Już nigdy nie poznam kogoś takiego

Czy któraś z Was tak miała? Poznałam go kiedyś u znajomych, zupełnie nie zwróciłam na niego uwagi, trochę rozmawialiśmy, ale nic poza tym. Potem znalazł mnie na FB i zaczęły się nasze rozmowy. Trwało to pół roku, zanim spotkaliśmy się ponownie. Potem wszystko poszło dość szybko (tzn. do niczego nie doszło, a zanim się zaczęło to się skończyło...). W każdym razie ten facet był wyjątkowo inteligentny. Do tego przystojny (na co z początku nie zwracałam uwagi). Świetnie mi się z nim rozmawiało, i spędzało czas... To była osoba, którą bez wahania przedstawiłabym wszystkim, której byłabym "pewna". I ta świadomość, że już nikogo takiego nie poznam, jest naprawdę dobijająca. Poza tym mimo, że minęły prawie dwa lata od zerwania kontaktu nadal o nim myślę... :O

przeminęło z wiatrem...

Nie mogę tego przeboleć :(

Nie ty jedna.....tez mialam taka osobe byla pewna ale co pikne nie trwa wiecznie

dlaczego kontakt zerwany?

On zerwał znajomość ze mną. Ale nie do końca jestem pewna kto zawinił. Ja oskarżyłam go o kłamstwo, i to dwukrotnie. Albo miałam rację, albo przesadziłam, i teraz mam tego konsekwencje... nie dowiem się już nigdy Mam powodzenie u innych, ale nikogo nie chcę... bez sensu

A pamiętam, że zanim to wszystko się stało "badał grunt" u mnie... myślę, że mu zależało. Może faktycznie ja z*****am

kontakt zerwany bo wyciągała wtyczkę nie przytrzymując gniazdka :)

Teraz to mozna sie zastanawiac nie rozmyslaj tylko rusz do przodu

I mam takie poczucie, że on był moim ideałem, a teraz będę skakać z kwiatka na kwiatek i zwiększać sobie "przebieg" :O On był jedynym facetem, co do którego nie miałam wątpliwości, cyz też poczucia straconego czasu...

To możemy sobie podać rękę. Poznałam bratnią duszę i zarazem miłość życia. I straciłam go, nie chciał mnie. A ja go kocham i kochać będę pewnie zawsze, jak wiele już lat. Ale mogę sobie te uczucia włożyć w cztery litery, bo jego to kompletnie nie obchodzi, podobnie jak ja. A dla mnie nikt inny nie był nigdy i nie jest dość dobry, bo po prostu...nie jest nim.

To że oni są waszymi ideałami nie znaczy że do siebie pasujecie, bo wy nie jesteście ich ideałami :D

A to tutaj jest pies pogrzebany...hmm

... w ogóle to zachowujecie się jak zwierzęta, niewolnice jakieś odmóżdżone bez godności, bo jak można kochać kogoś dla kogo jesteście nikim :D

jest szczypta prawdy w tym co napisałeś gościu :)

jedno głupsze od drugiego p****ańcy

Nie szczypta tylko całkowita prawda :D

nieosiągalni dla idiotów:D

wy jesteście ?

"gość ... w ogóle to zachowujecie się jak zwierzęta, niewolnice jakieś odmóżdżone bez godności, bo jak można kochać kogoś dla kogo jesteście nikim". Nikim jest ktoś taki jak Ty, kto w ten sposób opisuje osoby, których nawet nie zna. Ten Twój wpis świadczy o Tobie i Twoim braku nie tylko szacunku dla innych, ale też (braku) inteligencji. Dla Twojej wiadomości: nie byłam nikim dla miłości mojego życia, przyjażniliśmy się prawie dwa lata i był dla mnie bardzo dobry i bardzo mnie wspierał nawet w ciężkich chwilach. Tylko nie chciał być moim mężczyzną, to wszystko. A ponieważ znaliśmy się wiele lat, a przyjaźniliśmy blisko dwa, to wiem i jestem pewna, że pasowaliśmy do siebie pod każdym względem, nawet rozumieliśmy się jak z nikim innym, bez słów. Ale to nigdy nie jest gwarancja odwzajemnienia uczuć, nawet jeśli ta osoba czuje do nas wielką sympatię. Bo ludzie też mają różne doświadczenia i związki, czasem bolesne, na swoim koncie.

Smutne.

:-(

Też tak mam. Ale cieszę się, mimo że tak to się zakończyło. Trochę się od niego nauczyłam, mam fajne wspomnienia. Jest tylko jeden minus... każdy przy nim wypada blado :o Dla mnie jest autorytetem..

Przykro mi. Mój też był autorytetem, ale niestety poszedł sobie. Nie decenił tego, co nas łączyło - chociaż wcześniej wiele razy mi mówił, jak bardzo mnie podziwia. No i co z tego?

przeraziłaś mnie tym wpisem, bo pomyślałam, że za 2 lata nadal będę myśleć o kimś, z kimś kontakt też mi się urwał...

Nie masz co się tak przerażać moim wpisem. Co tam dwa lata - ja o swoim myślę już ponad pół swojego życia, a kontakt urwał on niedawno. :-(

a najgorsze jest to, że tak naprawdę to ja go nie poznałam, nie zdążyłam. a w swojej jakiejś pieprzonej desperacji ciągle o nim myślę

skoro dobrze go nie znalas, tzn ze idealizujesz, przy bliższym poznaniu moglabys się rozczarować. lepiej nie myslec:)

tak sobie wmawiam :) chociaż sprawiał dobre wrażenie, ale kto w jakiś sposób zrównoważony i dojrzały zrywa kontakt ot tak? doszłam do wniosku, że koniecznie muszę kogoś poznać, żeby przestać myśleć o nim :]

gość Nie masz co się tak przerażać moim wpisem. Co tam dwa lata - ja o swoim myślę już ponad pół swojego życia, a kontakt urwał on niedawno. - No a ja go właśnie poznałam, dwa lata bliskiej przyjaźni. I zachwytów nade mną, mnóstwo rozmów. Tylko po to, by z dnia na dzień zniknąć z mojego życia. Nie wiem nawet dlaczego i mi przykro.