znacie kogoś, kto nie pracuje już kilka lat i nie szuka pracy?

i nie jest to prowo - ja po prostu nie pracuje bo to bezsens , wolę coś przyhandlować i cisnąc z państwa ile można ,owszem kiedyś pracowałam zarabiałam , byłam specjalistką w swoim fachu ,ale firma upadła , od tej pory ( 6 lat) pieprze robotę za 1500 , tyle sama kątem zarobie.Owszem poszłabym do pracy -w swoim zawodzie ,bo sprawia mi to radość i jest moja pasją ,jednak popyt na takich specjalistów jest b.mały w PL a stanowiska obstawione. Nie mam depresji ,jestem szczęsliwa ,czasem z nostalgi wspominam czasy pracy w zawodzie.

dokładnie, teraz praca to tylko po znajomości, dzisiaj np dowiedziałam się, że moja koleżanka dostała pracę w pewnej instytucji - tyle, że ogłoszenia, że kogoś poszukują nigdzie nie było, ani w PUP ani nigdzie nie wywieszono o tym informacji, więc pytanie skąd ona wiedziała?:P a wiedziała, bo ma "dobre plecy" no i cóż, dla zwykłego śmiertelnika pracy by tam nie było, ale dla córki kolegi, znajomego itd jest...

biorę po 300 zł , mieszkanie jest duze, ale do remontu nieco i bez osobneog wejscia, na czysto mam z 800 zł za nie

zyc jako.s zyję, ale jestem osobą co lubi aktywnosc... :( nie wiem na jaką cholere zakuwałam do tych sesji na studiach

Ja nie pracuje juz odkad wyjechalam z Polski i wyszlam za maz, a to juz kilka lat. Ze wzgledu na prace meza duzo sie przeprowadzalismy w rozne miejsca i nie mialam za bardzo szans znalezc niczego w swoim zawodzie, zreszta nie jestem zbyt zaradna niestety. Pracowac nie musze, bo maz swietnie zarabia. Teraz mamy male dziecko i w koncu (mam nadzieje) osiedlismy na dluzej w jednym miejscu. Od stycznia wrocilam do szkoly i zmieniam zawod, bo w swoim juz raczej nic nie znajde, a wstyd mi ze nie pracuje i ja tez mam swoje ambicje. Ciezko bedzie z malym dzieckiem pogodzic nauke, ale musze sobie poradzic.

up

ja juz od pol roku siedze w domu. i nie szukam pracy bo sie boje.

ja nie pracuje juz ponad polr oku i nie szukam pracy.Boje sie.

amanda a czego się boisz?

ogolnie jestem znerwicowana. ludzi, przebywania w pracy te 8 h.

chyba przesadzasz trochę. Rozumiem, bać się, bo ma się negatywne doświadczenia z pracy, mobbing, obrabianie tyłka przez koleżaneczki... ale tak bez powodu?

tak mam. nie mysl sobie ze wogole nie pracowalam nigdy mam prawie 7 lat pracy. bnajpierw 4 lata w sklepie potem przerwa 1,5 roku bo wychowywalam dziecko i potem prawie 2 lata gdzie inadziej. a od pol roku w domu.

aha-odwykłaś od bycia wśród ludzi w pracy. To masz normalne uczucia.

moze tez ale juz wczesniej w pracy mialam porblemy z przebywaniem wsrod ludzi. a odkad nie pracuje nawet mam obawy przed wyjsciem z domu. jakies lęki.

a te problemy jakoś konkretnie się objawiały?

w sytuacjach stresowych. natlok mysli. trzesace rece, pocenie sie. czerwienienie. nogi jak z waty.

fobia społeczna

dlugo mieszkalam sama z dzieckiem. malo kontaktu z ludzmi.

mój przypadek nie pracuję od 2 albo i nawet 3 lat nie policzę teraz, bo musiałbym grzebać w papierach bo ja nie pamiętam dat jestem na utrzymaniu matki nie szukam pracy zajmuję się domem naprawię to czy tamto posprzątam zawiozę mamę do lekarza na zakupy (jeszcze mam samochód) więc nie jestem zupełnym pasożytem nie mam kasy właściwie na nic i już się do tego przyzwyczaiłem pracowałem z przerwami od chwili ukończenia liceum czyli już 20 lat temu mam depresję fobię społeczną nerwicę jestem wyalienowany chodzę na terapię biorę leki i chyba jakoś dochodzę do siebie cud że mam dziewczynę :D

ja jestem zarejestrowana w urzędzie od dwóch lat. w tym czasie trochę pracowałam, kilka miesięcy w kolejnym sklepie (wcześniej, na studiach dorabiałam właśnie taką pracą), ale na umowę o praktykę, więc śmieć kompletny, później prawie calutki rok nic nie robiłam, poza szukaniem czegokolwiek, byle nie w handlu. w ubiegłym roku miałam półroczny staż, coś tam było mówione o pracy, ostatecznie wyszło jak zawsze i od ponad miesiąca znowu siedzę na dupie i się zastanawiam, co ja mam z tym swoim gównianym życiem zrobić. teraz trochę sezon ożył, więc pewnie znowu się nalatam z cv, narobię sobie nadziei, a i tak ostatecznie nic z tego nie wyjdzie. prawdopodobnie skończę w kolejnym beznadziejnym sklepiku i tak do głodowej emerytury.

dzis na pomaranczowo- ile masz lat?

znam kobiete , ktora ma ok. 38 lat i NIGDY nie pracowala !!! Kiedys byla na utrzymaniu swojej matki i ojczyma .obecnie jest na utrzymaniu swojego partnera ! Nie moj cyrk, nie moja malpa :P

28. najgorsze jest to, że ja nie mam żadnej fobii, lubię ludzi, uwielbiałam pracę z klientami, do każdego umiałam podejść, pracodawcy byli zadowoleni, ale ja niestety nie. mnie ciągnie do pracy, która rozwija, choćby minimalnie, w której się można czymś wykazać, a nie tylko zapieprzać bez sensu jak robot. lubię nowości, działanie. staż miałam fajny, liczyłam, że uda się wkręcić, ale się przeliczyłam.

to coo zazdroszcze ze nie masz zadnej fobii.

ja bym wam zrec nie dala i wyjebala z chatypod most to by wam fobia przeszla, emerytki jebane kolo 3 be zprawa do renty!!!!!!!!!! ruchaccc sie to fobii nie ma ale do roboty ma to nie fobiia alenistwo jak chujjjj stad do krakowa.

ja siedze od 2010 mam 2013 mam juz wyjebane nawet nie szukam bo nie znajde nic i tak na kuta sie strsowac.

Znam kilka takich - z 5 osob . Zyja na utrzymaniu rodzicow , wiek od 25 - jeden ma juz 40 lat .

ja szukałam ostatni rok, i przypprawia mnei to o depresję... tez beznadziejne oferty, wymagania nie z tej ziemi za prace za 5 zł, 100 chętnych na miejsce typu sprzątanie... płakac się chce od tego, tez juz mam wyjebane.

a co to za męczennica cię zechciała? daje ci doopy za piwko? :D:D

jest tu kto?