Z 30-stką na karku.

Czy widzicie jeszcze jakieś ŻYCIE przed sobą, czy już tylko wegetację, trwanie, jak na równi pochyłej wciaż w dół?

Kobiet ogarnij się ,co to za pytania? Pewnie że myślę o życiu przed sobą ,mam marzenia,plany (poznać fajną Woman) czyli cały czas do przodu i w górę :)

Normalne pytania, nie muszę się ogarniać. Cieszy mnie twój optymizm, ja widzę świat inaczej.

Nie chciałem Ciebie urazić ,nie było to moim zamiarem.Dlaczego tak pesymistycznie zapatrujesz się na przyszłość?

e i żyją, robią skarpetki na drutach, pieką ciasta , chodzą do klubów dla seniorów i są zadowolone, znajdz sobie jakieś zainteresowanie, może haftowanie serwetek czy szydełkowanie

mam 38 lat i gdybym myślała że już życie mam za sobą to złapałabym doła bywało różnie ale od czasu gdy chodzę na jogę czuję że żyję bardzo pomaga na psychę i pozytywne nastawienie do siebie, swojego ciała i innych ludzi po prostu zmienia perspektywę i daje wielkiego kopa

czapeczek możesz jeszcze zrobić?a tylko babcie mają do tego zdolności i cierpliwość, młodzi ludzie nie

urode, facetów, możliwości zostania piosenkarką czy aktorką, zdrowie, imprezy, fajne ciuchy, włosy, poczucie humoru, przyjaciół, trzeba problem przeanalizować skoro pytasz o to

znajdź w życiu cel, coś co lubisz, coś co daje satysfakcję a poczujesz się lepiej mam świra na punkcie zwierząt, dokarmiam bezdomne kociaki z osiedla, ktoś może myśleć o mnie wariatka, ale ja mam to gdzieś cieszę się gdy widzę te kociaki, że udało im się przeżyć kolejny rok, kolejną zimę, wiem że dzięki mnie te puchate mordki nie chodzą głodne, tyle warte jest 4 złote które wydam na karmę dla nich, ta kasa więczej znaczy w ich misce niż w moim portfelu każdego dnia gdy widzę te kociaki z okna wiem że przynajmniej zrobiłam jeden dobry uczynek

Minty ok. :-) Na drutach robić nie lubię bo nie zamierzam, ani teraz ani jak bedę miała 80 lat. Patrze pesymistycznie, ale nie uważam, że po 30 życie jest jedynie tragedią. Po prostu chciałam pogadać, a wy tylko atakujecie. Cała kafeteria... jak zwykle.

mam męża i czuję się tak jakbym była niewolnicą. szukam ucieczki z tego związku i już więcej nigdy papierków!

Ja także mam męża. Nie szukam ucieczki od niego, nawet kiedy nam razem źle, ale rozumiem, że można czuć inaczej. Więc jeśli tego chcesz, to uciekaj!

Od ponad miesiąca żyję z 30 ką. Fakt, trochę mnie to przybiło, to jakby przekroczyć granicę pomiędzy młodoscią, a zobowiązaniem do dojrzałosci. Zycie mam w rozsypce i to bardziej martwi. Jakos mi sie nie uklada po prostu z facetami, z pracą (zle wybralam studia, zawod), ogolnie lipa, wiek to najmniejszy problem.

Kobito ja cie prosze... Co wy macie z ta 30 :-) Ja wlasnie planuje swoja 30tke pomalu i nie mam z wiekiem problemu :-)

DLa mnie to jednak jakaś granica byla i została przekroczona. Tak myślę tak mam. Ne jest to kwestia tylko i wyłącznie wieku, ale w dużej mierze.

Rozumie cie. Przeciez tylko dlatego ze masz 30tke nie jestes gorsza czy tez mniej atrakcyjna. Moze musimy sie wiecej '' wziasc w garsc ''jesli chodzi o trzymanie lini i zapobieganie przyszlym zmarszczka ale w sercu jestesmy mlode. I tego sie trzymaj :-)

Ciało to jedno, nie bedzie już nigdy atrakcyjne, Ale nie tylko. Nie ma już nic do osiągnięcia w życiu, nie ma już nowych znajomosci bo każdy ma sprawdzone, dawne, nie ma perspektyw na lepszą pracę, na nic.

