Jak żyć w dzisiejszych czasach

Słuchajcie, ja wymiękam. Opada mi już tyle, że czasami nie mam siły tego podnosić -choć niby silna ze mnie kobieta. Nadmiar WSZYSTKIEGO - mówię tu o łatwodostępności wielu rzeczy kiedyś docenianych bo obecnych od święta, ale też o nadmiarze rzeczy do zrobienia i wszechotaczającego chorego tempa, gdzie nie ma czasu na najważniejsze - doprowadza mnie do ściany, w którą na zmianę: chce mi się uderzać głową, lub nie mam siły by to zrobić. Mam cudowne dzieci i męża, którzy maja mnie w moim odczuciu za mało (ja ich też chcę widzieć częsciej i więcej - być dla nich po prostu), i pracę (okrojenie do pół etatu nie wchodzi w grę - albo cały albo prawdopodobnie niekoniecznie tak nadal pracuję), w której się spełniam - do momentu aż pomyślę o mojej rodzinie. .. I tak żyję w stałej rozterce, jak to wszystko połączyć tak, żeby nie umrzeć z wyrzutami sumienia, które mam coraz częściej...