odpowiedź jest w Twoim pytaniu - jak kupisz zły samochód, to bulisz, z mężem podobnie, zły wybór pociąga za sobą negatywne konsekwencje

Zazdroszczę Ci tego optymizmu :) U mnie ciągle się to waha, niekiedy wydaje mi się, że przeniosę góry, a potem nagle dopada mnie pesymizm i wpadam w histerię. Ale jak wyżej pisałam - pragnę żyć. Szkoda tylko, że źle zorganizowałam sobie młodość, wszystko mogłoby być inne.

źle że porównujesz ludzi do przedmiotów. Nie ma złych i dobrych wyborów, jest tylko życie i zmaganie się z nim. Uważasz, że jak ktoś według twojej logiki dokonuje dobrego wyboru to minimalizuje rzekome konsekwencje?

Jeśli znajdę, to będzie miło, jeśli nie, trudno, widocznie takie moje przeznaczenie. Najważniejsze, żeby osiągnąć psychiczną równowagę i żeby mieć u boku kochających rodziców. Ostatnio rozumiem się z nimi lepiej niż kiedykolwiek.

najważniejsze żeby mieć w życiu równowagę i coś swojego, jakieś marzenie, cel by mieć siły i wolę do życia. Reszta jest drugorzędna. A ludzie nam tylko towarzyszą w naszej podróży. Thats all..

"niekiedy wydaje mi się, że przeniosę góry, a potem nagle dopada mnie pesymizm i wpadam w histerię" masz wahania, trochę jak w chorobie dwubiegunowej :( "źle że porównujesz ludzi do przedmiotów." a dlaczego, zwłaszcza że mechanizm jest dokładnie ten sam? "Uważasz, że jak ktoś według twojej logiki dokonuje dobrego wyboru to minimalizuje rzekome konsekwencje?" odwracasz związek przyczynowo-skutkowy

Dokładnie. Wola życia, cel... to niewątpliwie uskrzydla. Powiem Ci, że ostatnio, mimo tych wszystkich trudności, z jakimi się zmagam, bardziej niż kiedykolwiek wiem już czego pragnę, co jest dla mnie priorytetem. I staram się dążyć do tego, aby to osiągnąć. Niestety czasem są gorsze dni i wtedy znowu cel ten wydaje się odległy, a może niemożliwy.