Martwię się ponieważ za dwa tygodnie w mojej rodzinie pojawi się maluszek

Moja córka stoczyła się na dno. Zaczęło się w pierwszej liceum. Straciła kontakt z przyjaciółmi z gimnazjum, a wśród nowych kolegów nie potrafiła nawiązać kontaktu. Czuła się samotna, często się na to skarżyła, zaczęła myśleć o samobójstwie. Poznała przez internet chłopaka, dużo starszego, była całkiem w niego zapatrzona, spotykali się. Pierwszą klasę ledwo zdała, miała poprawki komisyjne w sierpniu. Dużo musiałam włożyć wysiłku żeby skończyła tą szkołę i w ogóle tam chodziła. Udało się owszem.. Zdała maturę. W między czasie ten chłopak sprowadził ją na złą drogę, podejrzane towarzystwo, używki, córka zaczęła znikać na noc, seks i te sprawy. Po maturze mąż ją wyrzucił z domu. Poszła do chłopaka, nie podjęła już studiów. Teraz jest w końcu ciąży i się martwię o maluszka.

Co bym zrobiła na twoim miejscu: 1. Zabrała córkę z dzieckiem do domu (bez tego jej gościa, o ile nie wykazałby dobrej woli i chęci współpracy, bo może on powoli dorasta i nie będzie całe życie imprezowiczem) 2. Udała się z nią do dobrego psychologa (i ewentualnie z ojcem dziecka też, jeśli rokuje jakieś nadzieje na normalne życie i normalne relacje rodzinne w przyszłości) 3. Ustaliła reguły: szkoła/praca, bo nie powinnaś ich utrzymywać bezwarunkowo

Z tego co wywnioskowałam.. To ten chłopak właśnie nie ma zbytnio przyjaciół i nikogo.. Mieszkają u niego w mieszkaniu. Ale bardziej niepokoi mnie jego praca.. Nie wiem czym się zajmuje ale to wszystko jest podejrzane.

Szkoda dzieciaka. Patologia.

Wspieraj ją.