wyznaczanie granic

Drogie Mamy, w jaki sposób wyznaczacie granice dzieciom? Czy z perspektywy czasu coś byście zmieniły? Czy takie zachowania wyniosłyście z domu rodzinnego, a może są ich przeciwieństwem?

Czyżbym została olana? ;)

Z pespektywy czasu sporo bym zmienila jesli chodzi o moje pierwsze dzieci (blzniaki)Brzydko to brzmi,ale nestety pierwsze dziecko jest naszym krolikiem doswiadczalnym, dopiero na nim uczymy sie jak byc rodzicem,jaki trud wychowania nam dostarcza,jak powinno sie reagowac, i jak dziecko reaguje na nasze emocje Choc kazde dziecko jest indywiduualne, to jednak bledy ,ktore poplenilam u najstarszych to u mlodszych juz tego nie robie, z pozytywnym skutkiem Troche zachowan wynioslo sie z domu rodzinnego,choc jestem bardziej liberalna do dzieci,i daje im uczysz sie na bledach, mimo ze czasami efekty bywają bolesne to jednak,uwazam ze przy zdrowym podejsciu nie zaszkodzi,ale to są sytuacje kiedy faktycznie dziecku nie grozi w razie omylnosci narazenia zycia,tylko lzejsze lub mocniejsze kopniaki w tylek otrzymuje poprzez swoją glupote,i nabiera pokory co do igrania z losem

Wyznaczasz granice poprzez nakazy/zakazy, krzyk, upominanie? Co jeśli dziecko nie reaguje na prośby, rozmowę?

Owszem tylkko ze ja nie krzycze, ewentualnie sporadycznie pdniose ton glosu,mam dosyc donosny niski glos ,ze krzyczec doprawdy nie musze Pierwszorzędnie staram sie egzekwowac cos prosbą, taką szczerą prosbą, bez zadnych tam tonacji dykatorkich,ale to ma swoj limit,gdy widze ze dziecko ma olane ,to co sie do niego mowi, a raczej prosi, wtedy nastepuje komunikat, ze ostatni raz o cos prosze,wiecej nie powtorze ,a tego nie radze Zdecydowanie preferuje upominanie kiedy tylko mozna sobie na to pozwolic,upominanie jest wcelu aby dziecko mialo w wyobrazni zarysowany schemat/obraz przed czym go upominamy, a nie suchy jednowyrazowy zakaz, bez rozjasnienia sytuacji

Dziękuję, na pewno jesteś fajną Mamą :)