Czy jest choć cień szansy, że on nie widzi, że na niego lecę?

Hej! Potrzebuje obiektywnej opinii, bo mnie samej ciężko osądzić, a jego pytac nie zamierzam ;-) W skrócie: znam go długo głównie z widzenia i bycia na cześć, nigdy nie patrzyłam na niego pod takim kątem co teraz. Trafiło mnie nagle i niespodziewanie, mniejsza o przyczynę, problemem jest skutek, czyli moje dziwne zachowanie gdy się widzimy. Czuję ogromne podekscytowanie na jego widok i choć staram się to ukrywać jakoś to mam wrazenie, że słabo mi to idzie. Opisze to, czego jestem świadoma, czyli wpatruje sie w jego oczy jak zahipnotyzowana, mierzę go wzrokiem, plotę 3 po 3 i zmienia mi się głos na bardziej piskliwy, nie moge znaleźć np. klucza, który zawsze mam w tej samej kieszeni :D, jesli coś trzymam w rekach to mi co chwile spada, jak na mnie dłużej patrzy to się czerwienię, jak powie coś miłego to tym bardziej, jak mnie dotyka (przypadkiem) to sie rozleniwiam (nie wiem, jak to opisac ale wiadomo o co chodzi). Serce wali mi jak oszalałe, pewnie tez głośniej oddycham, ale tego myślę nie zauważa. Do tego jeszcze dochodzi to, czego nie jestem świadoma, więc zapewne nie ma opcji, żeby się nie domyślił, prawda? :-(

Ja i moja bliźniacza siostra miałyśmy 3 urodziny. Dostałam kucyka pony tak jak moja siostra. Piłkę taką samą jak siostra. I słodycze takie same jak ona. Byłam mała i się nie przejmowałam takimi samymi prezentami. Ale moja siostra podsłuchiwaczka była zła i krzyknęła na całe gardło: - Ku**a! Co wy myślicie że jesteśmy jakieś babki kanapki?! Ja nie chcę tych samych prezentów co ona! Ja chcę...mieć...BRATA i KUCYKA ŻYWEGO! A TERAZ JAZDA ICH SKOMBINOWAĆ! Mina całej rodziny - bezcenna.

Bogate słownictwo jak na 3-latkę, ale cos na temat?

A dlaczego chciałabyś,żeby nie widział?Bo o to Ci chyba chodzi...

Bo to kolega mojego męża. Żonaty kolega. Więc naturalnie niekomfortowa sytuacja.

Chociaż o tyle dobrze, że nie są bliskimi kolegami i nie spotykamy się towarzysko np. w 4 albo on nie przychodzi do nas. Ale i tak czuję się niezręcznie, a i mąż zauważył, że dziwnie na niego reaguję w sensie że strasznie się robię nerwowa na jego widok, ale udało się obrócic w żart

ten twoj kolega mizdzy sie czy jest obojetny

a ,to takie kwiatki...bo myślałam,że oboje jesteście wolni:) Być może nie widzi,bo w jego oczach nie wygląda to wszystko tak strasznie, jak w Twoich:)

Oj, chciałabym, żeby nie widział! Nie podrywa mnie jeśli o to chodzi, ale dziwnie się uśmiecha i mam wrażenie, że ma ze mnie niezły ubaw, oby mylne.

Wiesz może nawet nie zwrocil uwagi :p

Dzięki! Pocieszyliście mnie :-) Może tak być, że zwyczajnie wyolbrzymiam i nadinterpretuję.

Chociaż nie wiem co gorsze, bo w pzreciwnym razie musi mieć mnie za skończoną idiotke i ciamajdę :D

Tylko że coś przemilczałam. Jakiś miesiąc temu jako że mój mąż nie mógł na jego prośbę przywiózł mnie od koleżanki. Trochę byłam wcięta po butelce wina na głowę i odstawiłam pare akcji w aucie typu karmienie go paluszkami z ręki, zdejmowanie mu szalika podczas jazdy, głupie żarty żeby może zjechać gdzieś z głównej drogi, komplementy nt jego wyglądu i osobowości itp. Jakoś przetrwał i chyba nawet nienajgorzej się bawił przynajmniej w moim odczuciu wtedy, nawet zaoferował się na kolejne podwózki, ale nie chcąc go wykorzystywać odmówiłam. Oczywiście jak wytrzeźwiałam było mi wstyd i zaczęłam go unikać, zmieniłam trasę spacerową, jak zawsze widząc go z daleka machałam tak po tym udawałam, że nie go widzę, zero kontaktu przez fb,sms,mail, jak doszło w końcu do konfrontacji to bałam się mu spojrzeć w oczy, na szczęście byliśmy z małżonkami to skupiłam się na jego żonie.

ależ sobie weszłaś w bagno, i co będzie dalej, masz zamiar to zauroczenie przeczekać czy jak?

On chce Cie zaliczyc, bo mysli ze sie dasz... Ty sie cykasz przed swymi emocjami i bardziej nakrecasz. W dodatku on na bank! odbiera takie sygnaly jako Twoje fascynacje nim (tj. zakochanej nastolatki) Dodatkowo wiedzac ze tak jest masz wieksza nlokade. Ciag przyczynowo skutkowy zazwyczaj sprawia ze ludzie mysla w kolko o tym samym i tak niewinne podejrzenia prowadza do wyladawania we wspolnym lozu:P Uwazaj, bo potem moze byc zimny prysznic!

