samotni w związkach...

A ile topików tu założyłam w ktorych się zaliłam to już nie zliczę wiem jdno, że bardzo pomogły mi tez rady od dziewczyn z tego forum, one mnie tez motywowały, uzmysłowaiły ze mam jeszcze weile lat przed soba i szkoda je marnować na kogos takiego

kurrrrrrrrrrwa, się naprodukowałem w odpowiedzi na pelikanie wymysły pomarańczowego doktora i mi nie przeszedł post :( z rozpaczy oddalę się w siną dal

dużo łatwiej odejść lub chociaż odseparowac się, gdy nie ma małych dzieci. Są bardzo szczesliwe i on jest najlepszym ojcem. Trudno mi odchodzic i rozwalac rodzinę tylko dla mojego "widzimisię". Dlatego idę do psychiatry, jesli coś jest ze mną nie tak, on mi pomoże. A jeśli nie - wtedy bedę sie zastanawiać.

sfrustowana psychiatra nic ci nie pomoże, przerabiałam to, dostaniesz psychotropy poczujesz się lepiej ale nie zmienia one nastawienia do twojego meza którego nie kochasz. U mnie psychotropy sprawiły ze podjełam słuszna decyzje i wreszcie od niego odeszłam.

ja jestem w małzenstwie mam dzieci. kilkanascie lat zwiazku pozostawiło we mnie potezną ilosc zalu...nie boje sie samotnosci, boje sie piekla jakie przyjdzie mi przejsc zanim sie wyrwe :(

każda z nas boi się czego innego, niestety to tylko strach nas paraliżuje... Ja na szczescie sie uwolniłam i to była najlepsza decyzja w moim zyciu, teraz dopiero czuję ze zyje, teraz jestem szczesliwa. Z moim ex nigdy nie byłam szczesliwa, nigdy. Zbyt duzo nas dzieliło, zbyt dużo rzeczy mnie w nim drazniło. BYło zakoachnie ktore mineło a potem proza zycia z kimś kto kompletnie do mnie nie pasował..