Do matek dzieci obu płci

Jakie zauważacie różnice pomiędzy swoimi dziećmi (córką a synem)? Jakie zalety , wady przypisałybyście swoim dzieciom i jak w życiu codziennym wypada syn a jak córka. Chodzi mi o dzieci w wieku od drugiego roku życia do końca dzieciństwa . Bardzo dużo matek narzeka na córki (może miały większe wymagania wobec nich czy oczekiwania stereotypowo związane z płcią) a mniej na synów jednak zmęczenie u moich znajomych wiąże się głównie z wychowywaniem płci męskiej. Jak to jest u was? Pytam całkiem z ciekawości bez żadnych podchwytów. Mam w domu córkę i w drodze jest syn.

Córka (5 lat) do tej pory bezproblemowa, dziewczęca ale uparta :). Syn (8 lat) trochę maruda i bywa często upierdliwy kiedy coś nie po jego myśli, w sklepie w wieku córki potrafił paskudnie terroryzować kiedy upatrzył sobie jakies autko , klocki, córka tego nie robi. Nie wiem jak to jest, chyba nie da się ująć w sztywne ramki bo każdy ma inne dzieci, u nas syn jest tym męczycielem więc mąż i rodzina boją się z nim zostawać na dłużej sam na sam (ja muszę i daję radę :) ) a córka to typowa przylepa. Kocham je po równo jeżeli tak to można ująć ale porozmawiać mogę bardziej z córką, syn skupia się zawsze na swoich sprawach i tacie kiedy ten się z nim bawi.

nie ważne czy to chłopiec czy dziewczynka. Brat ma bliźniaczki dwujajowe i obie mają naprawdę rózne charaktery.

raczej więcej zależy od osobowości i wrodzonego temperamentu dziecka. akurat jeden syn jest taki bardziej refleksyjny, spokojny- może godzinami budować, czytać ksiązeczki, a córka jak tornado- nie usiedzi 5 minut na tyłku, jest głośna, ma mnóstwo głupich pomysłów, tłucze się, ma potrzebę ciągłej aktywności ruchowej itd. a drugi syn też łobuz i gałgan

Mój syn był wymarzonym synem, grzeczny, ułozony, mozna było się z nim dogadać całkiem poważnie , córka pyskata, zadziorna i uparta a wszystko się zmieniło po 10 roku zycia, kiedy to córka nagle dojrzała, zrobiła się nieśmiała ale bardzo taktowna a syn w tym wieku zaczął pokazywać rogi i cóż , tak już zostało . Córka ma obecnie 12 lat i nie mam z nią wogóle problemów , może poza tym że niesmiałość pozostała i wszystko długo przeżywa (każdą porażkę) natomiast syn , obecnie 14 latek jest nieznośny już od czterech lat i nie zapowiada się by to się zmieniło.

up................

ktoś jeszcze się wypwie?

jeszcze są za małe na takie oceny, ale gdyby je pozamieniać charakterami to wyszłyby stereotypy chłopca i dziewczynki jakich oczekuje społeczeństwo, a tak... się czasem zastanawiam co z nich wyrośnie;)