moja matka mnie dołuje...

Jestem juz dorosła ,ale przykro mi jest ,że mówi mi takie rzeczy ,że np nie nadaje się na studia na których jestem ,że sobie nie poradzę, że widocznie inni są zdolniejsi ode mnie, że jestem taka i taka np z charakteru i że lepiej by bylo jakbym w towarzystwie sie w ogóle nie odzywała, że powinnam kokietować facetów ,a tego nie robię ( choć powodzenie i tak mam ) itd... jak jej mówie ,że z czymś sobie nie poradziłam np na rozmowie kwalifikacyjnej to ona mówi ,że to moja wina bo mam taki charakter ,a nie inny , że widocznie robie zle pierwsze wrazenie na ludziach...

np dzisiaj bardzo potrzebowałam jej wsparcia bo chyba nie zdałam egzaminu ,a ona stwierdziła ,że jestem do niczego , że nie nadaje sie na te studia , że nic ze mnie nie będzie i zamiast poczuć sie lepiej sie popłakałam i czuje sie jeszcze gorzej.... A tak potrzebowałam dzisiaj wsparcia , a nawet nie mam sie komu wyzalić , koleżanki też nie sa na tyle szczere zebym sie im mogła zwierzać ....nie mam z kim pogadać , komu sie wyżalić kompletnie

up

skąd ja to znam. Jakbym czytała o swojej mamie. Wiecznie wszystko robiłam źle i do niczego się nie nadawałam. Teraz jako juz dorosła kobieta mam problem z relacjami z innymi ludzmi, a w szczególności z kobietami, z którymi nie moge złapać kontaktu.

Paskudna baba - jak można takie rzeczy robić własnemu dziecku, zamiast wspierać, podnosić na duchu. Ograniczaj rozmowy z nią, jak zaczyna to wychodź, ale najpierw powiedz jej dobitnie, jak Cię rani.

To jej odpowiadaj, że widocznie masz to po niej