do osób które przegrały swoje życie

zastanawiam się czym się kierujecie wstając z łóżka I przeżywając kolejny dzień.nie potrzebuje tutaj haseł typu -możesz zmienic swoje życie I tym podobne-znudziło mi się takie piep...nie.Prawda jest taka,że niezależnie z której strony się obrócę zawsze przede mną kolejna góra,a jak nie góra to moja stopa,bo sama sobie podkładam nogę.przegrałam swoje życie I wcale się nie żalę,zastanawiam się tylko czy są osoby podobne do mnie I czy k***w..ko trudno jest im codziennie wstać z łóżka I żyć ze świadomością,że czeka ich jeszcze tyle lat tego poje...nego życia.

tym ze trzeba oplacic rachunki i za cos kupic jedzenie:), staram sie znajdowac przyjemnosci w malych codziennych rzeczach ale tez czesto mysle ze to bez sensu wszysko i jakas stagnacja zamiast zycia

a nie przeraża cię,że musisz tak życ przez następne 30 lat a może I wiecej.ja jestem po 30 I naprawdę chciałabym umrzeć po 40,bo jestem znudzona,bo już mi się nie chce,bo płacę rachunki,kupuję żywność I tyle po wypłacie.nie narzekam,bo wiem że to moja wina,że powinnam była pójść na terapię,że powinnam była myśleć o sobie a nie o innych,a wyszło tak jak wyszło.

No ale dlaczego wykazujesz taka pasywnosc i zakladasz ze nie mozna nic zmienic?

Ten przegral, kto sie poddal. Boje sie, ze pewnego dnia spojrze wstecz i uderzy mnie ile czasu zmarnowalam na glupoty i depresje, wstaje rano, zeby probowac te gory i giry obejsc... mozesz zmienic cos w zyciu, mozesz zaczac od malej, osiagalnej rzeczy typu, znajde okoliczne miejsca pamieci i je odwiedze, albo naucze sie plywac... zmien male rzeczy na poczatku, przyjdzie czas i na zycie.

Znam ten ból. 46 lat związany z nie tą co potrzeba zdradzającą kobietą. Trzymaj się i czekaj na lepsze dni

Przegraniec kazdy kto tutaj minimum parę godzin spędza na cafe :D

jako założyciel tematu nie potrzebuję pocieszenia,bo wiem że życie mi się s*******i...,ale zastanawia mnie czym się kierują ludzie tacy jak ja,jak im się chce codziennie wstawać I czy nie przeraża ich ,że tyle jeszcze lat zycia przed nimi,no I najważniejsze,czy takie osoby wciąż mają nadzieję ,ze coś się w ich życiu zmieni

Trochę za wcześnie, a nawet powiedziałabym, dużo za wcześnie, w Twoim wypadku mówić o przegranym życiu. Tak mogą powiedzieć osoby leżące na łożu śmierc***Przed Tobą jeszcze [ statystycznie rzecz biorąc] jakieś 40-50 lat. Dopóki żyjesz wiele może się zmienić.

byłoby tak w sytuacji,kiedy masz nadzieję I się nie poddajesz,a ja nie mam nadziei I szczerze mówiąc mi się nie chce.muszę zmienić pracę,bo nie jestem w stanie utrzymać się za 1200,ale mi się nie chce,kiedy zadaję sobie pytanie,co chciałabym robic nie potrafię sobie odpowiedzieć na to pytanie,ale nie rzecz w tym aby się żalić,bo kazdy ma swój problem.gorzej tylko kiedy ten problem przerasta cię I zaczyna kontrolowac twoje życie

Od dawna żyjesz w takiej beznadziei?

mam podobnie

a ja odkąd usłyszałam, ze Bóg kocha każdego człowieka, więcej się uśmiecham. Życie jest monotonnie trudne i nawet jak się ma pełne konto można być chorym albo samotnym. Staram się pamiętać, ze Bóg zabezpieczą mój los, kocha mnie taka jaka jestem, niedoskonała i z tyloma nieudanymi sprawami w życiu. Odwagi! Nikt nie jest sam.

odkąd porzuciłam marzenia ,super życie na rzecz czegoś wyższego,jakże ważnego w polskiej kulturze-czyli rodziny.dziś jestem o wiele mądrzejsza-w życiu należy być egoistycznym,należy mysleć tylko o sobie,bo w ostatecznym rozrachunku na koniec zawsze zostaje się samemu ze swoimi problemami.

do osoby wierzącej w boga,szanuję twoje podejście,ale ja nie wierzę w boga ,bo to wymysł ludzi,ale wierzę w przeznaczenie.mogę się załozyć ,ze jest pełno osób,które próbowały ,walczyły w swoim zyciu,ale I tak zawsze wychodziły na pozycji przegranej

Cześć! Moim zdaniem, fakt przegrania lub wygrania życia można stwierdzić dopiero u jego kresu. Albo wręcz po jego zakończeniu... wtedy jest to subiektywne, bo oceniają INNI. Czyli Ty nie przegrałaś - Ty walczysz. A skoro pytasz o to, co napędza innych, masz nadzieję i wcale się nie poddajesz! Ja sama mam życie, powiedzmy, "średnie". Nie wiem dokładnie, jak je określić, bo wszystko zależy od tego, co kogo/czego je porównuję. I bywają takie dni, kiedy to "średniactwo" mnie dołuje totalnie, oraz inne, gdy myślę sobie: "ale ze mnie szczęściara".

KIERUJE SIĘ raczej ciekawoscią niz nadzieją

Przyzwyczajenie

Puki żyjesz możesz wszystko zmienić-tylko trzeba mieć odwagę!