Zawsze sa nowe mozliwosci :-)

mam 33 depresja , bieda,brzk pracy mieszkania clopa brak planow , marzen itp super sie ulozylo nie ma co w nic juz nie wierze aolewka i zycie z matki renty tyle mojego

I tylko w Polsce nie stanowi to żadnego problemu. W takich Czechach mało który dwudziestolatek, czy dwudziestolatka mieszka u rodziców, a jeśli nawet mieszka, to za to płaci, dorzucając się do kosztów mieszkania. Podobnie w Niemczech, większość dwudzistolatków jest samodzielna i ma samodzielne mieszkanie. Tylko w Polsce mieszkanie z mamusią do trzydziechy, a później zaczyna się młodość. Moim zdaniem trochę żałosne, choć z drugiej strony, skoro taka norma...

w krajach rozzwinietych maja mozliwosc:) u nas jakos nie bardzo za co sie wyniose?jak roboy nie ma jak nawet tonies tac mnie na wynajem

ja skoncze 30 w czerwcu i to frustrujace ze w srodku człowiek zostaje taki sam a opakowanie sie zmienia, nie wygladam na swój wiek bo każdy myśli ze jestem młodsza, ale to już nie to. Moja mama w moim wieku miała juz 2 dzieci a ja dopiero zaczynam kariere, układam to wszystko, a najgorsze jest to że jeszcze nie wiem do końca czego chce.

i tak mi szkoda tych zmarnowanych lat na kompleksy, na walke z depresja, tylcze czasu, fajnego czasu poszło sie walic.

Wiek średni, młodość została z tyłu, za następne 30 minie 6 dych... Kobiecość mija...

30tka to jeszcze nic, mysle, ze 40tka jest bardziej dla kobiety przelomowa, 30tka jeszcze mlodo wygląda, ale jak patrze na gwiazdy to rzeczywiscie po 40tce wszystko to zaczyna sie starzec w zastraszającym tempie ;) tak wiec 30tka jest jeszcze znosna.

ja mam 28 i nie mam dzieci, męza, moja matka w moim wieku juz miala dzieci. ale ja i tak dzieci nie cche miec. dodam, ze jeszcze nie zauwazylam objawow starosci ;) przeciez 30tka to jeszcze mloda kobieta, co wy piszecie :) po 40tce zaczniecie sie martwic.

Mnie się wydaje że to co najważniejsze już osiągnełam, mam małe dziecko, meża dom. MAm prace- kiepską, ale jest. Nie zależy mi na dokonywaniu nowych wielkich rzeczy, ale na tym, aby te codzienne przyziemne były lepsze :-( A są coraz gorsze.

w tym rioku 333 a ja jestem wykonczona, zmiechecona,, bez nadzieji na nic , na dom, na rodznie na lepsze cokolwiek, stracilam mlodosc na pracy z abyle co byle gdzie, mam 33l pracowalam 12 lat a swiadectw mam na 3lata:(szok wszedzie na czarno albo zlecenie mam 33 l ajestem wypalona jak staruszka i juz lache polozylam nie walcze o nic zyje z dnia na dzidec obyw zdrowiu,i nawet mi sie juz nie chce marzyc

No to tak z pol wieku jeszcze, 30 to może 1/3 (a biorąc pod uwagę rozwój medycyny to kto wie czy nie więcej) życia. Zostaje jeszcze 2/3 do zagospodarowania. A lepiej nie będzie, lepiej juz było.

A ludzie nie zdają sobie z tego sprawy. Bo życie leci według skali logarytmicznej. Ot dziesięciolatek - dla niego pół życia minęło, jak miał 5 lat, a to było straaaaasznie dawno. A dwudziestolatka - jej połowa życia, to wówczas, kiedy była małą dziewczynką w kucyku i miała lat dziesięć. Czterdziestolatka, w połowie swojego życia była dorosłą kobietą i jej życie przez 20 lat od połowy tak naprawdę niewiele się zmieniło. Ot cały problem. Im starsi jesteśmy, tym szybciej życie ucieka. A tu człowiek marnował młodość na jakieś matury niepotrzebne i jeszcze mniej potrzebne studia. Efekt taki, że skóra zaczyna wymagać kosmetyków, a tu żadnego zawodu. W końcu na tej kasie w sklepie, to i bez matury by pewnie posadzili. Ale nie to najgorsze. Bo skoro człowiek wie, co go boli, to powinien się leczyć. Skoro każda z nas wie, w czym problem, to powinna szukać rozwiązania, a nie czekać na cud, który przecież się nie zdarzy. A kompleksów coraz więcej, a i przekonanie, że się życie beznadziejnie przeżyło coraz dotkliwsze. Cóż z tego, następny dzień będzie taki, jak poprzednie. Nie chce nam się zaryzykować, coś zmienić, ruszyć tyłek z tej swojej pipidówki, nawet jak to poeta pisał chcieć już nam się powoli odechciewa. Ot pokolenie ludzi z połamanym kręgosłupem. Wiemy, że się da, tylko co tu zrobić, żeby się odważyć na radykalne zmiany? Im więcej czasu oddajemy na marzenia, tym mniej go pozostaje na rzeczywiste zmiany, które pozwoliłyby te marzenia urzeczywistnić