problem z obzarstwem

Witam. Zakładam ten temat, bo muszę sie komus wyzalic i wyrzucic to z siebie. Zaczne od tego ze mam 17 lat i 2 lata temu schudłam około 20 kg. z 75 do najnizszej wagi 50. teraz mam 56 :( i 163 cm wzrostu. zla była to dieta. głodziłam sie 4 miesiace. bardzo mnie wyniszczyła, do tej pory miesiaczke mam tylko po tabletkach. chodzi o to, ze wszysc mysla ze nic nie jem... a to bzdura. wciskam kit ze nie jem slodyczy tlustych i smazonych potraw... jednak gdy nikt nie widzi laduje w siebie okropne ilosci zarcia, nigdy w towarzystwie. we wakacje wazylam jeszcze 52 kg. teraz sie roztyłam. to straszne. rozrosły mi sie nogi, zwłaszcza uda. bardzo duzo tez cwicze to fakt chodzi tu jednak o moje nastawienie. jem stare pieczywo i bułki dla zwierzat bo mieszkam na wsi. to straszne, :( nie poznaje siebie. szukam tylko okazji, by wyjsc do stajni i wszystko wpieprzyc. potrafie zjesc naraz 12 ! paczkow i drozdzowek. wpadam w trans. najlepsze jest to ze wiem jak i c powinnam jesc. Powiedzcie, co mam robic?

Dawno takich głupot nie czytałam. Mieszkam na wsi ale pierwsze słyszę, żeby w stajni karmili jakieś zwierzęta bułkami. Zazwyczaj jadają siano, trawę itp. Biedne dziecko,zamiast suchego chleba i bułek zacznij jeść warzywa. Jak nie pomoże, pozostaje psychiatra. Piszę to nie zlośliwie, tylko jak najbardziej serio. A Twoi rodzice gdzie są, że nie widzą co sie dzieje?

Dawno takich głupot nie czytałam. Mieszkam na wsi ale pierwsze słyszę, żeby w stajni karmili jakieś zwierzęta bułkami. Zazwyczaj jadają siano, trawę itp. Biedne dziecko,zamiast suchego chleba i bułek zacznij jeść warzywa. Jak nie pomoże, pozostaje psychiatra. Piszę to nie zlośliwie, tylko jak najbardziej serio. A Twoi rodzice gdzie są, że nie widzą co sie dzieje?