Zauważyliście że rozczarowania i zawody miłosne najgorzej znoszą osoby

niestety ale to 100% prawdy. Sama przez to przechodziłam. w wieku 22 lat po raz pierwszy w zyciu związałam się z facetem. Wcześniej byłam niewidoczna dla chłopaków, co najwyżej jakiś naje8any typek na imprezie do mnie podwalał. Aż tu nagle poznałam P. i zobaczyłam jakie życie może być cudowne:) poczułam co to znaczy był kochaną i móc kogoś darzyć miłością. niestety po półtora roku zaczęło się psuć między nami i rozstaliśmy się,on szybko sie pocieszył, znalazł inną. A ja przez niemal 2 lata tkwiłam w miejscu, rozpamiętywałam, płakałam. Wiedziałam że nie mogę mieć do niego żalu, ale to tak bardzo bolało...znowu byłam samotna, NIECHCIANA, niepotrzebna Teraz jest już trochę lepiej, ale nadal jestem sama, już od niemal 4 lat;/

to jest normalny stan uczuć...nie sztuka znaleźć kogoś na siłę...trzeba odczekać i uwierzyć że jednak spotka się tą wyjątkową osobę