Czy ktos z was żałuje bycia odludkiem w szkole, na studiach i pracy?

a po latach zaluje z e nie mial i nie ma zycia towarzyskiego?

w szkole sam siedział i był na przerwach,zero spotkan poza szkoła-na studiach(jesli studiował) to poza uczelnia zadnych spotkan z kolegami i kolezankami- w pracy - uprzejmie ale na dystans -zadnego spotykania sie poza pracą-w czasie wolnym siedzenie w domu -czyli zero podrózy, wycieczek, pielgrzymek procesji , pochodów, chodzenia do kina , uzeum teatru, na koncderty i masowe imprezy-zero bywania gdziekolwiek -poza kręgiem rodzinnym i sprawami słuzbowymi? zero nalezenia do organizacji i łazenia do fitnes , silowni-zero sportów poza domem bo to zwykle oznacza kontakt z ludzmi?

zazdroscicie oosobom co maja notes pelen telefonów , ciegle gdzies bywaja , i bujne zycie towarzyskie mają?

a portali spolecznosciowych unika

trudno powiedzieć. ja byłam takim troche odludkiem. problem wg mnie pojawia sie nie wtedy kiedy jestes odludkiem ale wtedy kiedy zaczyna ci to przeszkadzac i nie umiesz sie przelamac zeby wyjsc do ludzi. ja po prostu dlugo nie chcialam. teraz bywa z tym roznie, ale generalnie ja i moja polowka niezbyt czesto wychodzimy gdziekolwiek, a jesli juz to kino, teatr, restauracja ale w zasadzie nigdy w grupie

moz e komus wtedy bycie odludkiem wydawało sie sluszne -nie chcial nalezec do grupy ale np po 30 tce -żaluje tego?

ja kiedyś byłam bardzo towarzyska...teraz z wiekiem diametralnie się zmieniłam. Moje życie towarzyskie to spotkania z koleżankami z pracy raz na kwartał (kawa, drinki), 2 lub 3 razy w roku odwiedzam przyjaciółkę z dawnych lat (czasem łazimy po sklepach), raz w miesiącu weekend z rodzicami a urlop planuję z siostrą...

i jak np w filmach serialach widzi - oosby co sie bawiaa w towarzystwie -to im zazdrosci z e nie robił i nie robi tak samo?

więc pytanie jest inne-czy żałuje się bycia odludkiem, czy też nie jest sie pogodzonym z tym, że nie ma się barwnych historii do opowiadania-typu chlanie na imprezach, podrywanie, czy sikanie na ulicy...

oosby towarzyskie od dziecka -moga sie zmienic i stac odludkami ale jesl inp ktos od dziecka był odludkiem , bo mu to było dobrze- i potem w dojrzałym zyciu - żaluje tego-widzi ze cos stracił nie mając zycia towarzyskiego

ja się zmieniłam, gdyz zycie towarzyskie zaczeło mnie męczyć, moze się zestarzałam. Wolę spędzać wieczory z ksiązką lub tv, a przede wszystkim lubię się wysypiać...ale przeszłości nie żałuję

ja cala szkoła i studia - to w ksiązkach-zero wypadów na disko, imprez, domówek, urodzin, biwaków, i teraz pusty notes z telefonami

jeśli Ci to doskwiera to wyjdź gdzieś gdzie możesz spotkać ludzi z podobnymi zainteresowaniami. jedź na zjazd absolwentów, albo zrób coś zupełnie szalonego i niezgodnego z tym co normalnie do Ciebie pasuje. innego wyjścia nie ma. nikt nie zmieni Twojej sytuacji jeśli sam/sama nie podejmiesz ryzyka

im czlowiek starszy tym trudniej sie przełamac

ja jakoś na mojej uczelni nie potrafie się odnaleźć, nie mam tam wielu koleżanek...nie wiem dlaczego ,ale np w innym towarzystwie jestem lubiana ,w moim mieście mam koleżanki więc nie potrafie wytłumaczyć z czego to wynika

a na uczelni zawsze miałam max 2 ,3 koleżanki ... trzymam sie na uboczu , nie wiem może to ludzie czyli studenci prawa sa za poważni czy jakoś nie potrafie tego wytłumaczyć... z wiekszośćia tych ludzi nie moge złapać kontaktu

po pracy zostaje tylko siedzenie w domu

2,3 kolezanki to cos- ja absolutnie nikogo-owszem - uprzejmie z grupa gadałam a pozajęciach wracałam na kwatere i zero wychodzenia-moze w w akademiku byłoby inaczej

srodowisko studentow prawa jest specyficzne. albo lanserka albo kujony-oczywiscie generalizuje ale tak jest, wiem z wlasnego doswiadczenia. nie ma co sie przejmowac, ale jesli chcesz cos zmienic, to niestety musisz chodzic na wszystki glupie popijawy :)

no właśnie tak jest ,albo są tam ludzie co widać ,że mają duzo kasy i sie tym lansują np dziewczyny markowymi ciuchami ...albo są tacy co tylko siedza w ksiazkach i nie maja innego zycia. Poza tym wiekszość jest bardzo pewna siebie i uważa sie za nie wiem co... A moje towarzystwo jest inne , bardziej wyluzowane, tolerencyjne poza tym u nas na uczleni jest pełno chamów - wykładowcow , ogólnie atmosfera mało przyjemna jak dla mnie

ja w szkole i na studiach uważalam z e odludztwo swiadczy o silnej osobowosci - nie chce nalezec do grupy, stada nie jestem tepa owca-a potem notes pusty i poza robota siedzenie w domu

ja nie lubie być odludkiem,a na studiach niestety jestem... nie jestem jakas odrzucona ,ale po prostu gadam tylko z niektórymi ludzmi ,a z niektorymi w ogóle.. Też czasem mam wrazenie ,że jestem traktowana np przez zamożniejsze osoby z góry ,albo przez te co im lepiej idzie na studiach...jedno jest pewna - w przyszłości nie będę pracowała jako prawnik bo ani mnie te studia same w sobie nie interesują ( interesuje mnie tylko kryminologia ,a to niewielka częśc tych studiów) ani nie czuje sie tam dobrze

ale wszedzie tak jest -sa osoby co nie chca nalezec do stada- refleksja samotnosci moz e przyjsc po wielu latach

sorry za literówki

no są taki osoby ,ale ja jednak potrzebuje towarzystwa żeby byc szczesliwa... jakbym bardzo chciała z drugiej strony to pewnie bym miała na uczleni więcej znajomych ,ale to by było takie na ,, siłe"... musiałabym się wpasować w ich styl bycia...

jasne , mozna miec partnera - i wtedy pozostaje tylko on -ja nigdy nie byłam na damskim wieczorze, na zakupach z kolezanka

to jest wg mnie chore jak dla partnera rezygnuje się ze wszystkich innych znajomości...

odludek , introwertykmusialby wlozyc gigantyczna prace zeby przestac byc odludkiem

zależy jaki ,,odludek" , ja nie jestem introwertyczką choć na studiach może się tak wydawać ,ale u mnie to zależy od tego w jakim jestem środowisku bo w jednym moge być wrecz osoba przebojowa ,a w drugim trzymam sie na uboczu Szkoda bo nie myslałam ,że na studiach tak bedzie

w szkole moja samotnośc wydawąła mi sie super- bo uwazalam ze komp, tivi i ksiązki to najlepsi niezawodni przyjaciele-ale teraz zero zycia towarzyskiego poza robotą