Tydzień temu spotkaliśmy się przypadkiem, tym razem bez małżonków, chciałam wiać, ale mnie zatrzymał, pytał co mi jest czy jestem na niego zła o coś, skłamałam, że problemy osobiste (w sumie bardzo osobiste :P), zaoferował się z pomocą i wsparciem, ale powiedziałam, że muszę sama, ale miło z jego strony i się rozeszliśmy. Dzień później wysłał mi uśmiechniętą buźkę na fb, odwzajemniłam, czyli raczej jest ok, ale i tak mi głupio, bo czuję, że on wie, że coś jest na rzeczy z mojej strony.

No właśnie chyba pozostaje mi przeczekać i w miarę możliwości schodzić mu z drogi. On też jakoś specjalnie nie zabiega o kontakt, więc się da. Chciałabym, żeby było normalnie tak jak przez te parę lat przed tym jak mnie trafiło. A tak to jak ktoś wyżej mądry pisze myślę o tym i coraz bardziej się nakręcam. Ale co do niego to raczej nie planuje mnie przelecieć, ci którzy próbują zupełnie inaczej się zachowują.

Ach dlaczego to tak jest ja rowniez podkochuje sie w koledze meza . Znudzilam sie juz moim mezem tyle lat ze soba to juz prawie jak rodzenstwo , nie podnieca mnie w ogole. I zaczelam sie interesowac jego kolega. Tylko ze my sie na grilla spotykamy ,zone ma straszna nie dosc ze brzydka to duzaaa pewnie by mi wpiepszyla jakby cos wyszlo.

zmieńcie nazwę tematu na "dyskusja qrw"

No tak zaraz tam qrwq . Zycie ,zycie.

Wszystkie dziewczyny są takie durne, że jak im się podoba jakiś facet to ukrywają to przed nim i d**y dadzą innemu? Weź tak się zachowuj, żeby widział, że mu się podobasz, ale się nie narzucaj, To wszystko. Wstarczy patrzeć w oczy i być miłą.

Ta mojego też starsza od niego a ode mnie ze 14 lat, ale ładna, malutka i zadbana. Podczas oficjalnego zapoznania była miła ale wyczułam, że mnie nie lubi, zresztą potem bojkotowała wszystkie nasze towarzyskie inicjatywy. Flirtuj jak masz ochotę, ja wolę żeby mi przeszło

@Activva Jak chcesz się bzykać z innym to weź rozwód lub nie ukrywaj tego przed mężem inaczej to zwykłe qrwianie. A qrwią się qrwy.

Wpis z 20:53 jest mój. Co byście zrobili na moim miejscu?

Autorko, ja bym próbowała sobie uświadomić jedną rzecz: gdyby nawet nadarzyła się sposobność, okazałoby się, że jego też kręcisz itd, to co dalej? Pomyśl, zrujnowalibyście sobie obydwoje małżeństwa a kto wie, czy nie tylko z impulsu, bo takie zauroczenie może być faktycznie spowodowane jakąś monotonią w Twoim małżeństwie itd. Jakbyście się np przespali ze sobą to sytuacja byłaby po prostu okropna, wyobraź sobie spotkanie z małżonkami potem. Nawet jakby się nie wydało, przez cały czas czułabyś się podle. Po prostu zadaj sobie pytanie, czy warto w ogóle o tym myśleć - jeżeli wcześniej nie czułaś do tego kolegi pociągu, to wniosek jest tylko jeden - to nie on jest taki pociągający, tylko w Twoim życiu zabrakło w pewnym momencie czegoś, co wywołało zauroczenie nim. Może warto skupić się na swoim małżeństwie i przede wszystkim, nie myśleć o tym fatalnym zauroczeniu, bo jak już ktoś napisał, to jest błędne koło, sama jesteś tego motorkiem napędowym. Myślę, że musisz to po prostu racjonalnie przemyśleć, z perspektywy rozsądnego, dojrzałego człowieka, a nie nastoletniej zakochanej, która traci głowę dla człowieka bez względu na konsekwencje.

Hej. Dzięki za wpis :) Wiem, że to nie ma sensu, tak naprawdę dotarło to do mnie co robię i jakie mogą być konsekwencje dopiero po tej sytuacji w aucie, bo wcześniej dosyć mocno się spoufalałam i leciałam w to ślepo jak ćma do światła. Zwłaszcza, że nie jest tak, że mu się nie podobam tylko on po prostu nic z tym nie robi, nie dąży do zbliżenia czy fizycznego czy emocjonalnego i powinnam wziąć z niego przykład.

Z tym nagłym jego spodobaniem się mi to akurat była kwestia poznania się lepiej, bo z wyglądu nie jest w moim typie, nawet teraz mimo zauroczenia nie uważam go za przystojniaka, a jesli chodzi o charakter to nigdy nie był zbyt lubiany, mój mąż też za nim nie przepada, jemu to nie robi bo to taki typ dziwaka-samotnika, ale mi przypasował i to idealnie i mnie wzięło.

Witam po czasie. Nie przechodzi nic a nic, a wręcz jest coraz gorzej z każdym dniem. Zupełnie straciłam głowę dla niego. Z unikania nic nie wyszło, w sumie teraz widujemy się prawie codziennie. Na chwilkę, tylko rozmawiamy oczywiście, zupełnie bez podtekstów, ja nadal świruję w jego obecności, ale już sie tym nie przejmuję. Jak przyjaciele, jedno drugie wspiera duchowo i nie tylko, nawet konsultujemy ze sobą poważne plany życiowe;), jest mi miło, że mam kogoś kto mnie rozumie i myśli podobnie, jemu chyba też. Wszystko byłoby super gdybym nie była w nim zakochana...:(