Nie akceptuję siebie i przez to jestem sama

Tez tak czuje mimo ze mam juz prawie 45 lat, dzieci dorosły a ja niczego nie osiągnęłam, jestem coraz starsza, brzydsza, juz nic mnie nie spotka fajnego.. Jestem po rozwodzie ,maz zostawił mnie dla jakiejś p***y.. Poznałam fajnego faceta i myślałam ze to juz "to" niestety .. Zostawił mnie bez słowa ..uciekł . Mam dość siebie Jak bardzo musze być beznadziejna ...

obecnie nie mam pracy ,jestem na utrzymaniu rodziców i też z nimi mieszkam. I to też mnie załamuje i wstyd mi bo mam już swoje lata a nie potrafię się usamodzielnić. A pracy szukam już 3miesiąc,i jak na razie nic . Wcześniej pracowałam fizycznie

też się czuję beznadziejnie i do tego niepotrzebna :(

Szkoła to też nie najlepsze wspomnienia :/ słabo się uczyłam, nie nadążałam za innymi z programem zawsze w tyle zostawałam, byłam i jestem nieśmiała,nie potrafiłam opowiadać a nawet jak coś wiedziałam a nauczyciel mnie spytał to też nie odpowiedziałam tylko milczałam,bałam się odzywać . W szkole od 4kl. mi dokuczano ze strony kolegów z klasy, a później w dalszych klasach jeszcze i 3koleżaneczki takie sie znalazły co też mi dokuczały, wyśmiewały , przykra szkoła jak i całe moje życie.

Jakiś przedmiot lubiłaś / łatwo przyswajałaś?

jak tak pomyśle to ze wszystkim miałam problem.. w niczym nie byłam dobra by się jakoś wyróżniać. Ale z biologii jakoś tak najlepiej mi chyba szło,choć też do pewnego momentu.

mam tylko średnie i to bez matury i to dla tego że bałam się podejść do niej bałam się,że nie zdam jej bałam się porażki no i nie podeszłam do niej. Co teraz uważam za jeszcze większą porażkę .

A co lubisz robić w wolnym czasie? co robisz ? czym się zajmujesz?

No widzisz, czyli jednak coś. Pomyśl co ci łatwiej przychodziło. Wiadomo, że jeśli w szkole nigdy nie mialaś lekko ze względów na dokuczanie itp. to i uczyć się jest ciężej. Niektórym też dobrze z niczego nie szło, słabo się uczyli a są po studiach. Opinię ludzi trzeba mieć gdzieś.

w wolnym czasie i przy w miarę ładnej pogodzie to mogłabym całe dnie spędzać na jeździe na rowerze, uwielbiam to

I też dobrze się czuję w kuchni przy pichceniu różnych potraw, choć najbardziej lubię ciasta ,jakieś słodkośc****ec . Myślałam o kursie cukierniczym , czy jakimś z gastronomii by się więcej nauczyć ,i mieć jakieś większe doświadczenie no ale u mnie nigdzie tego nie ma,więc odpuściłam z tym .

No widzisz więc może spróbuj iść w tym kierunku ? popytaj się o jakieś praktyki czy zaoferuj swoją pomoc . I zawsze będzie Ci łatwiej .

Nie poddawaj się zobaczysz wszystko się jeszcze ułoży ,głowa do góry :)

biedactwo :p

To może warto do psychologa się przejść?

Też kiedyś myślałam, że nie jestem nic warta. W lustrze widziałam nieatrakcyjną dziewczynę, bez ciekawych zainteresowań. Do przebojowych nie należałam. Chciałam to zmienić bo wszystkie moje relacje z mężczyznami załamywały się przez moje podejście. W końcu zdecydowałam się na zen coaching. To pomogło mi otworzyć się na świat i samą siebie. Chodziłam do pani Andrzejewskiej z Psychologgii i bardzo sobie chwalę zmianę, jaka we mnie nastąpiła.