mój mąż...czy ja się mylę?:(

juz nie wiem jak ja mam z nim rozmawiać;/ on juz sam sobie podjal decyzje... co mi da rozbienie mu na zlosc i wychodzenie ze znajomymi...i tak bede sama a wszyscy w parach sie super bawia..;/

czasem żałuję że podczas "chodzenia ze soba" nie bylam wymagającą zołzą i nie pokazałam mu że wymagam:(

moj by sie po takim fochu nie domyslil. Niektorzy ciezko kapuja:) nie psuj wam czasu ktory macie miec dla siebie.

nie zaluj ze nie bylas zołza. Ja tez nia nie bylam.

a czemu ty nie jedziesz do remontu???? tylko dope na forum plaszczysz spiaca krolewno zylka w dopie ci peknie????

chyba jestes smieszny u nich w domu kobiety przy remoncie nawet palcem nie ruszają tylko obiad im robia i tu konczy sie ich zadanie a ja mam isc zadupczać przy remoncie?;/ pfff

ale ja mu powiedzialam juz o co chodzi i on powiedzial"ja juz im obiecalem ze do konca urlopu bede pomagal"

Nie uważasz, że problemem jest też charakter jego pracy? Wiem z autopsji: on na pewno uważa, ze pracuje od poniedziałku do piątku (soboty) i wraca do domu na odpoczynek. Ty oczekujesz, że jak wróci z pracy to wreszcie zadziałacie coś razem a on "wypoczywa". Pomijam wredną zagrywkę teściów z absorbowaniem jego dłuższego urlopu. A nie myśleliście o zmianie systemu pracy. Mógłby wyjeżdżać na np. 3 tygodnie i być potem dobry tydzień z Wami. W moim przypadku to sprawdza się dużo bardziej. Powroty na weekend sprowadzały się jedynie do prania i odpoczynku na własnej kanapie.

dal juz im slowo i moze chce go dotrzymac. Nie bronie twojego meza. ale np tak jest moj. Jak komus cos obieca to chocby skaly sraly to nie przegadam. Prubuj na spokojnie , bez nerwow.

dal juz im slowo i moze chce go dotrzymac. Nie bronie twojego meza. ale np tak jest moj. Jak komus cos obieca to chocby skaly sraly to nie przegadam. Prubuj na spokojnie , bez nerwow.

dobrze ale n nawet tego ze mna nie skonsultowac tylko "oznajmil" ze urlop spedzi tam:( a co do zmieny pracy to powiedzial ze niema szans,jemu tam dobrze robi tam 7 lat i koniec tematu... czyli dla mnie z calego urlopu przypadaja tylko niedziele w ktore on chce odpoczac....szczyt szczescia;/

Jak coś komus obieca... ok, no ale jej w końcu tez coś wcześniej obiecał. Swoją drogą moi teście w zeszłym tygodniu też urządzili malowanie i akurat mąż był w domu. poprosili go jedynie o odstawienie mebli a resztę załatwili zatrudnieni fachowcy.

najbardziej mnei boli to ze nie rozdzielil tego czasu na rodzine i na mnie tylko caly urlop u nich;/ bo oni go potrzebują a ja to co pies? od gotowania i praca?;/

mimo ze szwagier ma firme to nie chce placic swoim..ok rozumiem ze chca oszczedzic ale oni chyba mnie nie szanuja skor mnie nie biora pod uwage w jego planach nawet nie zapytali czy mam cos przeciw;/

córka > matka > żona

No to masz dwa wyjścia: - uśmiechasz się czekając na niedzielę; co oznacza, że od soboty chodzisz na paluszkach, żeby smoka nie rozdrażnić, bo jak się wkurzy to i niedzielę wspólną stracicie; - tupniesz nogą i albo wóz albo przewóz; Mój mąż pracował w trybie tygodniowym. Było jak było - powrót, pranie, spanie, wyjazd. Pogadaliśmy. Miał nawet pomysł wyjazdów na 3 miesiące i potem miesiąc w domu ale i to skutecznie mu wybiłam z głowy. Myślę, że wybraliśmy najbardziej optymalną wersję w tym charakterze pracy. przez tydzień może się spokojnie zająć dziećmi. Ogarnąć ich szkołe, trochę w domu ponaprawiać i jesteśmy mnóstwo godzin razem. Dla dzieci to dużo więcej. Bo łatwo sobie wyliczyć, że poświęca im więcej czasu niż tatusiowie, którzy niby codziennie są w domu ale wychodza rano a wracają dopiero wieczorem. Jak się nie ma co się lubi to się lubi co się da. A co Ty zrobisz to już inna sprawa. Musisz pogadac przede wszystkim ze sobą.

Właśnie moi teście nie należą do majętnych - przeciętne polskie emerytury ale zapłacili fachowcom. Znam ich i wiem, że nie chcieliby zabierać tego wolnego czasu synowi. Za to ich szanuję.

a ja tak sobie myślę- nie wiem czy zazdroszczę Ci męża czy teściów :( moj mąż w ogole nie potrafi odmawiać jak z kims rozmawia przez telefon i ja czegos nie chce robic to on nie potrafi powiedziec np. swojemu koledze "sorry stary ale dzis Aga sle sie czuje" tylko wpycha mi telefon do reki i mowi to sama mu powiedz jak nie chcesz.;/

A jak znam życie to Ty nie masz odwagi tewgo powiedzieć ;- odwieczne problemy z asertywnością. Jak się zastanowię to może ratuje nas też fakt, że jak moja mama albo teście o coś proszą to my owszem jesteśmy chętni do pomocy ale nam sie po prostu zapomina. Oczywiście w obrębie tygodnia to się załatwi (jak się przypomni :-P ) ale to chyba po trochu uczy, ze nie ma nic na zawołanie. Trzeba w końcu pielęgnowac własne życie osobiste. Powodzenia.