Straciłam dziecko a rodzice obwiniają mnie znowu oto

18 lat miałam jak zaszłam w ciąże, facet wtedy zostawił mnie, byliśmy 3 lata razem on o 3 lata starszy ode mnie. Później urodziłam bliźniaki, dwóch chłopców, jak dzieci trochę podrosły miały tak po 5 lat wróciłam do ich ojca. Jeden z moich synów nie mógł w tym dniu pojechać z ojcem do zoo, był chory więc został w domu z dziadkami a ja, drugi synek i ojciec moich dziec***ojechaliśmy w trójkę. I co? Jechaliśmy, był wypadek, ja jestem na wózku inwalidzkim a mój syn nie żyje. Moi rodzice obwiniają mnie oto. Mówią że jakbym nie jechała z tym skur... to mój syn by żył a ja nie byłabym kaleką. Mój ojciec do tej pory wypomina mi że zawsze byłam nieodpowiedzialna. I zaczyna od wszystkiego: Nieplanowana ciąża, potem alkohol i narkotyki, oprócz tego w wieku nastoletnim kradłam po sklepach, itp. A ja chciałam tylko żeby rodzice zwrócili na mnie uwagę, mama wolała siedzieć z koleżankami a ojciec zajmował się jedynie swoją firmą a teraz mi mówi że to ja zabiłam własnego syna. A ojciec moich dzieci znowu się zmył, po prostu po pogrzebie naszego syna nigdy więcej go nie widziałam.

szczerze współczuję śmierci syna. . . Oraz tego co ciebie spotkało. . . Tylko pamiętaj, pod żadnym względem nie jest to twoja wina. . . Nikogo z was. . . Nikt nie mógł tego przewidzieć. . .

Współczuje ci tej tragedii... Nie obwiniaj się wiadomo przecież że jak byś wiedziała ze stanie się tak straszna rzecz nie wsiadła byś tamtego dnia do tego auta... Współczuje ci również tatusia moim zdaniem szczególnie po takiej tragedii rodzice powinni być blisko ciebie, wspierać Cię. Życzę ci wszystkiego dobrego

co do narkotyków, alkoholu itd, nie pochwalam, ale także nie potępiam. . . Mamy takie czasy, że młodzież wszystkiego "musi" spróbować. . . Ok, głupie to zachowanie, ale każdy ma swoje za uszami. . . Sama jestem młoda, mam 21 lat i z nieplanowanej ciąży mam teraz prawie roczną córeczkę :) więc nie ty jedna, nie ostatnia :) nie przejmuj się. . . Może i to nie dużo i nie jest tak łatwo mieć wszystko gdzieś, ale powinnaś mieć sama w sobie przekonanie, że ty przecież nie przyczyniłaś się do niczego. . . Tak pozatym to teraz, w tej sytuacji rodzice powinni cię wspierać i pomagać. . . :( smutne :( przykro mi :( a jak radzisz sobie z opieką nad synkiem?

W opiece nad synem jeśli mam mówić prawdę to bardzo pomagają mi rodzice.

Dobrze, że rodzice pomagają Ci w opiece nad dzieckiem ale Ty też potrzebujesz wsparcia Szkoda, że tego nie rozumieją. Obwiniają Cię bo nie radzą sobie z tą tragedią ale to ich nie usprawiedliwia, mogliby okazać Ci więcej zrozumienia.

gdyby drugi syn nie był chory, pewnie pojechałby w wami i także on mógłby tego nie przeżyć... ...może twoi rodzice powinni wziąć pod uwagę i taki scenariusz. Stało się i NIC tego nie zmieni, niepotrzebne takie dywagacje, tylko zatruwają ci życie. swoją drogą co za ironia losu ze tylko facet wyszedł z tego bez szwanku. I jeszcze się zmył po wszystkim.

Widocznie rodzice byli zżyci bardzo z wnukami, kochali Ciebie i do tej pory napewno kochają ale to jest przykre :( :( :(

prowo jak z jakiejs gazety brukowej

Nie żartuj z tragedii!

współczuję, trzymaj się

Twoi rodzice mają swoją rację. Gdybyś się nie uwikłała w ponowny związek z tym facet to twój syn by teraz żył a ty nie jeździłabyś na wózku.