Jak patrzę na swój dom to żal mi emigrować

Chłopak bardzo mnie namawia do zostania. Jest przekonany, że nigdzie nie będzie lepiej... Ja o wyjeździe marzyłam od dłuższego czasu... I nadal mam takie plany.. No właśnie, plany.. Dom.. stary:) Mam taki do niego sentyment.. W remont włożyłam jak dotąd 5 000, w meble drugie tyle... Na przestrzeni 5 lat go urządzimy.. wyremontujemy.. Może to być nasz raj na ziemi:) Przestrzeń około 100m2, idealnie... (piętra nie liczę)... Własny ogródek, trawnik... Nawet do pracy do Warszawy możemy spokojnie dojeżdżać(49km) - lepsze pensje... Właśnie złe zarobki zachęcają mnie do zmian... Tylko to zakorzenione we mnie poczucie własności - nie umiem wynajmować, nigdy tego nie robiłam. Nie umiem tez opuścić swojego. Chyba nie umiem. Tak źle i tak niedobrze...Chociaż w sumie w domu najlepiej:) Zawsze:)

Nie musisz wyjeżdżać na zawsze.

Mimo, że w tej chwili woda jest ze studni, wszystko jest stare:) Wymaga napraw i wymiany.. To kocham, normalnie kocham to miejsce:) Może sama sobie wmówiłam, że tu nie da się żyć?:) Może warto walczyć?

Na zawsze nie.. Ale czy będę umiała tak po prostu wrócić? Czy za te 5 lat będę miała do czego? Czy się odnajdę? Dla mnie to droga w jedną stronę poniekąd.

Skoro ten dom to Twoje miejsce na Ziemi, to po co chcesz wyjeżdżać? Zarobić kasę? Coś innego wymyślisz :) Jeśli nie masz natury włóczykija i przywiązujesz się do miejsca, to na emigracji uschniesz, zwiędniesz... Zawalcz o siebie tu, na miejscu, na Twoim miejscu.

Właśnie włóczykijem być nie chcę. Wynajmowanie czegoś w obcym miejscu mnie przeraża. Zawalczę:) Dam sobie jeszcze trochę czasu:))) Fascynuje mnie ten dom. Daje radość. Energię:)

To fajnie, że masz takie dobre, energetyczne miejsce do mieszkania, do życia. To bardzo dużo. A wyjechać możesz sobie po prostu na urlop, wakacje, odwiedzić inne strony i wrócić...powroty są najważniejsze :)

Emigracja nie jest dla każdego, weź to pod uwagę.

;) właśnie dla mnie raczej nie