Zmienić siebie

Witam wszystkich. Tytułem wstępu: mam pow. 30 lat, męża, dziecko, 2 w drodze. Przeżyłam wielką miłość, facet mnie zostawił, ledwie przeżyłam. Po kilku latach się wygrzebałam. Przy nim czułam się nie tylko kochana, ale i mogłam się zmotywować. Choć czasem czułam, że nie dorastam mu do pięt. Teraz, gdy z powodów oczywistych odpadły moje pasje związane z mało bezpiecznym wysiłkiem, gdy jakoś obniżyłam swe loty (wiecie jak to jest - człowiek młody może wszystko, potem życie weryfikuje), zrobiłam się leniwa, trochę zaniedbana. W pracy idzie mi przeciętnie, coraz bardziej karleję duchowo i psychicznie. Z dobrze zapowiadającej się osoby (świetne noty) stałam się mocno przeciętna. Męża mam dobrego, ale jakoś mnie nie inspiruje. Sama siebie też nie inspiruję niestety. Ostatnio zarzuciłam w wyszukiwarkę mojego ex. W wynikach parę informacji. Widzę, że dobrze wygląda, robi karierę. Pomyślałam, że dziś, gdyby mnie zobaczył ucieszyłby się, że nie jest ze mną i to mnie trochę zabolało a trochę wkurzyło. Myślę, że to mało fajna, ale jakaś inspiracja do zmian. Pomóżcie mi zacząć. Co mogę ze sobą zrobić, od czego byście zaczęły? Ps. Nie wiedziałam, gdzie założyć ten wątek, ale postanowiłam, że tu, może niesłusznie.

Pomoże ktoś?

Widać nikogo to nie interesuje. No nic. Dzięki

Mnie interesuje, tez sie chce zmienic. Moze we dwojke nam bedzie razniej?

a co byś chciała zmienić? I czemu?

Brak mi motywacji do zycia, rozwijania sie. Nie wiem co mam juz ze soba zrobic. Kiedys bylam ciagle usmiechnieta, radosna, szalona. Potrafilam osiagac niesamowite rzeczy, o ktorych teraz jak mysle to nie moge uwierzyc, ze to rzeczywiscie mi sie udawalo. A teraz? Smutek, szarnosc dnia codziennego, wieczne przygnebienie. Chcialabym znow byc taka jak kiedys, ale ciezko mi sie zmotywowac. Mam 28 lat.

Mam wrażenie, że mamy to samo. Jakbym coś zgubiła, osiadła na mieliźnie. Po prostu nie się nie chce. Zrobiłam się wygodna. No i ta waga, z którą teraz naprawdę mało mogę zrobić. Widujesz się z ludźmi?

Mam wrażenie, że mamy to samo. Jakbym coś zgubiła, osiadła na mieliźnie. Po prostu nie się nie chce. Zrobiłam się wygodna. No i ta waga, z którą teraz naprawdę mało mogę zrobić. Widujesz się z ludźmi?

czytaj biblie...musisz narodzić sie na nowo. Jezus o tym uczył. Poczytaj sobie. MUsisz zabic ego i przyjac ducha swietego. Musisz życ jak Jezus. Wtedy będziesz szczęśliwa. po to jest biblia i po to jestes na ziemi. Bóg w tym celu cie przysłał na ziemie, żeby wygrała ze złem i narodziła sie na nowo. To cały sens życia. Po to się urodziłaś.

Jestem poza granicami kraju od kilku lat juz, wiec kontakty ze znajomymi pourywaly sie z czasem, nawet bardziej z ich winy niz z mojej, bo ja bardzo staralam sie je utrzymac. Na wielu osobach sie tez niesamowicie zawiodlam. No ale trudno, tak wyszlo. Tutaj mam znajomych, ale nikogo od serca, w wiekszosci sa to przyjaciele mojego faceta. A Ty?

Ja mieszkam w PL, ale trochę się alienuję. Mam 2 znajome z podstawówki, kilka z innych stopni edukacji, ale powoli się wykruszają, rozjeżdżają po kraju. A mi coraz mniej się chce widywać z ludźmi. Nie wiem, czy to skutek czy przyczyna

a moim zdaniem podstawą jest zmiana myslenia :) nastawienie psychiki na inne tory zmuszenie sie do takiej zmiany wcale nie jest łatwe...ale masz motywacje:->

v34 jak?

