Utknęłam w schematach

w konwenansach, w tym co wypada a co nie. Między tym kim chciałabym być a tym co czuję. Eh.

Zacznij to zmieniać od dziś.

Próbuję. Próbuję i język staje mi kołkiem. Nie umiem powiedzieć o tym co mnie boli. Nie umiem mówić o swoich uczuciach. Potrzebach. Zawsze walczyłam ze swoją przesadną wrażliwością, płaczliwością, nieśmiałością. Teraz mam problem z okazywaniem uczucić. Chciałam być twardą, zaradną babką. I jestem - w pracy jestem jak żyleta, radzę sobie z samochodem, wiertarką, z uszczelkami. A czasem chciałabym poczuć się małą, słabą kobietą. Chciałabym więcej romantyzmu. Ale on tego nie wie. I nie wiem czy się dowie. Bo wstydzę się tego, że tego chcę i potrzebuję sama przed sobą. Eh.