czy to normalne że nie ciągnie mnie do ludzi

że nie mam ochoty się z nikim spotykać ani nigdzie wychodzić że nie mam potrzeby nawiązywac i utrzymywać przyjaźni i znajomosći że im mniej ludzi wokół mnie tym lepiej sie czuję czy to normalne... 2 lata temu poznałam faceta, niewiadomo keidy stał sie moim przyjacielem-tak to nazwał, ale pomimo tego, ze bardzo go lubie, nie mam potrzeby inicjowania naszych kontaktów, nigdy do niego nei dzwonie, nie piszę, nie odzywam sie pierwsza. miał do mnei o to pretensje,a le nie umiem sie przemóc i udawać, ze mi zalezy na kontakcie. do nikogo nigdy nie dzwonię i nie lubię jak ktoś dzwoni do mnie.

Wiesz troche to dziwne, gdyz kazdy czasami chcialby z kims pogadac, pozalic sie i wgl... No,ale niektorzy tak maja,ze sa typem samotnika, moze z czasem ci sie odmieni...

Też mnie nie ciągnie. Zawsze miałem w d***e ludzi

Ty to musisz kazdy post skomentowac...

no raczej się nie odmieni, bo tendencja się pogłębia. od dziecka bardziej lubiłam przebywać sama, chociaż też miałam koleżanki, ale teraz jestem po 30 i po prostu nie cierpię przebywać wśród ludzi poza pracą, w pracy ok, ale potem nie chcę nikogo widzieć i do nikogo nic mówić, a spowiadać się czy żalić na swoje życie nie zamierzam nikomu, bo ludzie tylko czekają jak ci tu nóz wbić w plecy, takze juz bardzo dawno temu wyzbyłam się potzreby rozmawiania o sobie. nigdy tego nie robię

To w sumie tak jak ja. tez nie mowie za duzo o sobie, bo boje sie,ze wlasnie odwroci sie to przeciwko mnie. Jesli ktos mi o sobie cos opowiada troche mnie to nudzi :P Juz taka po prostu jestes, i skoro ci z tym dobrze to nie masz sie czym martwic.

Mam tak samo. Kompletnie mi już nie zalezy.. Chociaż czasem jak jestem w obecności normalnych ludzi i sama musze udawać normalną, to cchialabym miec przyjaciól.. Ale tak to mam wy..ane Ludzie = wrogowie = zagrożenie = porzucenie

Depresja. Jej poczatki moze?

Moze masz tak samo,bo kiedys sie przejechalas na kim i teraz po prostu kazdego przekreslasz?

pewnie się przejechałam ,ale raczej nie pamiętam tego, raczej bardziej pamiętam pewne wypalenie i to,ze relacje miedzy ludźmi są niczym, sa bez sensu, takie gadanie, bo gadanie. a depresji nie mam, bo bardzo lubie swoje życie, swoja prace, swoje pasje, mam co robić, a spotkania z ludźmi traktuję jako obowiązek, nawet jak spotykałam sie z tym bliskim znajomym, to odbierałam to jako kolejny obowiązek w ciagu dnia. teraz jak kontakt sie urwał ulżyło mi, ze nie muszę czekać na telefon, nie muszę oddzwaniać i tłumaczyć sie dlaczego nie odebrałam, zę nie musze sie z nim spotykac i udawać że fajnei spędzam czas, bo zawsze , bez względu na wszytsko wolę siedzieć sama, mam co robic i nigdy sie nei nudzę.

Ja wole z moja butelka. Zawsze sie rozumiemy.

Samotnico, prawdopodobnie jesteś socjopatką. Zapraszamy do najbliższego psychologa :)

Od razu psycholog :-D jeśli jej jest dobrze to w czym problem

Dokładnie tak Staszku spod monopolowego, trafiłeś w sedno sprawy. Jeśli jest Jej dobrze, to nie ma co zmieniać, może z czasem przyjdzie ta potrzeba sama, nic na siłę. Ja niestety mam inaczej, bardzo pragnę kontaktu z ludźmi, ale trudne to jest dla mnie bo również bardzo boję się odrzucenia. Jak będziesz kiedyś pod monopolowym to daj znać, napijemy się :)

np ludzie z Zespolem Aspergera nie maja potrzeb społecznych. Poza tym zyje im sie ok.

ludzie są p**********i, więc nie ma co się dziwić, a nie juz doszukujecie się chorób i syndromów

tak to normalne