jestem zmęczona i zniechęcona

Jestem tak strasznie zmęczona, że czasem chciałabym zniknąć, Czasami marzę o tym, żeby nie mieć ani psa ani kota ani męża ani dziecka. Potrzebuję świętego spokoju i czasu tylko dla siebie. Chciałabym się odizolować. Czuję się nieszczęśliwa i zdołowana. Nie widzę przed sobą niczego dobrego. Rutyna, rutyna, rutyna i kierat :( Zaraz mi się dziecko obudzi, które choruje już drugi tydzień i zacznie się jazda, Jęczenie, marudzenie, piski, wrzaski, a ja będę latać za nią pilnując, żeby sobie głowy nie rozbiła :( i tak do 19. Do kąpieli. Jeszcze w między czasie szarpanie z obiadem. MAM DOŚĆ. I to nie chodzi o organizację, bo ja zorganizowana jestem dobrze ani o męża, bo się dzieckiem zajmuje tylko o zmęczenie materiału i rutynę i o wyczerpanie psychiczne. Jezu, nie chce mi się biegać za moim dzieciakiem, a na tym polega mój dzień - ściganie biegającego dziecka :( i pilnowanie, żeby nie głaskała kota i psa w okolicach zadka.

w jakim wieku jest dziecko ?

1,5 roku i głównie biega. Przerażająco szybko, a w domu wiadomo sa kąty, rogi itp. mało miejsca więc biegam za nią. Oszaleję

dorób sobie drugie

nigdy w życiu!!!!!!!!!!

no to moze weekend w spa?

Nie rozumiem po co za nią biegasz? Nawet jak sie uderzy czy przewróci to co z tego ?

Ha, chciałabym, ale mnie nie stać niestety. No właśnie po co biegam. Boje się, że jak przywali w szafkę, w kant z taka prędkością, to nie będzie co zbierać. Upadków samych w sobie się nie boję.

No to zabezpiecz szafki i daj dziecku spokój .

Z tego co piszesz wygląda ze jesteś samotna matka? Kilka błędów wystarczy naprawić i będzie po problemie. Po 1 przestan biegać za dzieckiem. Po 2 ogranicz przestrzeń w której dziecko przebywa do jednego pokoju. Po 3 jak dotknie psa lub kota nie tam gdzie trzeba to go dziabnie lub drapnie, po 4 w weekend tatuś też powinien się dzieckiem zająć.

Poza tym wkurza mnie to bieganie. I kot mnie wkurza i pies i mąż i to ze dziecko biega i jęczy. Ogólnie wszystko ostatnio mnie wkurza i czasami myślę, ze eksploduję. Ciągły brak kasy mnie tez wkurza i że jesteśmy takimi niemotami, co nie potrafią kasą gospodarować. Bo nie potrafimy. Co z tego, ze teoretycznie nie zarabiamy najgorzej, skoro o przyjemnościach mogę zapomnieć. Noż k... wszystko mnie wkurza,

nie dziwię się. dlatego ja na razie nie chcę ani męża ani dzieci ! kiedy chcę leżę i odpoczywam... nikt mi nie jeczy, komfort psychiczny to jest to, co kocham najbardziej...

Nie jestem samotną matką - mąż się nią zajmuje, ale ma matkę w szpitalu i do niej pojechał. Poza tym młoda jest chora i pierwszy tydzień siedziałam z nią ja, a drugi on i wygląda na to, ze teraz znowu będzie moja kolej, bo od wczoraj kaszle i ma gile. Chora jest, a dalej biega :/ Nie mogłaby poczytać czegoś albo coś? ;) Mam fatalne mieszkanie jeśli chodzi o dziecko - pełno półek szafek, kantów - ciężko to zabezpieczyć. Czemu ona tak biega?? Mój mąz ma dużo więcej cierpliwości do niej i w ogóle jest lepszym ojcem niż ja matką. Marzę o spokoju.

miałam bardzo podobne odczucia jak młodsze dziecko skonczylo rok i trwalo to i trwalo i trwalo... mimo prob typu urywam sie z domu raz na tydzien na wieczor, czesc wakacji spedzona bez dzieci, ale to wszystko za mało, jednak nie zwariowalam, mimo, ze eksploduje sobie okresowo... trzeba wlaczyc ojca dziecka w opieke i samej wyznaczyc sobie grafik, kiedy masz czas tylko dla siebie - na zakupy, basen, saunę, kino, cokolwiek Cie odpreza - i niech bedzie tego jak najwiecej!

Ale ja stara już jestem i teoretycznie się już wyleżałam. Bardzo teoretycznie chyba. Mój mąż się zajmuje dzieckiem. Serio. Tylko ja mam jakiś kryzys i najchętniej wystrzeliłabym się w kosmos. Kocham moją niunię, ale chciałabym żeby trochę poczytała sobie czy coś i ograniczyła aktywność fizyczną :)

oddaj je do ciotki :D

dziecko 1.5 roku na pewno sobie poczyta <3

to jeszcze tylko sprawdź w kalendarzu, czy się okres nie zbliża... niezłosliwie to mówię, ja mam tak, że wtedy przez dwa, trzy dni jestem straszna i najlepiej, żebym w ogóle poszła z domu, pracuję nad tym, żeby to sobie zorganizować;)

Ale narzekasz, gdy ja urodzilam dziecko i bylamn z nim w domu na wychowawczym do 2 r.z. to byl najlepszy czas blogiego "nicnierobienia" i odpoczynku. a zmeczenie i frustracja? Czasem, ale bardziej z nudow i rutyny. Od 3 lat pracuje, do tego w handlu, teraz przed swietami jest masakra-ludzie dostali bony, talony, wyplaty.I daje rade, z organizacja nawet lepiej niz jak siedzialam w domu. Oczywiscie mi bardzo pomaga maz, ale jest o wiele wiecej zmeczenia, latania teraz.

