jak pogodzić się z samotnością?

jak zaakceptować fakt, że zawsze, całe życie będzie się samym - bez rodziny, przyjaciół, nikogo? i jak przy okazji nie stać się zawistnym, zazdrosnym o szczęście innych człowiekiem? jak zapełnić pustkę?

tez chciałabym wiedziec

niby jest tyle rzeczy, które można robić i skupiać się na nich - ale kiedy nie ma się komu o nich opowiedzieć to jakoś traci sens. potrzebuję zmienić swój sposób myślenia, tylko na razie nie wiem jak. wmawiać sobie, że w samotności mi lepiej do momentu aż w to uwierzę?

ile masz lat

dlaczego chcesz godzic się z samotnością? nie lepiej poszukać drugiej osoby na której będzie ci zależało jej na tobie i będziecie szli razem przez życie?

może ci się tylko wydaje że nie masz nikogo bliskiego a praca? jakieś zaineresowania

Nie wiem. Jakos musze sie tego nauczyc od nowa. Zostawil mnie, juz mnie nie chce:( Jestem sama i nie mam juz zadnego celu, wszystko jest do dupy i nie ma sensu

znów ni widac wpisów

18 lat. nie ma osoby, której mogłoby na mnie zależeć. niektórzy ludzie po prostu zawsze będą sami, jedną z tych osób jestem ja. muszę znaleźć drogę, by się z tym jakoś pogodzić i nie być nieszczęśliwym.

ale bzdury, matko wychodzę bo żal czytać

zresztą to chyba dziwne - być samotnym od zawsze i jeszcze się nie przyzwyczaić.

oj co ty gadasz wiele osób nie ma czasu, zajęci są nauką nie myslą o związkach

tak, nauka jest jakąś opcją. ale chyba nie da się żyć samą nauką. nie chodzi mi już nawet o związki - ale nawet o zwykłą znajomość, by mieć od czasu do czasu z kim porozmawiać.

Hmmm...kiedyś widziałam tu taki komentarz:" samotność jest mniej destrukcyjna niż miłość". Można pomagać potrzebującym (był gdzieś tu temat o wolontariacie), mieć hobby. A Ci "przyjaciele" którzy Cię zostawili to co to za przyjaciele? Nie można tak się ograniczać, kiedyś spotkasz ludzi, którym będziesz mogła zaufać. Pozdrawiam ;)

nie da sie... z tym chyba trzeba sie urodzic

A rodzina? Nie masz rodziców czy rodzeństwa?

nie ma dla kogo zyć--to nie ma się celu w zyciu. Pustka,wszechogarniająca pustka---jakkolwiek byscie to sobie nazywali dla własnego usprawiedliwienia. zycie w samotności jest TRAGICZNE. rodzina,psedudoprzyjaźnie to nie to samo co mąz i dzieci na codzien. udany zwiżek dodaje sił,motywacji,checi,radości

nie widać postów

przyjaciele mnie nie zostawili, bo nigdy nie było w moim życiu takich ludzi. rodzeństwa nie mam, dalszej rodziny można powiedzieć że brak, z rodzicami nie mam kontaktu. wolontariat to dobry pomysł. ktoś wyżej dobrze napisał - że z tym się trzeba urodzić. w sumie nigdy specjalnie nie zależało mi na kontaktach międzyludzkich, ale im częściej myślę o spędzeniu całego życia w samotności tym ciężej mi z tym faktem.