Ksiąze się obudzil

A pisz już cały tekst,nie przedzielaj go ''gościem''Lepiej się będzie czytało ok??

aż nagle niczym grom z jasnego nieba kruk przybywa, zrzuca mu dwa pióra, z których łebski książe skrzydła se sporządza, nad zamek ulatuje i ma wszystko gdzieś. z kieszeni wystaje mu tylko jeżyk zalękniony, bo biedak ma lęk wysokości. z góry z wyższością na nałożnicę spogląda, która u boku kominiarza kominy oporządza: nie chciała księcia, to teraz musi tyrać. To znaczy dobrze w życiu wybrać!

nałożnica rozpacza: wszystko na nic, wszystko umyka, książę patrzy jeno swego jeżyka, na nic starania i próżne żale, książę powiada w mym zamku za wysokie progi na twoje nogi.

i o nałożnicy zapomina, bo syrenę piękną widząc wydłużyła mu się mina.

a syrena ladaco, kominiarzem urzeczona wpada mu w ramiona

kominiarz z pośpiechem porzuca swą szczotę, nałożnica z jednej, syrena z drugiej, na pracę więc niewielką ma już ochotę.

nalożnica odpycha rozpustnego kominiarza, niech bierze tę dziewkę i jej głowy nie zawraca

Aż tu nagle zza winkla kot czarny się wychyla i do nogi kominiarza pazurami się przyszpila.

porzucona przez księcia i kominiarza bez szczoty postanawia z żalu w wódce zatopić swe tęsknoty

Czego chcesz koteczku - kominiarz go pyta, a kot bez przerwy ino na niego prycha.

wiec nałożnica smutka sięga po kocura i użycza od zwierzaka jego ostrego pazura, którym kominiarz miziany złości się okrutnie i chcąc przed nimi uciec topi się w rzeki nurcie.

kot sprytny syrenę wcześniej wypatrzył i kominiarza podrapał a potem rany mu opatrzył, syrenę zagarnął miałknął jej prosto w serce i na zawsze ujął jej biedne ręce

lecz syrena z natury rybiej wiele w sobie miała i łupem kota bardzo szybko się stała.

rzeka wyschła od upałów i kominiarzowi śmierć się nie udała, wrocił do księcia zemstą goniony

lecz oto z zagrody byczysko wychodzi i kominiarza bierze na rogi.

byczek Fernando bo tak go zwali nie walki szukał a romantycznych górali

lecz oto na przerwę nadchodzi pora i nasz książę udaje się do swego doktora. doktor go ogląda, osłuc***e, w plecy przy tym hojnie go popukuje, kiwa głową na prawo, kiwa głową na lewo, to popluje rzęsiście, to na krześle się kręci, to światełkiem poświeci, nic znaleźć nie mogąc.

nota autora: w miejsce ch*jnie znajduje sie slowo h o j n i e. Na jakiej zasadzie system utożsamia te dwa wszak etymologicznie i morfologicznie różne od siebie wyrazy, stanowić będzie przedmiot dalszych moich rozważań.

i co jeszcze ciekawsze - poprawiono samo h na ch... ech, te maszyny

Książe sączy czarną kawę z plastikowego kubka i będąc w nastroju melancholijnym zastanawia się nad złożonością życia.

/nota współrozmówcy 01 - na poprzedniej stronie też wygwiazdkował słowo p.o.s.z. t. u. r. c. h. u. j.e - skubany jeden/ . - cd. losów księcia- Kawą pobudzony już rusza się żwawo i strzyże uszami to w lewo, to w prawo.

Czacha mu się dymi, wzrokiem szuka jeża, w głowie karuzela wszystko mu się miesza: kot, syrena, pająk, piękna nałożnica i byczek Fernando i księżniczki lica. /01/

Lecz na chwilę książę piękny swoje dzieje musi zdradzić, bo frytki na patelni iść do kuchni musi sprawdzić.

Frytka niecnota na patelni płonie, oj książę nierychło po pożarze ochłonie.

Książe frytki wcina , głośno mlaska przy tem Jeż wiedzion zapachem, przydreptał z zachwytem; I słodki pyszczek robi, siedząc za zasłoną więc książe dał mu frytkę, taką już spaloną.

Na jeżyka przyszła pora, pod postacią frytkowego potwora, ten mu ością staje w gardle i jeżyk z tego świata odchodzi marnie.

książę jak to książe długo nie boleje, gorzałeczką na stypie szczodrze se poleje.

W gorzoły oparach tkliwie rozczulony ujrzał ducha-jeża i w wrzasnął zlękniony. duch jeża dzierży frytkę we swojej prawicy i piąstką się odgraża w bladej rękawicy.

"Zobaczysz" rzecze jeżyk załzawionym głosem, "zapłaczesz ty jeszcze nad mym smutnym losem".

księżę w pół przegięty ze śmiechu brzuch trzyma, żal za jeżykiem jego księciego ducha się nie ima.