trudno jest nie kochać

a raczej żyć nie kochając nikogo... do tej pory wszystko było dla niego a teraz ciężko żyć bez miłości,bez czekania na kogoś aż wróci do domu... są dzieci ale to inna miłość,inne poświęcenie ciężko mi samej po tylu latach i nie wierzę że coś jeszcze mnie spotka,że znajdę miłość

wiele osób publicznie sobie chwali samotność,nawet taką z odzysku,ale coś mi mówi,że wieczorami uronią łzę ,że są same(i) .Robią dobrą minę do złej gry,ale to jest moje zdanie.Fajnie byłoby jakby ktoś zrobił śniadanie-nawet gdyby chleb okazał się czerstwy a herbata zbyt gorąca,ale samo to,że ten ktoś chciał

"wiele osób publicznie sobie chwali samotność" w sumie lepsza ta moja samotność niż beznadziejne małżeństwo z alkoholikiem i zdrajcą ale po tylu latach ciężko znowu być samą... połowę życia spędziłam z tym człowiekiem ale chciałabym znowu poczuć te motyle w brzuchu i robić komuś śniadanie z uśmiechem

nie podałaś ,co leżało u podstaw tej samotności,masz rację-lepsze to,niż męka,bo po co? Niby być sobie samemu panem i okrętem,ale jednak...dobrze,że jest ten ktoś