Wiem, wiem o co Ci chodzi Ex, ale to niestety chyba nie to. Zespół napięcia mam nieco częściej ostatnio niż raz w miesiącu :)

No narzekam, bo czuję się sfrustrowana. To chodzi o zmęczenie psychiczne bardziej niż fizyczne. No i narzekam sobie. W ten sposób wyładowuję napięcie.

Ja pracuję, więc nie siedzę w domu non stop. I pisałam wyżej, że to nie chodzi o organizację. To mam opanowane. Jestem znużona. Rutyna i kierat mnie dobijają. Chciałabym, żeby młoda potrafiła się skupić już na dłużej, żebym mogła jej poczytać, porysować z nią. Na razie robimy to, a jakże, w biegu:) Muszę jej ciągle rysować konia, ale zanim skończę domaga się kolejnego konia i tak w kółko. Czytam jej coś, np. "Lenia" i zanim dobrnę do końca, informuje mnie: juź nie, grześ chce (czyli idzie grześ przez wieś) ale zanim Grzesia znajdę młoda informuje mnie, że "juź nie, komo chce" (znaczy "Lokomotywę")i tak w kółko. No dość mam, no

To o 15:47 to byłam ja. A ten okres to za tydzień mniej więcej, więc może faktycznie to już ten czas ;)

przeczekaj, byle do wiosny, teraz taki czas, że by się człek zawinął w koc i zahibernował... ja naprawdę miałam długo to, nawet teraz jeszcze nie do końca chyba wyszłam, bo denerwuje mnie np. drobna rzecz - jak zaplanuję sobie pracę, a zamkną przedszkole i dupa - dzieciak cały dzień na głowie znowu... ja trzymam do stycznia, raz, że tesciowa przyjedzie na chwilę, dwa, że córkę puszczę na trzy dni do przedszkola... byle do wiosny:)

No byle do wiosny :) Tylko, że zima się chyba jeszcze nawet kalendarzowo nie zaczęła. Tragiczne jest to, że ja czekam aż mi moja mała podrośnie. I tak czekam i czekam i sobie myślę, że to wegrtacja, a życie ucieka. Ja nie mam już 20 lat niestety. Mycha właśnie zaliczyła kant szafki. żyje, ale ryk był, że hej. No i biega dalej Byle do tej wiosny. Będzie wtedy dobijała do dwóch lat i może trochę zwolni, a ja nabiorę chęci? Kto wie.

ale wiadomo, ze majac juz rodzine, dzieci to nie zawsze jest kolorowo. Trzeba bylo panna pozostac, ew. znalezc faceta i spedzic zycie na wyjazdach i przyjemnosciach.

...jeszcze bunt dwulatki po drodze.... oops;) gościu powyżej - to, że się na coś zdecydowaliśmy i że jest trudno - co może było wliczone w cenę, albo i trudniej niż przewidywano, nie znaczy, że nie mamy prawa sobie ponarzekać; co z tego, że czytasz recenzje książek, czy filmów - dopóki nie przeczytasz/obejrzysz SAM nie będziesz wiedział, czy ci się podoba, gadanie po, ze trzeba było nie czytać jest g. warte

No bunt to już się u nas chyba zaczyna i się zasatanawiam czy jeśli tak wcześnie, to szybciej sie kończy, czy będzie trwał dłużej. Gościu - ja mam nieco zdrowego rozsądku, tak mi się przynajmniej wydaje, i nigdy nie oczekiwałam, że będę miała rożowego, gugającego bobaska, a potem blondwłosego aniołeczka uśmiechajacego się czule do mamusi. Wręcz przeciwnie, wydawało mi się, że jestem przygotowana na to, że bedzie ostro i ciężko. No i okazało się, że mimo wszystko, czasami, mnie to przerasata. Tylko, ze ja nie jestem tym ani zaskoczona, ani w sumie nie żałuję. Zwyczajnie czasami jestem znuzona i mam dość. Wtedy sobie narzekam. Nie jestem superhero, ani wonderwoman. Nie udaję, ze wszystko ogarniam i mam niezłomną psychę. Słaba jestem, bo człowiekiem jestem. Tylko. I marzę o świętym spokoju, i czasem dopadają mnie myśli czy było warto, myśli, których się wstydzę.

mam to samo... mój syn też ma 1,5 roku i biega i robi wszystko to, co zakazane... i łatwo mówić - nie biegaj za dzieckiem...a jeśli dziecko w sekundzie wspina się na parapet to co? mam go zostawić? to są takie typy *******iwe :] nie da się ograniczyć przestrzeni , bo jest wysoki i wszędzie sięgnie, drzwi sobie otwiera itd. ciężko łączyć pracę i dom, ale w sumie dobrze, że mam pracę, bo bym chyba ześwirowała :D

i też bym sobie czasem chciała poleżeć - choć 30 minut i nic nie robić...albo coś dla siebie...ale nie da się. o 5 rano pobudka na równe nogi i jazda - do 20:30 :) takie uroki...\dlatego podziwiam wszystkich z dwójką, trójką dzieci...choć chyba wtedy człowiek bardziej odporny i ... hm...nie wiem...