Powrót do pracy po 4 tyg po urodzeniu dziecka

witaj autorko, ja juz mam wychowane dziecko dawno temu i zajrzalam na TWOJ post nied latego zeby Cie krytykowac, Twoje wybory nic nikomu do tego. Jedno mnie tylko zastanawia czy TY kochasz swoje dziecko?? ktos kto kocha ogolnie che przebywac z ta osoba jak najczesciej i najdluzej, praca jest po to zeby dawala utrzymanie, no ewentualnie tak zwana kariere niektorzy robia , ale po latach , to co jest istotne , to zwiazki z najblizszymi, latwiej doroslej osobie pojac ,ze sie nie ma dla niej czasu, choc tez trudno, jak to dziecku wytlumaczyc??, no i po prostu poza tym nie chodzi o to zeby sie ograniczyc do pieluch i takich tam , ale zeby wyposrodkowac czas na prace , ale takze na wiezi z kochanymi osobami.

No własnie nie kocham dziecka :(

Ja też uważam,że noworodek potrzebuje bliskości matki na początku.(chociaż przez te 3,4,5pierwszych miesiecy) I przestancie tutaj wypisywac,ze jemu wszystko jedno.Tak jasne,bo to zabawka bez uczuć,bez czucia i nie odróżnia,czy jest z mamą,czy z obcą babą.

9 miesięcy dziecko "siedziało" sobie w brzuchu mamy gdzie słyszy jej głos i nagle po przyjściu na swiat jest mu wszytko obojętne z kim jest ? To kupcie dmuchana lale ,posadźcie ja obok łóżeczka i problem z glowy .

jedynie co mzona radzic postaraj sie pokochac swoje dziecko i dac mu troche siebie tak zebys ty byla zadowolona i ta istota i bedzie ok

Tylko potem nie bądź autorko zdźiwiona,że twoje dziecko powie "mamo" do niani.

09.08.13 [zgłoś do usunięcia] gość Szczerze radzę: jak Cię na to stać, wracaj do pracy kiedy tylko masz ochotę, jesteś wolnym człowiekiem. ............................................... otóż nie jest - noworodek jest uzależniony od bliskich - matki, ojca, sam sobie nie poradzi, autorka posta już nie jest wolnym człowiekiem, nie może robić co chce i jeszcze jakiś czas nie będzie mogła - to konsekwencja podjęcia decyzji o posiadaniu dziecka, cała masa nieszczęśliwych kobiet bierze się stąd, że ktoś im wmówił, że po urodzeniu dziecka nic się nie zmieni i nadal będą mogły wszystko co dotąd robiły - nie da się. Ja bym odłożyła powrót do pracy na kilka miesięcy (jeśli nie możesz zorganizowac sobie pracy z domu, albo na pół etatu) - tak powiedzmy na 9 mies. Swoją droga jeśli ci ojcowie tak chcą dzieci to czemu nie płaca frycowego? czemu nie biorą urlopu/ zwalniają się z pracy?

Nie zamierzam się wdawać w dyskusję czy autorka postępuje dobrze czy źle. Tak tylko się zastanawiam: dlaczego żadna z komentujących pań nie zwróciła uwagi na ojca dziecka? Może skoro tak bardzo pragnął mieć dziecko powinien teraz postarać się sam wziąć urlop ojcowski/wychowawczy, albo chociaż skrócić godziny swojej pracy, np. do pół etatu, i sam np. do spółki z teściową zając się córką? Dlaczego wszystkie panie uważacie że kiedy pojawia się dziecko, a oboje rodzice pracują zawodowo, to matka ma OBOWIĄZEK zrezygnować z pracy i kontaktów towarzyskich, choćby nie wiem jaka ta praca była dla niej ważna, a mężczyzna jako ojciec nie ma takiego obowiązku, i może spokojnie prowadzić takie życie jak dotychczas?

ja p*****le jakas ty biedna ja mam meza co pracuje od 6 do 15 wraca i tez sadza d*psko przed laptopem mam coreczke 6 tyg i moze ze 3 razy mial ja na rekach a o wstawaniu w nocy moge pomarzyc bo karmie cycem tobie mamunia pomaga i jeszcze narzekasz ja mam w domu i jeszcze dwulatke i caly dom na glowie bo rodzina 2000 tys km stad

Zrób jak ci dyktuje serce i rozum. Poza tym omówiliście te kwestie przed poczęciem dziecka, więc skąd to zaskoczenie u męża? Teściowie przełkną tę pigułkę.

CZAS SKOŃCZYĆ Z TĄ NADOPIEKUŃCZOŚCIĄ i robieniem z niemowląt wymagających ciągłego zabawiania małych świętych. Na rozmowy i wychowywanie czas będzie później. xxx Bardzo zdrowe podejście. Z tego stawiania dziecka w centrum uwagi rośnie pokolenie roszczeniowe, które nas wszytskich uśpi jak tylko przestaniemy im być potrzebni do czegokolwiek.

"CZAS SKOŃCZYĆ Z TĄ NADOPIEKUŃCZOŚCIĄ i robieniem z niemowląt wymagających ciągłego zabawiania małych świętych. Na rozmowy i wychowywanie czas będzie później." TAK czas skończyć z tym! Niech niemowlęta się same sobą zajmują!urodzić i wyrzucić dziecko do piwnicy,niech samo sie soba zajmie! A jak już skończą 3lata niech wyjdą z piwnicy i wtedy pogadamy i zaczniemy wychowanie :D

W niedzielę wieczorem urodziłam córkę, we wtorek rano byłam w pracy. Pracowałam do piątku, wszystkie dzieci rodziłam w niedzielę,żeby nie zaburzać rytmu pracy (hehehehhe) Miałam to inaczej zorganizowane, bo szykowałam się do ogromnego przetargu i nikt nie mógł mnie zastąpić (taki żarcik ;P) Miałam swój gabinet, więc mała sobie spała, budziła się tylko na karmienie (ale przecież i tak należała mi się przerwa na karmienie ;)) Jak robiłam szkolenie, albo miałam spotkanie z kontrahentem to się zawsze ktoś znalazł kto popatrzył na śpiące dziecko ;P Albo po prostu przyjeżdżał po nią mąż i brał na spacer. Akurat miałam spokojne dziecko, bo szczęśliwa mama to szczęśliwe dziecko ;P Dasz radę :D Tylko lepiej żebyś nie miała przeciwko sobie całego świata ;)

Popieram Pania piszaca wyzej o ojcu dziecka.

To nie prawda, że nie kocham córki. Mam tylko inne wymagania co do życia. Szczytem moich marzeń nie jest zmienianie pieluch, karmienie, przewijanie, itp. Brakuje mi pracy i realizowania się. Nigdy nie chciałam być kurą domową i nie moge się w tym odnaleźć. Robienie tylko tego mnie wykańcza psychicznie.

Weź się nikomu nie tłumacz. Tłumaczą się winni ;P Ja mam 4 dzieci a bycie kurą domową mnie przytłacza, chociaż uwielbiam szaleć w kuchni, do reszty przydałaby mi się gosposia ;)))

Mogę wtrącić słówko- ty jakiś cyborg jesteś po prostu. i oczywiście w domu rodziłaś, bo w szpitalu tak ze 3 dni trzymają. Bardzo produktywnie pewnie pracowałaś z kilkudniowym dzieckiem, albo zaniedbywałaś dziecko - inaczej SIE NIE DA