Czy chęć posiadania trzeciego dziecka to nie jest głupota???

Ja tam chce 4

a 100 lat temu wszyscy mieszkali w jednej izbie i 3 pokolenia spaly pod jedną pierzyną i jedli jednej miski. czasy się zmieniły

A może zamiast starać się o trzecie dziecko, postarajcie się o większe mieszkanie? Twoi synowie wejdą w okres dojrzewania, każdy z nich będzie chciał mieć swój kąt i więcej prywatności, a Ty chcesz aby mieszkali w jednym pokoju razem z siostrą? Myślisz, że życie w takim ścisku, gdzie jedno drugiemu niemal na głowie siedzi jest takie fajne? I po co? Bo Ty chcesz mieć córkę? Kobieto, jesteś dorosła więc myśl w dojrzały sposób. Może takie życie na kupie kiedyś było normalne, ale czasy się zmieniają.

A może zamiast starać się o trzecie dziecko, postarajcie się o większe mieszkanie? Twoi synowie wejdą w okres dojrzewania, każdy z nich będzie chciał mieć swój kąt i więcej prywatności, a Ty chcesz aby mieszkali w jednym pokoju razem z siostrą? Myślisz, że życie w takim ścisku, gdzie jedno drugiemu niemal na głowie siedzi jest takie fajne? I po co? Bo Ty chcesz mieć córkę? Kobieto, jesteś dorosła więc myśl w dojrzały sposób. Może takie życie na kupie kiedyś było normalne, ale czasy się zmieniają.

najbardziej mnie smiesza gowniary ktore krzycza ze chca troje albo czworo. a potem po pierwszym-NIGDY wiecej. za to jak ktos ma dzieci to owszem cieszy mnie fakt ze ktos chce wiecej.

dziewczynka musi byc oddzielnie od chlopcow. okresu dostanie wstanie z czerwonym tylkiem,albo bez stanika w koszulce bedzie chodzila a chlopak wiadomo wzrokowiec i od razu exxxxcja.

szczerze to moze bym i chciala 2 i 3. ale z pomoca domowa. bo bez niej ani rusz

po pierwsze gdybym dorwala chlopa z wlasnym mieszkaniem i pensją powyzej sredniej krajowej, miala wlasna prace to moze bym miala 2.teraz mam jedno i musze kombinowac zeby cos sobie i jemu kupic.

jeśli za 3 lata nasza sytuacja materialna sie nie pogorszy to mysle ze sprubujemy z trzecia ciaza i dzieckiem,jednemu w życiu najważniejsza jest wygoda,dobro materailne a inny może miec to samo tyle że bardziej skromniej

Dlaczego? jeśli ktoś ma ku temu warunki, chcę to jak najbardziej. W przyszłości rodzeństwo będzie miało super ze sobą!

warunki:-( no wlasnie,mieszkanie o jeden pokoj za małe:-(

o wlasnie obudzi sie braciszek z wielka erekcja:Pno niby w czym ma mu siostra przeszkadzac?ludzie pomyslec trzeba a dziewczynka moze przezywac pieklo jak dostanie pierwsza miesiaczke i zaplami posciel.chlopaki i dziewczyny OSOBNO.szanujcie troche swoje dzieci.

mamusia i tatus tez MUSZA miec oddzielne pokoje vel sypialnie. a jak mamusia wstanie z czerwonymm tyłkiem to co to bedzie? o co powiedzcie? zobaczy maz dostanie e*** i bieda. A gdzie dziewacie uczucia taty on w końc tez mezszczyzna. no eeeeej.

no nigdy bym nie pozwolila na to by dziewczynka majac juz te 8-9 lat byla w pokoju z bracmi nastoletnimi........duzy pokoj zawsze mozemy przedzielic .....szanuje intymnosc i sama jej potrzebuje,wiec napewno nie dopuscilabym do tego by dojzewajaca dziewczynka byla z chlopcami w tym samym okresie tzw buntu nastolatkow

Wychowywałam sie z braćmi starszymi o rok i 3 lata w pokoju 12m^2. Jak mialam 15 lat stwierdziłam ze mam dosc i na noc przenosilam materac z lozka do przedpokoju. Rano godzina 7, wszyscy sie spieszą do szkoły a kazde z nas pokolei czeka w przedpokoju az sie inne w pokoju przebierze. Nie mówie juz o tym ze zadne z nas nie mialo miejsca na swoje prywatne rzeczy

stac was na markowe ubrania a cisniecie sie w klitce? ja mam wielki dom z niewielkim kredytem, ale wlasnie ubieram sie tanio... skoro priorytetem sa szmaty dla ciebie a nie przestrzen zyciowa...

Markowe ubranie to nie 250 tys na mieszkanie!

kiedy skończyłam 10 lat a mój brat 12 to skończyli właśnie budować dom i każdy z nas dostał osobny pokój no owszem radość była i fakt prywatności i przestrzeni życiowej było dużo. Tak dużo, że każdy żył jakby w swoim świecie. Nie żyliśmy jak rodzina tylko jakbyśmy byli współlokatorami. Mama w kuchni, ojciec w swoim pokoju oglądał telewizje albo na działce, ja w swoim pokoju, brat wiecznie poza domem albo w garażu z kumplami z pokoju swojego nawet nie korzystał tyle żeby przespać noc jak w hotelu. Do dziś jesteśmy dla siebie obcymi ludźmi. Mój mąż się wychował w mieszkanku 45 metrów i miał troje (!) rodzeństwa dwóch braci i siostra czyli łącznie z rodzicami było ich w domu 6-ścioro plus jeszcze sporych rozmiarów pies :O jego siostra nie pamiętam nigdy żeby kiedykolwiek narzekała. Mąż ma lepsze relacje z rodzeństwem niż ja z moim bratem który jest dla mnie niemalże na w pół obcy, z którym raczej nie ma zwyczaju się normalnie spotkać, tak szczerze od serca z wzajemnej sympatii żeby pogadać, spędzić razem czas bez przymusu. Jeśli się spotkamy to dlatego że wymusza to jakaś okazja typu święta czy coś takiego,

no ok, mozna byc szczesliwym w malym mieszkaniu. ale co to za komfort: 5 osob i 48 m2? trzeba byc realista. takie mieszkanie przy dwojce dzieci tej samej plci ujdzie, ale przy kolejnym to juz sajgon. ktos tam pisal, ze polacy nie lubia dzieci i ze kazdy uwaza, ze wiecej niz jedno to patologia - zgadza sie. skoro ludzie zarabiaja fatalnie i z jednym dzieckiem ledwo wiaza koniec z koncem, to mysla, ze inni maja tak samo.