nie potrafie panowac nad emocjami trace przez to rodzine

Wychowalam sie z bratem u babci,ojciec alkoholik idszedl id nas kiedy mialam 5 lat, matka tez alkoholiczka lazila na imprezy zamiast opiekowac sie nami,pozniej wyjechala do anglii " do pracy" , a w rzeczywistosci ponechala do nowego faceta, zareczyli sie. Nie bylismy z bratem kochani przez rodzicow. Po za tym wychowujaca nas babcia tez bardziej kochala brata niz mnie, jemu kupowala wszystko co chcial a ja w dziurawych butach chodzilam 3 miesiace do szkoly. Awantury tez w domu byly czestym rytualem w ciagu dnia. Moja siostra cioteczna mnie molestowala gdy mialamz 4 lata. Do dzis to pamietam. Teraz mam ponad 20 lat, wyszlam za maz, urodzilam syna. Sa najbardziej kochanymi osobami w moim zyciu . Jednak to ze mna jest jakis problem. Jak cos nie idzie po mojej mysli zaraz sie smuce, obrazam, nawet niekiedy placze, kiedy ktos mi zwroci uwage to zaraz wybucham i krzycze, nie potrafie nofmalnie rozmawiac z mezem. Dzis uderzylam meza w twarz. Strasznie tego zaluje. Uderzylam za to ze juz nie wytrzymalam psychicznie tych jego zartobliwych docinkow, ktore tylko jego smieszyly,no ale mimo wszystko nie powinnam sie tak zachowac. Podejscia do wlasnego dziecka tez mi brak. Nie slucha mnie sie, bihe, a ja zamiast byc cierpliwa i nauczyc go panowania nad emocjami to go ucze na odwrot czyli nie panowanua. Krzycze dosc czesto na niego. Dzis uderzyl mnie w nos przy zabawie z tata, nie wytrzymalam i mu przylalam w tylek,po czym ucieklam jak pies z placzem. Nie nadaje sie ani na zone ani na matke. Psychicznie jestsm skonczona, czuje jak totalne dno. Fizycznie juz rowniez nie daje rady . Nerwy mnie zjadly, waze 44 kg przy 175 cm.