POmocy! Bo na łeb dostanę!

Potrzebuję pomocy... Mam 18 lat a potwornie chcę mieć dziecko... Zbyt wcześnie obudził się we mnie instynkt macierzyński... Nie nasiadajcie na mnie, że to patologia, idiotyzm itp. bo w ciąży nie jestem i wiem, że nie mogę w niej być, bo nie mam na to warunków... Każdego dnia grzebie w wózkach, łóżeczkach itp i aż płakać mi się chce... Kuzynka 19 letnia urodziła w zeszłym tygodniu synka i nie potrafię się cieszyć tylko zazdroszczę... Męczy mnie to... ni wiem od czego to zależy? Jakiś hormon czy coś? JAK TEMU ZARADZIĆ?? ;(

a jakie są warunki niezbedne twoim zdaniem do bycia w ciazy?

przeczekać ;) burza hormonów też tak miałam jak miałam 19 lat... zacisnęłam zęby. zajęłam sie studiami. wyciszyło się :) obudziło po studiach :D

najlepiej do menopauzy?

tak wlasnie rodzi się instynkt macierzyński. :) To kolejny etap dojrzewania kobiety :) Potem Ci sie odwidzi znowu za chce odwidzi znowu za chce az w koncu zajdziesz w ciąże oby z odpowiednim facetem :) tak ze uspokoj sie bo to normalne :)

ciągle oglądam wózki ciuszki kaszki w sklepie :o ale ja mam 28 lat

Też kiedyś coś takiego odczuwałam :) Zostałam opiekunką do dzieci :) Może też spróbuj ? :) Dziś mam synka i naprawdę warto czasem poczekać :-)

Wstawiłam chyba jeszcze raz topik bo mi ten wcięło... przepraszam !!!

też mam instynkt Zazdroszczę wieku, chciałabym już mieć szansę na dziecko bo to straszne...

Szkoda, że nie wynaleźli jakiegoś leku na to...

Jak wy sobie z tym radziłyście?

zagladalam do kazdego wozka, oglądalam ubranka w sklepach, ale mi nie przeszło:p, tzn przeszło tylko zaglądanie do innych wozkow gdy urodzilam swoją corcie:)

A jak mi nie przejdzie?

Ja nie wytrzymam kolejnych kilku lat.... chyba że w świeciu...

tez tak mialammm A mogę wiedzieć ile miałaś lat?

teraz mam 31, urodzilam córke w wieku 29

Czasem ppatrząc na młode matki z otoczenia wiem, zę ja mogłabym bardziej dziecko kochać niż one... nawet w rodzinie obserwuje takich ludzi... Mam ochotę czasem pomyśleć ,,jakoś to będzie,, i zrobić swoje ale nie będę w stanie dać dziecku tego co bym chciała mu dać...

ja tez wtedy zostałam opiekunką do dzieci !! :) no i przeszlo.. :D na jakis czas :)

tez tak mialammm I wytrzymałaś tak długo? Ja nie dam rady ;(

i co najdziwniejsze, corcia urodzila się z wpadki bo niby jeszcze z mężem nie planowalismy, tzn bałam sie podjąc taką decyzje:) wiec ciesze się ze tak się stalo, bo zawsze byloby jakies ale: ato mieszkanie, praca, a tak los podjął za nasz słuszną decyzje:)

Ja jeżdżę jako wolontariuszka do domu małego dziecka ale to mi tylko pogłębia doła... i zła jestem na świat, ze ja bym mogła któreś z nich zabrać i uszczęśliwić tym dwie osoby a się nie da...

wiesz potem przyszla praca itp, nie mialam czasu o tym zabardzo myslec, ale pamietam jak gdzies zobaczylam jakies dziecko to az mi bylo głupio caly czas się na nie patrzec, najlepsze byly fotografie w gazecie, moglam sobie do woli obserwowac śpiacego bobaska:)

tez tak mialammm No właśnie o to chodzi, w dzisiejszych czasach nigdy nie będę miała warunków idealnych... Mam cudownego chłopaka od ponad 3 lat i on wie co czuje i mam w nim duże wsparcie ale już mi głupio opowiadać mu o wózkach jakie znalazłam o artykule o fotelikach, o imionach, o tym gdzie będziemy mieszkać (to by był najmniejszy problem),,,

Też tak mam :0 Już mam tak od dobrych 2 lat. Nie jest to uczucie nie do wytrzymania tak wiec autroko nie przesadzaj, ze na to potrzeby jest lek. Zajmuj sie czymś, poszukać pasji, paracy, idź do szkoły itp. A jesli mam warunki, masz mężczyznę z którym chcecie spędzić resztę życia to może po prostu nie chamuj tego instynktu. Ja mam 23 lata w tym roku, w przyszły biorę ślubi i od razu po nim chcemy iśc na żywioł i kochać sie bez zabezpieczenia.

tez tak mialammm Wiesz ja to się chorobliwie rozglądam za wózkami, nawet przyspieszam kroku idąc za mamą, zeby sobie zerknać na dzidzie albo chociaż na firmę wózka... Założyłam sobie bloga a jako nastolatka mam same bloki mam i płakać mi się chce że one maja swoje skarby a ja nie ;(

Noname90 Ja mam 18 lat nie mogę ,,iść na żywioł,,... a u mnie to nie jest do zniesienia bo zdarza mi sie wyć do księżyca i sobie nie radzę... nic mnie nie bawi, nic nie cieszy...

Czytając ciągle takie artykuły sama sie nakręcasz. Wiem, bo też ak mam. Dodatkowo siostra mojego narzeczonego jest własnie w ciąży..

no ja tez przyspieszalam kroku:), a czym sie teraz konkretnie zajmujesz? uczysz się? tak jak powiedziala poprzedniczka pasje, hobby oraz nauka ,praca pozwala o tym zapomniec, a wyleczy to juz chyba tylko własne dziecko:)

Widzisz sama mówiśz, że nie możesz. Wiesz ze nie możesz, więc przestań czytać o dziecku. Wbij sobie do głowy, że jeszcze nie możesz i koniec. Mnie ta myśl pomaga, skoro nie mogę bo np zawale studia, to znaczy że nie czytam, nie wbijam sobie do głowy i koniec. jest lżej.

Piszę w tym roku maturę