Życie z mamisynkiem- jedynakiem

Z jednej strony go kocham a z drugiej boję się jak cholera. Mój narzeczony jest jedynakiem i mamisynkiem. Ma 27 lat i np.nie przyjedzie do mnie na noc,bo mama mu nie pozwoli i będzie zła. Widujemy się raz na tydzień na kilka godzin, bo pracujemy w różnych miastach i mieszkamy dość daleko od siebie. Kiedyś mieszkalismy przez rok razem, ale oczywiście Mamie powiedział, że mieszkanie wynajmuje z kolegą. Mam tego dość. Czy to się zmieni? jak z nim rozmawiać. Powiedziałam mu, że jest synalkiem mamusi i mam tego dość, ale nie przyniosło to efektów. Mam 27 lat i nie wiem o robić...był ktoś w podobnej sytuacji?

heeelp

Kiedy będziecie omawiać jakiś poważniejszy temat (zamieszkanie razem, wyjazd, urlop, zmiana pracy) a on będzie chciał się poradzić Mamy, zapytaj go "Jesteś mądrym i dorosłym facetem, kiedy zaczniesz SAMODZIELNIE podejmować decyzje?" Pamiętaj, że forma zdania jest ważna, początkowe i wspierające słowa (mądry, dorosły) są potrzebne. Mówisz to ciepłym, delikatnym głosem. Bez pretensji, nie mówisz tego w złości, kłótni - tylko w spokoju i z troską. Powodzenia!

Kiedy będziecie omawiać jakiś poważniejszy temat (zamieszkanie razem, wyjazd, urlop, zmiana pracy) a on będzie chciał się poradzić Mamy, zapytaj go "Jesteś mądrym i dorosłym facetem, kiedy zaczniesz SAMODZIELNIE podejmować decyzje?" Pamiętaj, że forma zdania jest ważna, początkowe i wspierające słowa (mądry, dorosły) są potrzebne. Mówisz to ciepłym, delikatnym głosem. Bez pretensji, nie mówisz tego w złości, kłótni - tylko w spokoju i z troską. Powodzenia!

Kiedy będziecie omawiać jakiś poważniejszy temat (zamieszkanie razem, wyjazd, urlop, zmiana pracy) a on będzie chciał się poradzić Mamy, zapytaj go "Jesteś mądrym i dorosłym facetem, kiedy zaczniesz SAMODZIELNIE podejmować decyzje?" Pamiętaj, że forma zdania jest ważna, początkowe i wspierające słowa (mądry, dorosły) są potrzebne. Mówisz to ciepłym, delikatnym głosem. Bez pretensji, nie mówisz tego w złości, kłótni - tylko w spokoju i z troską. Powodzenia!

Kiedy będziecie omawiać jakiś poważniejszy temat (zamieszkanie razem, wyjazd, urlop, zmiana pracy) a on będzie chciał się poradzić Mamy, zapytaj go "Jesteś mądrym i dorosłym facetem, kiedy zaczniesz SAMODZIELNIE podejmować decyzje?" Pamiętaj, że forma zdania jest ważna, początkowe i wspierające słowa (mądry, dorosły) są potrzebne. Mówisz to ciepłym, delikatnym głosem. Bez pretensji, nie mówisz tego w złości, kłótni - tylko w spokoju i z troską. Powodzenia!

Przepraszam za powtórki - strona zglupiala ...

dziękuję Jacku. Ale czy nie uważasz, że ukrywanie faktu wspólnego mieszkania, albo strach przed noclegiem u mnie nie jest normalny?

Ojej, współczuję. Jak Ty z nim wytrzymujesz? Ja bym się poddała już dawno... Mam znajomą, która naściemniała rodzicom, że mieszka z koleżanką a nie chłopakiem, ale ma 20 lat, nie 27... To nie jest normalne.

Ojej, współczuję. Jak Ty z nim wytrzymujesz? Ja bym się poddała już dawno... Mam znajomą, która naściemniała rodzicom, że mieszka z koleżanką a nie chłopakiem, ale ma 20 lat, nie 27... To nie jest normalne.

no właśnie. boję się, że po ślubie będzie gorzej

Pytasz czy strach przed Matką (ojej co będzie) jest normalny. Dla niego jest, dla Ciebie nie. Dla faceta który boi się Mamy i jest od niej zależny - jest to normalne. Facet jest niedojrzały, Ty swoim mądrym zachowaniem możesz mu pokazać czego oczekujesz od dojrzałego, samodzielnego faceta. A on ma szanse podążyć za Tobą. Jego miłość, pożądanie i przywiązanie do Ciebie powinno mu pomóc. Masz szansę jednak musisz go motywować do: - samodzielnego podejmowania decyzji - przyjęcia konsekwencji za swoje decyzje - uwolnienia się emocjonalnego od Matki Takie dorośnięcie jest możliwe. Wiem, bo sam musiałem przez to przejść :)

Pytasz czy strach przed Matką (ojej co będzie) jest normalny. Dla niego jest, dla Ciebie nie. Dla faceta który boi się Mamy i jest od niej zależny - jest to normalne. Facet jest niedojrzały, Ty swoim mądrym zachowaniem możesz mu pokazać czego oczekujesz od dojrzałego, samodzielnego faceta. A on ma szanse podążyć za Tobą. Jego miłość, pożądanie i przywiązanie do Ciebie powinno mu pomóc. Masz szansę jednak musisz go motywować do: - samodzielnego podejmowania decyzji - przyjęcia konsekwencji za swoje decyzje - uwolnienia się emocjonalnego od Matki Takie dorośnięcie jest możliwe. Wiem, bo sam musiałem przez to przejść :)