Mąż wyrzucił mnie z domu

Witam, chciałam podzielić się z Wami moim smutkiem i bólem. Miesiąc temu mój mąż po 3 latach małżenstwa spakował moje rzeczy i wyrzucił z domu. Mamy dwoje dzieci, syna 10 letniego z mojego porzedniego związku i 3 letnią córeczke. Po urodzeniu córeczki zachorowałam na depresje, zostałam z problemem sama, mąż nigdy nawet nie zapytał czy może mi w jakiś sposób pomóc, chciałam poradzic sobie sama ale było coraz gorzej, nie rozumiał mnie, nie wspierał, nie pomagał przy dzieciach, liczyła się tylko praca. Ja bardzo go kocham, spędziłam z nim najpiękniejsze chwile życia, przez 6 lat (bo od tylu jestesmy razem) stanowił centrum mojego wrzechswiata, był jedynym przyjacielem, człowiekiem którego kochałam, szanowałam, troszczyłam się i na każdą wspólną chwilę czekałam jak na święto... Ale ten człowiek odwrócił się do mnie plecami w chwili kiedy najbardziej go potrzebowałm, w chwili kiedy zaden człowiek nie zasługuje na to zeby być sam. Wyrzucił mnie bo zachorowałam, odebrał mi wszystko co kochałam, zostawił z zerową samooceną, bez pracy, pieniędzy i bez domu. A mimo to nie umiem przestać go kochać, nie chce aby nasze dzieci wychowywały się w rozbitej rodzinie, ale wiem ze on nie wróci bo dla niego jestem chorą psychicznie kobietą. Błagam pomóżcie mi sie jakoś pozbierać,

Jak to wyrzucił? Jakim prawem? Jak coś się nie podoba, niech on się wynosi, a nie Ty.

twoj maz jest nienormalny znajdz sobie innego jest duzo fajnych facetow i nie sluchaj szowinistow szowinisci zawsze mowia ze kobieta jest winna bronia faceta

Mieszkanie jest jego, na początku nie chciałam się wyprowadzac, ale on spakował moje rzeczy i powiedział, że mam się wynosić z jego życia, wyprowadziłam się do rodziców, żeby zachować resztki godności i oszczędzić dzieciom scen

Taki facet nie jest wart wspomnienia.

Jednak nie potrafię o nim zapomieć, nie jem, nie śpię i boję się przyszłości