do widywania sie z ludzmi wcale nie potrzebne ci są stare kolezanki...wszedzie znajdziesz sporo nowych osób:) warto poszukac jakiejś pasji. Tylko nie na zasadzie że siadziesz i zaczniesz teraz myslec w czym jestes dobra :O musisz wyjsc z domu i zacząc szukać. W którymś momencie coś cię zatrzyma na dłuzej pochlonie ;)

wielorybek zycie człowieka opiera sie na dwóch waznych odczuciach cierpieniu i przyjemnosci:) zrobimy wszystko by uniknac cierpienia. Teraz cierpieniem Twoim jest to ze nic ze sobą nie robisz...prawda? Ile jestes w stanie zrobic by zacząc życ inaczej i zyskiwac dzieki temu mase przyjemnosci?:)

pomysl teraz ze kazde wyjscie np na kurs tanca czy siłownie bedzie niosło za sobą zrzucenie kazdego dodatkowego kg i ile z tego poczujesz satysfakcji?:) Jak duzo da ci to radosci:)

Zmieniam nicka zeby mnie bylo lawiej odroznic tutaj od innych gosci. :) Zgadzam sie, ze zaczac nalezy od zmiany myslenia, dlatego ja mam plan zeby przez miesiac nie narzekac, nie dolowac sie, nie myslec pesymistycznie i zobaczyc co z tego wyjdzie. Natomiast uwazam, ze kiedy czlowiek jest w stalym zwiazku i ma swoje lata to niestety poznawanie nowych ludzi nie jest takie proste. W pewnym momencie juz nie tak latwo wyjsc do klubu czy na impreze by kogos poznac. A nasi rowiesnicy tez maja swoje sprawy i sprawdzonych znajomych, ciezko sie "wbic" wtedy do takiej grupy...

Czesc dziewczyny mam tak samo nie jestescie same....ja rowniez mam 28 lat jak jedna z wasz mieszkam za granica i w sumie taki sam schemat zycia jak moja rownolatka....ah ciezko jest dac sobie kopa w tylek zeby isc do przodu..czuje ze stoje w miejscu ale jakos nie mam checi sie ruszyc.

wiec nie czekać na jutro, na wrzesień czy styczeń tylko zacząć od dziś:) Myślenie jest tu najważniejsze ono nas dołuje lub motywuje

Słyszałem od znajomego o tym że skuteczna w takich wypadkach jest autohipnoza. Wystarczy poszukać - książek o tej tematyce jest wiele a ponoć z tego co znajomy mówił i z tego co ja widzę działa. Autohipnoza potrafi podnieść naszą niską samoocenę, samopoczucie, wiarę w siebie etc.

Dziewczyny, mam nadzieje, ze razem nam sie z tego zastoju i dolka uda wyjsc... Ja dolacze, witaj moja rownolatko. :)

a dla mnie najwazniejsze jest by myslec nie nad dalekimi efektami...czyklli bo musze zrzucic 20kg czy miec kaloryfer na brzuchu a o tym dzisiejszym kroku jaki zrobie by coś zmienic. Dalekosieżne plany są demotywujace wydaja sie nie do osiagnięcia, ale one składaja sie z drobnych kroków, którego pierwszy mozna postawic juz dziś jakąś małą decyzją, że nie zjem ciastka ani czekolady. Jutro poczuje satysfakcje ze nie uległam mając w głowie mysl że zjedzenie ciastka spowoduje powrót do nawyku czyli "cierpienia"

v34, zgadzam sie, ale popatrz... Z drugiej strony male plany latwiej sobie odpuscic, bo przeciez mozna pomyslec, ze zjedzenie tego jednego ciastka jeszcze raz bardziej przeciez nam nie zaszkodzi skoro juz mamy kg nadwagi. ;)

Ava G ale to oszukiwanie siebbie :) o mysleniu mówimy, które powoduje jakie mamy nastawienie. Nie mozna sie okłamywac że to cistko to n8ic takiego bo to nieprawda:) Prawda jest taka ze cierpimy bo tych ciastek niewinnych było xxx za kazdym razem miało byc jedno i ostatnie. Teraz czas odwrócic myslenie, kazde z nich to gwóźdź do trumny a nie szczebel do sukcesu:D

zacznij nawet od samego myslenia o tym codziennie a sama zobaczysz ze przestaniesz jesć słodycze bo ci sie bedą kojarzyły z czymś mało dla Ciebie przyjemnym ;)

do autorki: wyszłaś za mąż z miłości czy z rozsądku? i po co szukałaś na necie swojego eksa? czego oczy nie widzą, tego sercu nie żal.

Nie można zapominać też że te małe kroki są kamieniami milowymi do osiągnięcia więksego celu

v34 ma rację ...czasem to myślenie o czekającym zmęczeniu, wysiłku meczy na tyle ze ręce opadają i nie chce się zaczynać. To jak z chodzeniem na wysokości ... nie należy patrzeć w dół aby przejść, tyle że tu nie należy patrzeć za daleko do przodu tylko zająć się pierwszym krokiem :)

Dzieki Ava G...gdzie mieszkasz???za granica?

Dzieki Ava G...gdzie mieszkasz???za granica?