Psycholog zdiagnozował u mnie socjopatię.

IDE PO PIWKO:)

Dużo- czasami nawet kilkanaście kaw. Odżywiam się zdrowo, uprawiam sport ale z kawy nie zrezygnuje- po prostu ją lubie:)

no tak:) ale pij wode do tego albo jakis sok:) na pewno chce ci sie pic tak do pół godz po wypiciu kawy

Wtedy zazwyczaj sięgam po kolejną kawę, ale pije też wodę i herbatę.

HA kolejna kawa i kólko sie zamyka:)

ja tam tylko jedna zamiast sniadania to dlatego mam 32 lata i waze tyle zamo jak w podstawowce:)

Nie wiem czy kawa ma jakiś wpływ na masę ciała- chyba nie. Pije jej dużo- a ważę normalnie, praktycznie tyle samo od 7lat

ha chodzi o to ze po kawie nie chce sie jesc zamula :)

Mi się chce jeść po wodzie mineralnej.

Samodzielnie nie nauczysz się kontroli. Z tego co piszesz, wnioskuję, że masz zbyt dużo możliwości, okazji do tego aby pozwalać swojej "ciemnej stronie" prowadzić Cię. Nie zmienisz się sam, bo tak naprawdę tego nie chcesz. Może będziesz się starać być ostrożny w swoich działaniach żeby nie przekroczyć pewnych granic, ale mimo wszystko będziesz "robił swoje", a granice przesuwał. To jak rozpędzony samochód. Wciskasz pedał gazu mocniej i mocniej, aż w końcu rozbijesz się bo nie zauważysz znaku stopu.

a mi po piwie ha ha stara juz jestem kiedys tak nie było ale jestem głłłłodna

ach pizza :)

No to nieźle nieźle, nie wiedziałem że można być pozbawionym wszystkich uczuć. Idź do psychoterapeuty, bo tak jak ktoś już napisał jest z Tobą źle i jesteś niebezpiecznym osobnikiem, lecz interesującym

nie trzeba byc odrazu socjopata zeby byc egoistą ja np jestem egoistką od zawsze pamietam jak bylam mala pomimo ze moi rodzice tempili takie egoistyczne zachowania to i tak nie przynosilo to rezultatu juz taka jestem uwazam ze terapia moze nic nie pomoc nawet czytalam kiedys wypowiedz jednego psychologa ze on sam czesto nie widzi sensu terapi u niektorych ludzi , najlepiej samemu nad sobą pracowac u mnie np z czasem minely niektore dziwne zachowania moze u ciebie bedzie podobnie a jezeli chodzi o kawe to uwielbiam i bije ciągle :p

Mieszkkk- nie rozumiesz, tutaj nie chodzi o egoizm ale o silną potrzebę sprawiania innym ludziom bólu psychicznego. Jestem całkowicie wypruty z wyższych uczuć, w dzień śmierci mojego ojca- ćwiczyłem szermierkę- tak jakby nic się nie stało. Jego śmierć była dla mnie całkowicie obojętna- mimo że był dobrym ojcem. Tu chodzi całkowity brak sfery uczuciowej i czerpanie przyjemnośći z nękania drugiego człowieka.

Zostań płatnym mordercą. Też jestem takim przypadkiem. Zero empatii i współczucia, a śmierć drugiego człowieka zupełnie mnie nie obchodzi. Jedyny powód, dla którego jeszcze nigdy nikogo nie zabiłem to obawa przed sankcjami.

powiem krótko- idź się lecz.

ja juz ci poradziłam zebys sie zająl czyms innym za bardzo to analizujesz ja jak np zaczelam sie zajmowac czyms innym duuuuzo pracuje to nie mysle o glupotach przyklad jak pojde na 14 godzin do pracy to juz mi sie nic nie chce , przebywaj z normalnymiludzmi nie szlajaj sie jak ten menel nocami :p hehe moze pomoze :)

Pewnie masz rację- chociaż dużo pracuje, lubie swoją pracę. hmm

za bardzo to wszystko analizujesz ze nie masz uczuc ja tez nie jestem uczuciowa wiele sytuacji jest mi obojętnych ale staram byc normalna , tutaj tez wchodzi w role to jakim czlowiekiem chcesz byc ja staram sie zyc wedle zasady nie rob komus tego co tobie nie mile tak naprawde niczego to nie wnosi do twojego zycia a wrecz przeciwnie czujesz sie jak psychol pomysl jestem przeciez inteligentnym facetem :p

Hmmm właśnie problem polega na tym, że mi to sprawia przyjemność.

masz wybór albo dązysz do normalności albo pogrązasz sie i bedzie coraz gorzej bo chyba finalnie super sie z tym nie czujesz

Mikollajj_! 90% tego co napisałeś o sobie, pasuje też do mnie. Ostatnio spostrzegłam to, że mogę mieć zadadki na socjopatkę. Byłabym wdzięczna gdybyś do mnie napisał. Niedawno zaczęłam postrzegać się w taki sposób i chciałabym porozmawiać z kimś o podobnym toku myślenia. Pozdrawiam.

Ja obecnie też czuję się jak socjopata. Od około 3 lat z przerwami biorę leki na depresję, nie wiem czy to może być powiązane, ale teraz jak widzę łzy siostry, mamy nic nie odczuwam. Potrafię tylko robić przykrość, mimo że wiem, iż to niewłaściwe delikatnie mówiąc. Zawsze byłem raczej zdystansowany, zamknięty w sobie, bywały lepsze okresy, poczucie pewności siebie (źle wykorzystywanej), a teraz nie mam ochoty nigdzie wychodzić, czuję się bezwartościowy...do tego ta pustka emocjonalna i ranienie innych, którzy chcą pomóc, są mi przychylni...Nie potrafię wykonać tel. i umówić się na wizytę do lekarza w chwili obecnej. Z tego wszystkiego jednak poczucie bycia socjopatą jest najgorsze...wydawało mi się, że potrafię kochać, odwzajemniać dawane dobro...że to mnie mobilizuje do życia. A teraz marazm, pustka i...socjopatia.

Grasz na flecie?

ale ejstescie patologia wy socjopaci ha ha i byc z tego dumnym? wstyd i hanba

idz do psychiatry. zarzuci ci farmako i psychoterapie. bedzie ok. jesli masz taka silna potrzebe kontroli to prawdopodobnie musiales w jakims etapie swojego zycia czuc sie z tego powodu sfrustrowany i bezdradny. trauma. znajdz dobrego terapeute pracujacego nurtem behawioralno- poznawczym to znajdzie przyczyne twojego zachowania. poza tym- dobrze by ci zrobilo, gdyby ktos ci zloil tylek i utarl nosa za twoje "wybryki" moze gdybys poczul sie mniej bezkarny bys mogl nad tym zapanowac

ciekawe jaki psycholog to u ciebie zdiagnozował, bo mi zamiast cokolwiek powiedzieć trzymał to w tajemnicy , a byłam u klinicznego.

kalla donna a ktoś cię zdiagnozował ? jak radzisz sobie w życiu ?

psycholodzy to dno, ścierwa bez uczuć!