Dlaczego ta dziewczyna jest wobec mnie taka nieśmiała?

Witam! Od jakiegoś czasu podoba mi się pewna dziewczyna. Odnoszę wrażenie, że ja też jej się podobam, a może nawet coś ona do mnie czuje? W każdym razie problem polega na tym, że ona jest wobec mnie straszliwie nieśmiała, podczas gdy w stosunku do innych kolegów zachowuje się normalnie. Z czego może wynikać jej nieśmiałość? Dla rozjaśnienia sprawy ja również nie należe do śmiałków, a już szczególnie wobec niej :/ Czasem utniemy sobie krótką pogawędkę, ale to wszystko. Widzę, że gdy z nią rozmawiam ona zachowuje się jakoś inaczej, niż gdy gada z nią ktoś inny, lub gdy ja gadam z innymi dziewczynami. Czy jej nieśmiałość może się brać z tego, że po prostu ja też jestem wobec niej nieśmiały? A może ona mnie "bardziej" lubi i nie wie co ma z tym zrobić? To typ bardzo atrakcyjnej dziewczyny, która jest przyzwyczajona do bierności, więc raczej sama nic z tym nie zrobi i to ja musiałbym wykonać pierwszy krok.

wydaje mi sie ze "bardziej jej sie pdobasz niz inni"tez tak mam

i sie dowiesz, zamiast sie blaznic

moze ja oniesmielasz :)?

Może spróbuj wsyłać jej jakąś wiadomość na walentynki? Nie żadną deklarację miłości, tylko kilka miłych słów, jakieś życzenia halucynacja, mistyfikacja dwutlenek węgla... A nie sorry zgubiłam wątek hahah :D

Nadia - rozwaliłaś mnie z tą mistyfikacją :D

Pewnie się jej podobasz. Przełam się i daj jej do zrozumienia, że ona Tobie też. :)

Ja jestem tak onieśmielona przez pewnego chłopaka, że jak go widzę to nie mam odwagi się nawet uśmiechnąć :D a walentynką bym się jeszcze bardziej speszyła.. i nie wiedziałabym jak mam się zachować po otrzymaniu od tej osoby kartki. no ale skorą ją już znasz to czemu nie ? :D

@nie mam na dziś pomysłu - cieszę się z każdego uśmiechu, jaki udaje mi się wywołać na czyjeś twarzy :D

wiesz w sumie yo nie wiadomo na czym polega ta jej niesmialosc wgnciebie? moze sie mylisz opisz dokladniej jej zachiwanie jakis przyklad daj

Przykład... hmmm... ten będzie dobry :D Kiedyś na zajęciach z bezpieczeństwa jakimś zbiegiem okoliczności nauczycielka wybrała mnie na "nieprzytomnego" (może za zachowanie :) ), a jej kazała, by na moim przykładzie pokazała co należy zrobić w takiej sytuacji. Chodziło o bajery w stylu odwrócić na bok tak żeby nie naruszyć ewentualnie uszkodzonego kręgosłupa itp. Dziewczyna choć zwykle inteligentna i "ogarnięta" tak bardzo nie wiedziała co ma zrobić, widać było ogromne zdenerwowanie i musiała powtarzać wszystko od nowa 5 razy... :) Ale przyznam że to było dla mnie całkiem zabawne... Później, gdy miała to zrobić na przykładzie innej osoby wszystko jej poszło perfekcyjnie za pierwszym razem i nie było widać nawet odrobiny stresu. Moje urojenia? Czy może faktycznie...